Yankee certificaat van deponering (CD)

Wat is een Yankee-depositocertificaat (CD)?

Een Yankee depositocertificaat (CD) is een type CD dat in de Verenigde Staten wordt uitgegeven door een filiaal van een buitenlandse bank. Yankee-cd’s zijn uitgedrukt in Amerikaanse dollars en worden door buitenlandse banken gebruikt om kapitaal aan te trekken van Amerikaanse investeerders.

Hoe Yankee-cd’s werken

Buitenlandse banken die in de Verenigde Staten actief zijn, hebben vaak toegang tot dollars nodig voor doeleinden zoals het verstrekken van krediet aan Amerikaanse klanten of het voldoen aan in Amerikaanse dollar (USD) luidende verplichtingen. Om dit USD-kapitaal te helpen aantrekken, accepteren buitenlandse banken soms deposito’s van Amerikaanse klanten via speciale cd’s, genaamd Yankee-obligaties.

Net als traditionele cd’s zijn Yankee-cd’s spaarrekeningen die rente betalen voordat ze hun initiële investering terugbetalen aan het einde van een bepaalde investeringsperiode. Hoewel het vaak mogelijk is voor beleggers om hun geld vóór deze datum op te nemen, loopt u het risico om een boete voor vervroegde opname te krijgen. Over het algemeen worden cd’s geleverd met looptijden variërend van één maand tot vijf jaar, waarbij hogere rente wordt betaald op de rekeningen met langere looptijden.

Afgezien van het feit dat ze worden aangeboden door buitenlandse banken, is het andere grote verschil tussen Yankee-cd’s en gewone cd’s hun minimale investeringsomvang. Doorgaans hebben Yankee-cd’s een minimale nominale waarde van $ 100.000, waardoor ze geschikt zijn voor grotere beleggers. Bovendien worden Yankee-cd’s alleen aangeboden voor korte looptijden van minder dan een jaar. Omdat ze niet worden uitgegeven door in de VS gevestigde instellingen, vallen Yankee CD’s niet onder de bescherming van de Federal Deposit Insurance Corporation (FDIC), en vereisen ze doorgaans dat beleggers hun geld gedurende de volledige looptijd ‘vastzetten’.

Voorbeeld uit de echte wereld van een Yankee-cd

Yankee-cd’s worden meestal in New York uitgegeven door buitenlandse banken die filialen in de VS hebben. Ze worden ofwel rechtstreeks door de buitenlandse banken zelf verkocht, ofwel indirect via een of meer geregistreerde broker-dealers. De meest voorkomende landen van herkomst voor buitenlandse banken die Yankee-cd’s aanbieden, zijn Japan, Canada, het Verenigd Koninkrijk en landen in West-Europa. Deze banken gebruiken doorgaans het geld dat via Yankee CD’s wordt opgehaald om krediet te verlenen aan hun in de VS gevestigde zakelijke klanten.

Volgens de Richmond Fed werden Yankee-cd’s voor het eerst uitgegeven in het begin van de jaren zeventig en betaalden ze aanvankelijk een hogere opbrengst dan binnenlandse cd’s. Buitenlandse banken waren destijds niet goed bekend, waardoor hun kredietkwaliteit moeilijk te beoordelen was vanwege verschillende boekhoudregels en schaarse financiële informatie.

Naarmate de perceptie van beleggers en de bekendheid met buitenlandse banken verbeterden, daalde de premie die buitenlandse banken op hun Yankee-cd’s betaalden. Dit verschil in kosten van fondsen werd gedeeltelijk gecompenseerd door de vrijstelling van buitenlandse banken van de reserveverplichtingen van de Federal Reserve, die van kracht was tot de International Banking Act van 1978.

De vrijstelling hielp ook bij de totstandkoming van de Yankee CD-markt, die begin jaren tachtig gestaag groeide. In het begin van de jaren negentig was er een snelle groei in Yankee-cd’s omdat reserveverplichtingen voor niet-persoonlijke termijndeposito’s met een looptijd van minder dan 18 maanden in december 1990 werden geëlimineerd. Eerder was er een reserveverplichting van de Federal Reserve van 3% voor buitenlandse banken die dollarleningen financieren. aan Amerikaanse leners met Yankee-cd’s.