Rendement tot volwassenheid vs. rendement in aanhoudperiode

Er zijn veel opbrengsten verbonden aan obligaties. Er zijn bijvoorbeeld yield to call, yield to worst, current yield, running yield, nominaal rendement (couponrente) en yield to maturity (YTM). De meeste beleggers maken zich zorgen over het rendement tot de eindvervaldag, want als een belegger een obligatie koopt en deze aanhoudt tot de vervaldatum, zal zijn rendement gelijk zijn aan het rendement tot de eindvervaldag (YTM). Aan de andere kant, als de belegger de obligatie pas op de vervaldag houdt (een gangbare praktijk voor langlopende obligaties), zal het totale rendement gelijk zijn aan het rendement over de duur van het bezit, of het rendement van de holding period (HPR). Vanwege onzekerheid over renteschommelingen en de duur van de aanhoudperiode, kan het rendement van de aanhoudingsperiode moeilijker te berekenen zijn dan YTM.

Opbrengst tot volwassenheid

Rendement tot vervaldag (YTM), ook bekend als boek- of aflossingsrendement, weerspiegelt het rendement dat een belegger ontvangt voor het aanhouden van een obligatie totdat deze vervalt. Het houdt geen rekening met door de belegger betaalde belastingen of gemaakte transactiekosten. De YTM, vaak vermeld als een jaarlijks percentage (JKP), gaat ervan uit dat alle coupon- en hoofdsombetalingen op tijd worden gedaan. De YTM-rente kan verschillen van de couponrente. De formule voor het berekenen van YTM moet, indien correct uitgevoerd, rekening houden met de contante waarde van de resterende couponbetalingen van de obligatie. De YTM-formule kan worden gezien als:

YTM verschilt van standaardopbrengstberekeningen omdat het zich aanpast aan de tijdswaarde van geld. Omdat het omkeren van de tijdswaarde van geldwaarden veel vallen en opstaan ​​vereist, kan YTM het beste worden overgelaten aan programma’s die voor dat doel zijn ontworpen.

Retour van aanhoudingsperiode

Obligatiebeleggers zijn niet verplicht om een ​​obligatie van een emittent te nemen en deze aan te houden tot de vervaldatum. Het rendement op een obligatie of activum gedurende de periode waarin het werd aangehouden, wordt het rendement van de aanhoudingsperiode (HPR) genoemd. Er is een actieve secundaire markt voor obligaties. Dit betekent dat iemand een 30-jarige obligatie kan kopen die 12 jaar geleden is uitgegeven, deze gedurende een periode van vijf jaar kan houden en deze vervolgens weer kan verkopen. In een dergelijke omstandigheid kan het de obligatiehouder niet schelen wat het rendement van de 12-jarige obligatie zal zijn totdat deze 18 jaar later vervalt. Als een belegger de obligatie vijf jaar vasthoudt, maakt het hem alleen uit welk rendement hij zal verdienen tussen jaar 12 en 17.

De obligatiehouder zou moeten proberen het rendement van de obligatie over vijf jaar te berekenen. Dit kan worden benaderd door de YTM-formule enigszins te wijzigen. De obligatiehouder kan de nominale waarde vervangen door de verkoopprijs en de looptijd wijzigen zodat deze gelijk is aan de lengte van de periode van bezit. De retourformule voor de aanhoudperiode is als volgt:

HOlding Period Return=ik+E. P. V.-ikV.ikV.where:ik=IncomeE. P. V.=End of Period ValueikV.=Initial Value\ begin {uitgelijnd} & \ text {Holding Period Return} = \ frac {I + EPV – IV} {IV} \\ & \ textbf {waarbij:} \\ & I = \ text {Income} \\ & EPV = \ text {End of Period Value} \\ & IV = \ text {Initial Value} \\ \ end {uitgelijnd}​Retour van aanhoudingsperiode=IKV

Als de obligatie nog steeds in bezit is, gebruik dan de huidige marktprijs in plaats van de verkoopprijs om het rendement van de huidige periode van bezit te bepalen.

Soms gebruiken beleggers het rendement van de aanhoudperiode om de opbrengsten van verschillende obligaties te beoordelen. De resultaten geven aan welke obligaties gunstigere beleggingen zijn.