25 juni 2021 4:49

Wat is onroerend goed overnemen?

Lloyd’s of London wordt gecrediteerd als de entiteit die met de term underwriting kwam. De Engelse verzekeringsmakelaar, die dateert uit de 17e eeuw, verzamelde individuen om dekking te bieden voor risicovolle ondernemingen zoals zeereizen. Tijdens het proces schreef elke risiconemer letterlijk zijn naam onder de tekst die de onderneming beschrijft en de totale hoeveelheid risico die hij bereid was te accepteren in ruil voor een bepaalde premie. Dit werd later bekend als het verzekeren van het risico.

Hoewel de mechanismen in de loop van de tijd zijn veranderd, blijft acceptatie vandaag de dag een sleutelfunctie in de financiële wereld. Het wordt gebruikt in verschillende sectoren, waaronder kredietverlening, verzekeringen en investeringen. Maar het heeft ook een belangrijke plaats in het onroerend goed. In dit artikel wordt uitgelegd wat acceptatie is en hoe het zich verhoudt tot deze branche.

Belangrijkste leerpunten

  • Underwriting is het proces dat kredietverstrekkers gebruiken om de kredietwaardigheid van een potentiële klant te bepalen.
  • De onderschrijver doet onderzoek om ervoor te zorgen dat aanvragers zichzelf naar waarheid vertegenwoordigen en om een ​​idee te krijgen van de financiën van de aanvrager.
  • Voor onroerendgoedtransacties bepalen verzekeraars ook of de verkoopprijs van het onroerend goed overeenkomt met de geschatte waarde.
  • Underwriters zorgen er ook voor dat er niemand anders op de titel staat en of er gevaren zijn voor het onroerend goed als gevolg van natuurrampen zoals overstromingen of aardbevingen.

Wat is acceptatie?

Underwriting verwijst naar het proces dat kredietverstrekkers gebruiken om de kredietwaardigheid van een potentiële klant te bepalen. Het is een zeer belangrijk onderdeel van de financiële zaken omdat het helpt te bepalen hoeveel premie iemand zal betalen voor zijn verzekering, hoe eerlijke leentarieven zijn vastgesteld en ook de prijzen voor investeringsrisico ‘s.

Naast het kijken naar de waarheidsgetrouwheid van de aanvraag van een persoon, onderzoeken verzekeraars hoe riskant het is om aan die persoon te lenen of te verzekeren voordat ze zaken doen met die persoon of dat bedrijf. Overnemen is dus in wezen de feitencontrole en due diligence van de verzekeraar of de kredietgever alvorens enig risico op zich te nemen.

Het Amerikaanse ministerie van Volkshuisvesting en Stedelijke Ontwikkeling (HUD) definieert acceptatie als ‘het proces van het analyseren van een leningaanvraag om de hoeveelheid risico te bepalen die gepaard gaat met het verstrekken van de lening; het omvat een beoordeling van de kredietgeschiedenis van de potentiële lener en een oordeel over het onroerend goed. waarde.”

Hoe Underwriters werken

De onderschrijver voert onderzoek uit om ervoor te zorgen dat aanvragers zichzelf naar waarheid vertegenwoordigen en om een ​​idee te krijgen van de financiën van de aanvrager. Voor onroerendgoedtransacties bepalen verzekeraars ook of de verkoopprijs van het onroerend goed overeenkomt met de geschatte waarde.

De underwriter is verantwoordelijk om de kredietwaardigheid van de potentiële lener te bepalen en hem een ​​rating toe te kennen. Deze rating, bepaald door kredietscores van de drie grote kredietbureaus, geeft het vermogen van de aanvrager weer om de lening terug te betalen, het bedrag dat ze in reserve hebben en hun arbeidsverleden.

Overname en onroerend goed

Wanneer een persoon of zakelijke entiteit financiering zoekt voor een onroerendgoedproject of aankoop, wordt het leningsverzoek door een underwriter onderzocht om te bepalen hoeveel risico de geldschieter bereid is te accepteren. Dit soort underwriters moet niet worden verward met effecten underwriters, die de biedprijs van financiële instrumenten bepalen. Onroerend goed verzekeraars houden rekening met zowel het land als de lener.

Leners zijn verplicht om een taxatie van het onroerend goed te laten uitvoeren. De verzekeraar geeft opdracht tot de taxatie en gebruikt deze om te bepalen of het geld van de verkoop van het onroerend goed voldoende is om het geleende bedrag te dekken. Als een lener bijvoorbeeld een huis wil kopen voor $ 300.000 dat volgens een taxatie $ 200.000 waard is, is het onwaarschijnlijk dat de onderschrijver de lening goedkeurt, of in ieder geval een lening voor de volledige $ 300.000.



Underwriters bestellen de taxatie en gebruiken deze om te bepalen of het geld van de verkoop van het onroerend goed voldoende is om het geleende bedrag te dekken.

Underwriters zorgen er ook voor dat andere factoren met betrekking tot het onroerend goed onder controle zijn. Dit omvat onder meer ervoor zorgen dat er niemand anders op de titel staat en of er gevaren zijn voor het onroerend goed als gevolg van natuurrampen zoals overstromingen of aardbevingen.

Bij de meeste vastgoedleningen wordt het onroerend goed zelf gebruikt als onderpand tegen de geleende middelen. Underwriters gebruiken over het algemeen de schuldaflossingsdekkingsratio (DSCR) om te bepalen of het onroerend goed zijn eigen waarde kan terugbetalen. Als dat het geval is, is de lening een veiliger voorstel en heeft de leningaanvraag een grotere kans om te worden geaccepteerd.