Waarom bail-ins door banken de nieuwe bailouts zullen zijn

De financiële crisis van 2008 luidde de term ” too big to fail ” in, die regelgevers en politici gebruikten om de grondgedachte te beschrijven voor het redden van enkele van de grootste financiële instellingen van het land met door de belastingbetaler gefinancierde reddingsoperaties. Het congres gehoorzaamde het ongenoegen van het publiek over het gebruik van hun belastinggeld op deze manier en keurde de Dodd-Frank Wall Street Reform and Consumer Act van januari 2010 goed, die de optie van reddingsoperaties voor banken uitschakelde, maar de deur opende voor reddingsoperaties.

Verschil tussen Bank Bail-In en Bank Bailout

Een bail-in en een bailout zijn beide bedoeld om de volledige ineenstorting van een falende bank te voorkomen. Het verschil zit hem vooral in wie de financiële last draagt ​​om de bank te redden. Met een reddingsplan injecteert de overheid kapitaal in de banken zodat ze kunnen blijven opereren. In het geval van de reddingsoperatie die plaatsvond tijdens de financiële crisis, injecteerde de regering $ 700 miljard in enkele van de grootste financiële instellingen in het land, waaronder Bank of America Corp. (NYSE: BAC), Citigroup Inc. (NYSE: C) en American International Group (NYSE: AIG). De overheid heeft geen eigen geld, dus moet ze in dergelijke gevallen belastinggeld gebruiken. Volgens het Amerikaanse ministerie van Financiën hebben de banken sindsdien al het geld terugbetaald.

Met een bail-in van de bank gebruikt de bank het geld van haar concurrente schuldeisers, waaronder spaarders en obligatiehouders, om hun kapitaal te herstructureren zodat het kan blijven drijven. In feite mag de bank haar schulden omzetten in eigen vermogen om haar kapitaalvereisten te verhogen. Een bank kan via een afwikkelingsprocedure snel een bail-in ondergaan, die de bank onmiddellijk uitkomst biedt. Het voor de hand liggende risico voor bankspaarders is de mogelijkheid om een ​​deel van hun deposito’s te verliezen. Spaarders genieten echter de bescherming van de Federal Deposit Insurance Corporation (FDIC), die elke bankrekening tot $ 250.000 verzekert. Banken zijn verplicht om alleen die deposito’s te gebruiken die de bescherming van $ 250.000 overschrijden.

Als concurrente schuldeisers zijn deposanten en obligatiehouders achtergesteld bij derivatenvorderingen. Derivaten zijn de investeringen die banken onderling doen en die bedoeld zijn om hun portefeuilles af te dekken. De 25 grootste banken houden echter meer dan $ 247 biljoen aan derivaten aan, wat een enorm risico vormt voor het financiële systeem. Om een ​​mogelijke calamiteit te voorkomen, geeft de Dodd-Frank Act de voorkeur aan afgeleide claims.

Bail-ins worden wettelijk verplicht

De voorziening voor bail-ins voor banken in de Dodd-Frank Act kwam grotendeels overeen met het grensoverschrijdende kader en de vereisten die zijn uiteengezet in Basel III International Reforms 2 voor het banksysteem van de Europese Unie. Het creëert wettelijke bail-ins, waardoor de Federal Reserve, de FDIC en de Securities and Exchange Commission (SEC) de bevoegdheid krijgen om bankholdings en grote niet-bancaire holdings onder federaal toezicht te plaatsen. Aangezien het belangrijkste doel van de voorziening is om de Amerikaanse belastingbetalers te beschermen, zullen banken die te groot zijn om failliet te gaan niet langer worden gered door belastinggeld. In plaats daarvan worden ze ‘op borgtocht vrijgelaten’.

Europa Experimenten met Bail-Ins

Bail-ins van banken zijn gebruikt in Cyprus, dat te kampen heeft met hoge schulden en mogelijke bankfaillissementen. Het bail-in-beleid werd ingesteld, waardoor spaarders met meer dan 100.000 euro een deel van hun bezit moesten afschrijven. Hoewel de actie bankfaillissementen heeft voorkomen, heeft het geleid tot onrust op de financiële markten in Europa over de mogelijkheid dat deze bail-ins op grotere schaal zouden worden verspreid. Beleggers zijn bezorgd dat het verhoogde risico voor obligatiehouders de opbrengsten zal doen stijgen en bankdeposito’s zal ontmoedigen. Nu de banksystemen in veel Europese landen worden getroffen door lage of negatieve rentetarieven, zijn meer bail-ins van banken een sterke mogelijkheid.