Beleid voor nul aansprakelijkheid
Wat is een nul-aansprakelijkheidsbeleid?
Een nul-aansprakelijkheidsbeleid is een voorwaarde in een creditcard- of debetkaartovereenkomst waarin staat dat de kaarthouder niet verantwoordelijk is voor ongeautoriseerde afschrijvingen. Alle grote creditcarduitgevers bieden een dergelijke bescherming aan hun kaarthouders en verzekeren hen dat alle frauduleuze afschrijvingen die worden gemeld of die de creditcardmaatschappij detecteert, van de rekening worden verwijderd en dat de rekeninghouder er niet voor hoeft te betalen.
Belangrijkste leerpunten
- De meeste creditcards worden geleverd met een nul-aansprakelijkheidsbeleid dat hun kaarthouders vrijwaart van verantwoordelijkheid voor verliezen als gevolg van fraude.
- Er zijn een paar uitzonderingen, maar de federale wet beperkt de schade in ieder geval tot $ 50.
- Houders van betaalpassen zijn niet zo goed beschermd door de wet. Lees uw kaartovereenkomst om er zeker van te zijn dat u geen risico loopt op substantiële aansprakelijkheid.
Betaalpassen hebben over het algemeen vergelijkbare beveiligingen. Consumenten moeten echter waakzaam blijven. Als ongeautoriseerd gebruik van een betaalpas niet onmiddellijk wordt gemeld, kan de kaarthouder verantwoordelijk worden gehouden voor een deel van het verlies.
Nul aansprakelijkheidsbeleid uitgelegd
Volgens de federale wetgeving zijn de uitgevers van creditcards grotendeels verantwoordelijk voor het omgaan met creditcardfraude. De aansprakelijkheid van de kaarthouder voor verliezen is beperkt tot maximaal $ 50. Het nul-aansprakelijkheidsbeleid verwijdert zelfs dat potentieel voor verlies.
Betaalpassen vallen echter onder een andere federale regelgeving. De kaarthouder kan verantwoordelijk zijn voor verliezen op de rekening als er met de kaart ongeautoriseerde opnames worden gedaan. De schade is beperkt tot $ 50, – alleen als de kaarthouder onmiddellijk meldt dat de kaart is verloren of gestolen. “Onmiddellijk” wordt gedefinieerd als twee dagen of minder.
In het ergste geval kan de kaarthouder die een verlies niet onmiddellijk meldt, verantwoordelijk worden gehouden voor het verlies van het volledige saldo op de rekening.
De nieuwe creditcard-chiptechnologie dwarsboomt één tactiek, maar vele andere frauduleuze plannen gaan door.
Zoals opgemerkt, worden de meeste betaalpassen en creditcards geleverd met een clausule met beperkte aansprakelijkheid. Maar gezien de lichtere regulering van pinpassen, moeten hun eigenaren de kleine lettertjes in het beleid lezen om ervoor te zorgen dat de bank geen excuus krijgt om te weigeren de verliezen goed te maken.
Hoe accountverliezen gebeuren
Er zijn een aantal scenario’s die ervoor kunnen zorgen dat frauduleuze afschrijvingen op een creditcardrekening verschijnen.
De hackaanval
In een veel voorkomende truc krijgt een hacker toegang tot de database van een bedrijf, zoals een winkelketen, die de creditcardgegevens van de consument heeft bewaard. Deze informatie wordt vervolgens rechtstreeks of op de zwarte markt verkocht aan een andere crimineel die gespecialiseerd is in het doen van ongeoorloofde aankopen.
De truc is om aankopen te doen voordat de echte eigenaar van de creditcard of de uitgever van de creditcard beseft dat de informatie is gestolen.
Dit is de reden waarom je misschien een telefoontje krijgt van je creditcardmaatschappij met de vraag of je de laatste tijd veel games hebt gedownload van een in Hongkong gevestigde videogamesite, of dat je vandaag echt in Peru bent om sieraden te kopen.
De skimming-truc
Via een proces dat skimming wordt genoemd, kan een crimineel in een winkel knoeien met een apparaat waarmee een creditcard wordt geveegd, zodat een aankoopautorisatie en de relevante informatie over het account door de crimineel kunnen worden vastgelegd op het moment van de aankoop. De informatie kan vervolgens worden gebruikt om ongeautoriseerde transacties uit te voeren.
De overgang naar creditcards die een chip bevatten, is bedoeld om deze techniek te dwarsbomen. De transactie-informatie is gecodeerd en is daarom niet kwetsbaar voor aanvallen op deze manier.
De phishing-zwendel
Bij een phishing-zwendel gaat een frauduleus bericht naar een groot aantal potentiële slachtoffers in de hoop een paar onoplettende zielen te vangen.
Het bericht beweert afkomstig te zijn van een vertrouwd bedrijf of bureau. De telefoon, e-mail of sms vraagt de ontvangers om de nodige informatie over hun accounts te verstrekken. De rekeningen kunnen dan worden misbruikt.
Hoe Zero Liability-beleid wordt geïmplementeerd
In alle bovenstaande situaties is de klant niet aansprakelijk voor misbruik van de kaart zolang aan bepaalde verplichtingen is voldaan. Deze omvatten het op de hoogte stellen van de uitgever van de creditcard zodra frauduleuze transacties worden opgemerkt en het nemen van redelijke maatregelen om diefstal van de kaart te voorkomen.
Het nul-aansprakelijkheidsbeleid is van toepassing ongeacht hoe de frauduleuze transactie werd uitgevoerd. De klant is niet verantwoordelijk voor ongeautoriseerde transacties die persoonlijk, telefonisch, online of via een mobiele app zijn uitgevoerd.
Uitgevers van creditcardmaatschappijen bieden polissen met nul aansprakelijkheid, omdat consumenten mogelijk weigeren deze te gebruiken. Consumenten willen zich niet blootstellen aan de potentieel hoge kosten van fraude.
Zero-aansprakelijkheidspolissen hebben enkele uitzonderingen. Ze zijn mogelijk niet van toepassing op alle commerciële creditcardtransacties of op alle buitenlandse transacties. De bepalingen van de polissen worden gedetailleerd in de kaarthouderovereenkomst.