Hoe u Insider en institutioneel aandelenbezit gebruikt
Als u een investeerder bent, loont het om te weten wat de eigenaren van het bedrijf en de belangrijkste aandeelhouders doen. Door te kijken naar de handelsactiviteiten van zakelijke insiders en grote institutionele beleggers, is het gemakkelijker om een idee te krijgen van de vooruitzichten van een aandeel. Hoewel insider of institutioneel eigendom op zich niet per se een koop- of verkoopsignaal is, biedt het zeker een handig eerste scherm in de zoektocht naar een goede investering.
Hieronder vindt u een kort overzicht van hoe u toegang kunt krijgen tot informatie van voorkennis en institutionele eigendommen om goed geïnformeerde investeringsbeslissingen te nemen.
Belangrijkste leerpunten
- Insiders zijn functionarissen, directeuren, familieleden of iemand anders van een bedrijf die toegang heeft tot belangrijke bedrijfsinformatie voordat deze openbaar wordt gemaakt.
- Formulier DEF 14A de volmachtverklaring met een lijst van directeuren en functionarissen en het aantal aandelen dat ze elk bezitten.
- Bedrijven dienen schema’s 13D en 13G in om informatie over externe economische eigendom van meer dan 5% van de aandelenemissie van een bedrijf openbaar te maken.
- Aandeelhouders dienen formulieren 3, 4 en 5 in om begunstigden met voorkennis bekend te maken wanneer ze meer dan 10% van de stemmen hebben.
Eigendom van voorkennis
Insiders zijn functionarissen, directeuren, familieleden of iemand anders van een bedrijf die toegang heeft tot belangrijke bedrijfsinformatie voordat deze openbaar wordt gemaakt. Door goed te letten op wat insiders met bedrijfsaandelen doen, kunnen slimme investeerders Securities and Exchange Commission (SEC) dat bedrijven rapporten over deze zaken indienen, waardoor beleggers enig inzicht krijgen in activiteiten met voorkennis.
Een transactie kan legaal of illegaal zijn, afhankelijk van wanneer een insider deze doet – het wordt illegaal als de informatie achter de transactie niet openbaar is.
De formulieren
U kunt rapportageformulieren ophalen uit de EDGAR-database van de SEC of de SEC Info Insider Trading Reports. De meest relevante formulieren waarmee beleggers insiders kunnen beoordelen, zijn onder meer Form DEF 14A, Form 13D en 13G, evenals Formulieren 3, 4 en 5.
Formulier DEF 14A
Dit formulier wordt ook wel de Definitive Proxy Statement genoemd. Dit is de volmachtverklaring waarin beleggers een lijst van directeuren en functionarissenkunnen vinden, samen met het aantal aandelen dat ze elk bezitten. Als een SEC-vereiste moeten beursgenoteerde bedrijven formulier DEF 14A indienen vóór hun jaarlijkse aandeelhoudersvergadering. Dit formulier bevat ook de uiteindelijke begunstigden – of personen of entiteiten die meer dan 5% van de aandelen van een bedrijf bezitten – samen met andere relevante informatie zoals benoemingen van bestuursleden, evenals de beloning van bestuurders.1
Schema’s 13D en 13G
Schedule 13D en Schedule13G zijn ook relevante formulieren om informatie buiten de uiteindelijke begunstigde bekend te maken. Hieronder volgt een korte beschrijving van elk formulier.
- Schema 13D: Dit formulier wordt ook wel het Beneficial Ownership Report genoemd. Iedereen die meer dan 5% van de aandelen van een bedrijf bezit, moet binnen 10 dagen na een aandelenverwerving formulier 13D indienen bij de SEC. Het formulier moet ook de reden achter de aandelenverwerving bevatten – of het nu gaat om een fusie, bedrijfsovername of overname. Andere informatie op dit formulier omvat de identiteit van de eigenaar en de bron van het geld voor de transactie.
- Schema 13G: Net als Schema 13D laat dit formulier het publiek weten wie meer dan 5% van de totale voorraad van een bedrijf bezit. Maar het is veel korter dan de 13D omdat het veel minder informatie vereist. Eigenaren die meer dan 20% van het aandeel van een bedrijf verwerven, moeten automatisch een formulier 13D indienen.3
Formulieren 3, 4 en 5
De formulieren 3, 4 en 5 worden ingediend om het economische eigendom met voorkennis bekend te maken wanneer aandeelhouders meer dan 10% van de stemmen hebben. Formulieren worden ingediend in verschillende stadia van aandelenverwerving.
Individuen dienen formulier 3 in wanneer ze voor het eerst aandelen verwerven. Dit formulier wordt ook wel de Initial Statement of Beneficial Ownership of Securities genoemd. Formulier 3 helpt de SEC bij het volgen van het initiële eigendom, samen met of er verdachte activiteit gaande is.
Formulier 4 wordt ook verwezen naar Verklaring van wijzigingen in uiteindelijk eigendom. Dit formulier wordt gebruikt om eventuele eigendomsveranderingen van insiders die meer dan 10% van de aandelen van een bedrijf in handen hebben, door te geven. Een deel van de rapportage omvat de relatie van de aandeelhouder met de onderneming.
Formulier 5, ook wel bekend als de jaarlijkse verklaring van wijzigingen in het uiteindelijke eigendom,is een jaarlijkse momentopname van deelnemingen. Handel met voorkennis moet elektronisch worden ingediend via het EDGAR-systeem binnen twee dagen na de transactie, waardoor externe beleggers redelijk up-to-date eigendomsinformatie worden verstrekt.
Insider-rapporten interpreteren
Een hoog aandeelhouderschap met voorkennis duidt doorgaans op vertrouwen in de vooruitzichten en eigendom van een bedrijf in zijn aandelen. Dit geeft op zijn beurt het management van het bedrijf een stimulans om het bedrijf winstgevend te maken en de aandeelhouderswaarde te maximaliseren. Academisch onderzoek toont aan dat bedrijven met aanzienlijke aankopen met voorkennis de neiging hebben om beter te presteren dan de marktindexen.
Maar u kunt te veel eigendom van voorkennis hebben. Wanneer insiders de controle van het bedrijf verwerven, voelt het management zich misschien niet verantwoordelijk jegens aandeelhouders en in plaats daarvan jegens zichzelf. Dit komt vaak voor bij bedrijven met meerdere aandelenklassen, wat betekent dat de ene klasse meer stemrecht heeft dan de andere.
Zo werd de veel gepubliceerde beursgang (IPO) van Google in het najaar van 2004 bekritiseerd vanwege de uitgifte van een speciale categorie aandelen met superstemrecht aan bepaalde bedrijfsleiders. Critici van de aandelenstructuur met twee klassen zijn van mening dat managers die minder dan bevredigende resultaten behalen, minder snel vervangen zullen worden omdat ze tien keer zoveel stemrecht hebben als normale aandeelhouders.
Hoewel kopen met voorkennis meestal een goed teken is, moet u niet gealarmeerd zijn door verkopen met voorkennis, tenzij er veel van is. Insiders hebben de neiging om te kopen omdat ze positieve verwachtingen hebben, maar ze kunnen verkopen om redenen die onafhankelijk zijn van hun verwachtingen voor het bedrijf.
Welke insiders om in de gaten te houden
Het is belangrijk om te weten naar welke insiders u moet kijken. Zoek naar activiteitenclusters van verschillende insiders. Als een bedrijf in een korte periode meer dan één keer vergelijkbare handel met voorkennis heeft, is er een teken van consensus over de mening van voorkennis. Grote transacties betekenen ook meer dan kleine transacties.
Insiders met bewezen staat van dienst met hun Form 4-activiteit moeten beter in de gaten worden gehouden dan degenen met weinig of slechte eerdere records. De meest veelzeggende handelsactiviteit is afkomstig van topmanagers met de beste inzichten in het bedrijf, dus zoek naar transacties door CEO’s en CFO’s.
Wees tot slot voorzichtig met het plaatsen van een te groot belang in handel met voorkennis, aangezien de documenten waarin ze worden gerapporteerd moeilijk te interpreteren kunnen zijn. Veel Form 4-transacties vertegenwoordigen geen kopen en verkopen die betrekking hebben op toekomstige aandelenprestaties. De uitoefening van aandelenopties wordt bijvoorbeeld weergegeven als zowel kopen als verkopen op formulier 4-documenten, dus het is een twijfelachtig signaal om te volgen.
Automatisch handelen is een andere activiteit die moeilijk te interpreteren is. Om zichzelf te beschermen tegen rechtszaken, hebben insiders richtlijnen opgesteld voor kopen en verkopen, waarbij de uitvoering aan iemand anders wordt overgelaten. SEC Form 4-documenten onthullen deze hands-off transacties met voorkennis, maar ze vermelden niet altijd dat de verkopen ver van tevoren waren gepland.
Institutioneel eigendom
Organisaties die veel geld beheersen – onderlinge fondsen, pensioenfondsen of verzekeringsmaatschappijen – die effecten kopen, worden institutionele beleggers genoemd. Deze entiteiten bezitten aandelen namens hun klanten en worden algemeen beschouwd als de drijvende kracht achter vraag en aanbod op de markt.
Het debat over de implicaties
Of institutioneel eigendom van een aandeel een goede zaak is, blijft een punt van discussie. Peter Lynch somt in zijn bestseller “One Up on Wall Street” de 13 kenmerken van de perfecte voorraad op. Een daarvan is deze: “Instellingen bezitten het niet en de analisten volgen het niet.” Lynch geeft de voorkeur aan aandelen die de grote investeringsgroepen over het hoofd zien, omdat deze aandelen een grotere kans hebben om ondergewaardeerd te worden. Lynch stelt dat bedrijven waarvan de aandelen in handen zijn van institutionele beleggers, redelijk worden gewaardeerd, zo niet overgewaardeerd.
William O’Neil, oprichter van “Investor’s Business Daily”, stelt daarentegen dat er een aanzienlijke hoeveelheid vraag nodig is om een aandelenkoers te laten stijgen, en de grootste vraag naar aandelen zijn institutionele beleggers. O’Neil denkt dat als een aandeel geen institutionele eigenaren heeft, dat komt doordat ze het al hebben gezien en afgewezen. In zijn boek “How to Make Money in Stocks” heeft O’Neil institutionele sponsoring als het zesde kenmerk waarnaar moet worden gezocht in aandelen die het waard zijn om te kopen.
O’Neil en Lynch zijn het erover eens dat institutioneel eigendom gevaarlijk kan zijn. Deze grote instellingen bewegen in en uit posities in zeer grote blokken, zodat ze niet op een elegante manier holdings kunnen kopen of verkopen. Als er iets misgaat met een bedrijf en al zijn grote eigenaren verkopen massaal, zal de waarde van het aandeel dalen.
Hoewel er onderlinge fondsen zijn die opereren met een langere termijn, en pensioenfondsen doorgaans langetermijnaandeelhouders zijn, reageren institutionele beleggers vaak op kortetermijngebeurtenissen. De hoge correlatie tussen een hoog institutioneel eigendom en de volatiliteit van de aandelenkoersen is een feit bij beleggen, en daarom loont het om te weten wat de instellingen van plan zijn en of een aandeel waarin u geïnteresseerd bent al een groot institutioneel belang heeft.
Waar u informatie over holdings kunt vinden
Institutionele investeringsmanagers die naar eigen goeddunken van meer dan $ 100 miljoen aan effecten beleggen, moeten hun bezit op formulier 13F bij de SECmelden. Dit formulier wordt elk kwartaal ingediend door institutionele vermogensbeheerders die binnen 45 dagen na het einde van een kwartaal minimaal $ 100 miljoen aan beheerd vermogen (AUM) hebben. Nogmaals, u kunt formulier 13F-deponeringen zoeken en ophalen met behulp van de EDGAR-database van de SEC. Yahoo Finance biedt ook een zeer nuttige site met informatie over het aandelenbezit. Vraag een offerte aan van een bepaald bedrijf en klik vervolgens op de sectie met het label “Houders” om details over de institutionele houders van het bedrijf te ontvangen.
Het komt neer op
Natuurlijk, insiders en instellingen zijn meestal slimme, ijverige en geavanceerde investeerders, dus hun eigendom is een goed criterium voor een eerste screening in uw onderzoek of een betrouwbare bevestiging van uw analyse van een aandeel. Maar baseer een investeringsbeslissing nooit uitsluitend op informatie van voorkennis of institutionele eigendomsrechten.