Werkbelastingkrediet (WTC)

Wat is het Working Tax Credit (WTC)?

De Working Tax Credit (WTC) is een uitkering van de staat die wordt aangeboden aan personen die in het Verenigd Koninkrijk wonen en werken en een laag inkomen hebben. Het werd in april 2003 geïntroduceerd als een inkomensafhankelijke uitkering, een centraal onderdeel van de verzorgingsstaat in het Verenigd Koninkrijk. Een inkomensafhankelijke uitkering is een uitkering die beschikbaar is voor mensen die kunnen aantonen dat hun inkomen en vermogen onder bepaalde grenzen liggen.

Hoe de Working Tax Credit (WTC) werkt

De Working Tax Credit (WTC) is beschikbaar voor personen tussen de 16 en 24 jaar met een kind of een kwalificerende handicap; personen ouder dan 25 hebben geen kind nodig om in aanmerking te komen. Kandidaten moeten betaald werk hebben en een minimumaantal uren per week werken, afhankelijk van de leeftijd van de aanvrager. Er zijn ook vereiste inkomensdrempels op basis van de grootte van het huishouden en de leeftijd.

De WTC-basis kan jaarlijks £ 1.960 uitbetalen, met aanvullende kwalificaties die dat cijfer omhoog of omlaag brengen. Burgers kunnen geen aanspraak maken op het WTC als ze in een universeel kredietgebied wonen; in dat geval moeten ze in plaats daarvan het Universele Krediet nastreven. Het Universeel Krediet is opgericht ter vervanging van een aantal van de bestaande kredieten in het Verenigd Koninkrijk. Hoewel de overstap naar Universal Credit tegen 2017 had moeten zijn voltooid, zijn sommige gebieden nog bezig met het doorvoeren van de wijziging.

Openbaar welzijn is een veel voorkomende term voor openbare hulp in de Verenigde Staten. Er wordt gezegd dat mensen een uitkering of bijstand ontvangen als ze een verscheidenheid aan overheidssubsidies of -uitkeringen ontvangen. Deze betalingen kunnen variëren van federaal gefinancierde initiatieven zoals socialezekerheidsbetalingen en het Supplemental Nutrition Assistance Program (SNAP) tot door de staat gesponsorde programma’s.2  Hoewel alleen het programma voor openbaar welzijn zo heet, worden de meeste van deze programma’s beschouwd als soorten hulpprogramma’s omdat ze zijn opgezet om degenen die ze nodig hebben tijdelijk of op lange termijn te helpen.

Veel van deze programma’s worden betaald door een combinatie van belastingen die worden ingehouden op het loon van de belastingbetaler. Programma’s zoals sociale zekerheid worden rechtstreeks betaald door elke individuele belastingbetaler, terwijl sommige andere programma’s worden gefinancierd uit andere bredere belastingen.  Deze subsidies zijn niet geheel kosteloos voor de ontvanger. Sommige vereisen dat sollicitanten lessen volgen of solliciteren op een bepaald aantal banen per week.  In het geval van socialezekerheids- en invaliditeitsuitkeringen kan een deel van de uitkering belastbaar zijn, afhankelijk van inkomensbeperkingen.  Bij het bepalen of er belasting verschuldigd zal zijn over ontvangen voordelen, dient de Internal Revenue Service (IRS) of een professionele belastingvoorbereider te worden geraadpleegd.

Elk hulpprogramma heeft zijn eigen richtlijnen en kwalificaties. Iedereen die op zoek is naar aanvullende informatie over de vraag of ze in aanmerking komen voor staatssteun of federale steun, moet de federale website voor dat specifieke programma raadplegen.