Marginale opbrengsten verminderen versus schaalopbrengsten: wat is het verschil?
Marginale opbrengsten verminderen versus schaalopbrengsten: een overzicht
In het bedrijfsleven is het belangrijk om een optimale productie te bereiken. Dit zorgt ervoor dat alle productiefactoren optimaal worden benut. Aanpassingen aan de productiefactoren of inputs hebben verschillende effecten en kunnen op verschillende manieren worden geanalyseerd.
Afnemende marginale opbrengsten zijn een effect van toenemende input op korte termijn nadat een optimale capaciteit is bereikt terwijl ten minste één productievariabele constant wordt gehouden, zoals arbeid of kapitaal. In de wet staat dat deze toename van de input juist leidt tot een kleinere toename van de output. Schaalvoordelen meten de verandering in productiviteit door op de lange termijn alle input van de productie te verhogen.
Belangrijkste leerpunten
- Afnemende marginale opbrengsten zijn een effect van het vergroten van een input nadat een optimale capaciteit is bereikt, wat leidt tot kleinere outputstijgingen.
- Het schaalvoordelen meet de verandering in productiviteit na het verhogen van alle input van de productie op de lange termijn.
- Onder de wet van afnemende marginale opbrengsten, kan het verwijderen van inputs tot een bepaald punt leiden tot kostenbesparingen zonder de productie te verminderen.
- Er zijn drie soorten schaalvergroting: constante schaalopbrengsten (CRS), toenemende schaalopbrengsten (IRS) en afnemende schaalopbrengsten (DRS).
Marginale opbrengsten verminderen
De wet van afnemende marginale opbrengsten stelt dat met elke extra eenheid in één productiefactor, terwijl alle andere factoren constant worden gehouden, de incrementele output per eenheid op een gegeven moment zal afnemen. De wet van afnemende marginale opbrengsten betekent niet noodzakelijk dat het verhogen van één factor de totale totale productie zal verlagen, wat een negatief rendement zou zijn, maar deze uitkomst treedt meestal op.
Om de impact van de wet van afnemende marginale opbrengsten te verminderen, kan het nodig zijn de onderliggende oorzaken van productiedalingen te ontdekken. Bedrijven moeten zorgvuldig de productie keten voor gevallen van redundantie of productieactiviteiten elkaar hinderen.
Een restaurant dat bijvoorbeeld meer koks inhuurt met behoud van dezelfde keukenruimte, kan de totale output tot een bepaald punt verhogen, maar elke extra kok neemt ruimte in beslag, wat uiteindelijk leidt tot een kleinere outputstijging omdat er te veel koks in de keuken zijn. De totale output kan op een gegeven moment afnemen, wat resulteert in een negatief rendement als te veel koks elkaar in de weg zitten en uiteindelijk onproductief worden.
Door de wet van afnemende opbrengsten om te draaien, is de impact op de productie minimaal voor de eerste paar eenheden als productie-eenheden van één factor worden verwijderd en kan dit resulteren in aanzienlijke kostenbesparingen. Als een restaurant bijvoorbeeld een paar koks verwijdert in plaats van meer aan te nemen, kan het kostenbesparingen realiseren zonder een aanzienlijk verminderde productie te ervaren.
Om de impact van afnemende marginale opbrengsten te verminderen, moeten de onderliggende oorzaken van productiedalingen worden ontdekt.
Keert terug naar schaal
Anderzijds verwijst schaalvergroting naar de verhouding tussen de toename van de totale input en de resulterende toename van de output. Er zijn drie soorten schaalvergroting: constante schaalopbrengsten (CRS), toenemende schaalopbrengsten (IRS) en afnemende schaalopbrengsten (DRS).
Een constante schaalvergroting is wanneer een toename van de input resulteert in een evenredige toename van de output. Toenemende schaalopbrengsten zijn wanneer de output in grotere mate toeneemt dan de toename van de input. Afnemende schaalopbrengsten zijn wanneer alle productievariabelen met een bepaald percentage worden verhoogd, wat resulteert in een minder dan evenredige toename van de output.
Als een zeepfabrikant bijvoorbeeld zijn totale input verdubbelt, maar slechts een toename van 40% in zijn totale output krijgt, kan er worden gezegd dat hij een afnemend schaalverloop heeft ervaren. Als dezelfde fabrikant uiteindelijk zijn totale output verdubbelt, heeft hij een constant schaalrendement behaald. Als de output met 120% toenam, ervoer de fabrikant toenemende schaalopbrengsten.
Belangrijkste verschillen
Hoewel zowel afnemende marginale opbrengsten als schaalvergrotingen kijken naar hoe outputveranderingen worden beïnvloed door veranderingen in input, zijn er belangrijke verschillen tussen de twee waarmee rekening moet worden gehouden.
Afnemende marginale opbrengsten kijken voornamelijk naar veranderingen in variabele inputs en zijn daarom een maatstaf voor de korte termijn. Variabele inputs zijn gemakkelijker te veranderen in een korte tijdshorizon in vergelijking met vaste inputs. Als zodanig is schaalvergroting een maatstaf die gericht is op het wijzigen van vaste inputs en daarom een maatstaf voor de lange termijn.
Beide statistieken laten zien dat een toename van de invoer de uitvoer tot een bepaald punt zal verhogen, het belangrijkste verschil tussen de twee is de tijdshorizon en daarom de invoer die kan worden gewijzigd: te bereiken.