500 Aandeelhoudersdrempel
Wat was de drempel van 500 aandeelhouders?
De drempel van 500 aandeelhouders voor investeerders is een verouderde regel die vereist is door de Securities and Exchange Commission ( SEC ) en die aanleiding gaf tot Securities Exchange Act van 1934 roept emittenten van effecten op om zich te registreren bij de SEC en te beginnen met de openbare verspreiding van financiële informatie binnen 120 dagen na het einde van een fiscaal jaar.
Nieuwe regelgeving vereist nu een drempel van 2.000 aandeelhouders.
Belangrijkste leerpunten
- De drempel van 500 aandeelhouders was een door de SEC opgelegde regel die bedrijven verplichtte om financiële overzichten en andere informatie openbaar te maken als ze 500 of meer verschillende aandeelhouders wisten te bereiken.
- De regel, die van kracht was van 1964-2012, was bedoeld om fraude, ondoorzichtigheid en verkeerde informatie die in de vrij verkrijgbare markt wordt beweerd, te ontmoedigen.
- Vandaag is de aandeelhoudersdrempel nu 2.000, grotendeels als reactie op de snelle groei van de investeringen in tech start-ups waardoor de limiet van 500 te snel werd bereikt.
Inzicht in de drempel van 500 aandeelhouders
De drempel van 500 aandeelhouders werd oorspronkelijk in 1964 ingevoerd om klachten over frauduleuze activiteiten op de over-the-counter (OTC) -markt te behandelen. Aangezien bedrijven met minder dan het drempelaantal investeerders niet verplicht waren hun financiële informatie openbaar te maken, konden externe kopers geen volledig geïnformeerde beslissingen nemen over hun investeringen vanwege een gebrek aan transparantie en beschuldigingen van aandelenfraude.
De drempel van 500 aandeelhouders dwong bedrijven met meer dan 499 investeerders om voldoende informatie te verstrekken voor de bescherming van investeerders en voor toezicht door toezichthouders. Hoewel het bedrijf in privébezit zou kunnen blijven, zou het openbare documenten op dezelfde manier moeten indienen als die van beursgenoteerde bedrijven. Als het aantal investeerders terug zou vallen tot onder de 500, dan is de toelichting niet langer vereist.
Particuliere ondernemingen vermijden openbare rapportage over het algemeen zo lang mogelijk door het aantal individuele aandeelhouders laag te houden, wat handig is omdat verplichte rapportage veel tijd en geld kan kosten en ook vertrouwelijke financiële gegevens in handen van concurrenten legt.
De drempel van 2.000 aandeelhouders
Met de opkomst van startende bedrijven in de technologiesector in de jaren 1990 en 2000, werd de drempelregel van 500 aandeelhouders een probleem voor snelgroeiende bedrijven zoals Google en Facebook die privé wilden blijven, zelfs toen het meer particuliere investeerders aantrok. Terwijl andere factoren zogenaamd een rol speelden bij de beslissing van deze bekende giganten om naar de beurs te gaan, was de 500-regel volgens marktwaarnemers een belangrijke overweging.
Zo werd de drempel in 2012 verhoogd tot 2.000 aandeelhouders met de invoering van de Jumpstart Our Business Startups ( JOBS ) Act. Nu mag een particulier bedrijf tot 1.999 houders hebben zonder de registratieverplichting van de Exchange Act. De huidige 2000-aandeelhouder drempel geeft de nieuwe generatie van super-groeibedrijven een beetje meer privacy en ademhaling kamer voordat ze besluiten om bestand voor een initial public offering (IPO).