Werkbare indicatie

Wat is een werkbare indicatie?

Werkbare indicatie is een prijstechniek, vermeld als een bereik, die de dealer flexibiliteit biedt bij het aanbieden om een ​​bepaalde obligatie te kopen of te verkopen.

Werkbare indicatie begrijpen

Simpel gezegd, een werkbare indicatie is een nominale prijsopgave die de prijs aangeeft waartegen een dealer bereid is een bepaalde obligatie-uitgifte te kopen of te verkopen. Deze indicator verschilt van een vaste prijsopgave omdat herzieningen van de aanbieding zijn toegestaan ​​binnen een bepaalde periode, meestal een uur.

Op die manier kan een nominaal citaat, uitgedrukt in de vorm van een werkbare indicatie, worden gezien als een schatting of eerste aanbieding, of misschien een startpunt, van waaruit ze tot een wederzijds aanvaardbare deal kunnen komen. De dealer is niet verplicht de werkbare indicatie na te leven. Een stevige offerte daarentegen bindt de dealer, die de deal moet doorzetten tegen een opgegeven prijs als het bod wordt geaccepteerd. Gemeentelijke obligatiehandelaren kunnen ook ‘firm-with-recall’-offertes uitgeven die ongeveer het volgende uur geldig kunnen zijn en vervolgens worden teruggeroepen.

Werkbare indicatie geeft beide partijen de flexibiliteit om te onderhandelen totdat specifieke cijfers worden bereikt. Flexibele reeksen werken goed wanneer de dealer of makelaar zich in de beginfase bevindt om een ​​deal te sluiten en misschien nog steeds de interesse van de potentiële kopers peilt. 

De werkbare indicatie geeft de verkoper ook de mogelijkheid om de impact van verschillende prijsniveaus op investeerders in te schatten. Het kan vaak in vrijblijvende bewoordingen worden afgeleverd, in relatief vage taal, zoals ‘Het is ergens in de buurt van…’ of ‘Ik denk dat het waarschijnlijk ongeveer in de buurt is…’

Obligatiehandel en werkbare indicatie

Om volledig te begrijpen hoe een werkbare indicatietactiek kan worden gebruikt in een scenario voor de handel in obligaties, is het nuttig om de sfeer te begrijpen waarin deze activiteit doorgaans plaatsvindt. De handel in gemeentelijke obligaties vindt meestal plaats binnen een secundaire markt of een interdealer-markt. Op de interdealer-markt kopen banken, obligatiefondsen, verzekeringsmaatschappijen, andere institutionele beleggers, individuele beleggers en kleine bedrijven obligaties.

In tegenstelling tot de aandelenmarkt, waar de actie meestal wat sneller verloopt met hectische uitbarstingen van activiteit en de druk om snelle beslissingen te nemen, is de gemeentelijke obligatiemarkt over het algemeen meer ontspannen. Deelnemers hoeven geen snelle beslissingen te nemen. In plaats daarvan kunnen ze onderhandelen en nadenken over het aanbod terwijl ze proberen de best mogelijke deal te onderhandelen. In zo’n arena is een werkbare indicatie vaak het startpunt van het transactieproces. Er is echter altijd de mogelijkheid dat een andere potentiële koper naar binnen komt en interesse toont. Dan kan het scenario competitiever worden en moeten kopers mogelijk hun bod verhogen en snel een beslissing nemen.