Accessoire wooneenheid (ADU) Definitie
Wat is een extra wooneenheid (ADU)?
Een accessoire wooneenheid (ADU) is een wettelijke en regelgevende term voor een tweede huis of appartement dat de bouwgrond deelt van een groter, primair huis.
Belangrijkste leerpunten
- Een accessoire wooneenheid, of ADU, is een extra woongebouw dat op hetzelfde perceel staat als een hoofdverblijfplaats.
- Voorbeelden van een ADU kunnen een gastenverblijf zijn of een vrijstaande garage met daarboven een gehuurd appartement.
- De oprichting en het gebruik van een ADU vallen onder verschillende bestemmingsplannen en voorschriften, afhankelijk van waar u woont.
Opsplitsen van wooneenheden voor accessoires
De bijhorende wooneenheid, of ADU, staat ook bekend als een schoonmoeder- of schoonmoedereenheid, tweede wooneenheid, omaflat of koetshuis. Een ADU heeft een eigen keuken, woonkamer en een aparte ingang. Een ADU kan aan een huis of garage worden bevestigd, maar kan ook vrijstaand worden gebouwd, maar zal in het algemeen gebruik maken van de water- en energieaansluitingen van het primaire huis.
Na de hausse op de huizenmarkt die volgde op de Tweede Wereldoorlog, werden de meeste woonwijken in de VS bestemd om grenzen te stellen aan de bevolkingsdichtheid en aan de grootte en de scheiding van eengezinswoningen. Meer recentelijk maken bestemmingswijzigingen in een groeiend aantal gebieden in het land de toevoeging van aanvullende wooneenheden mogelijk. Deze bestemmingsplannen beperken over het algemeen de grootte en stijl van elke nieuwe eenheid en vereisen dat de eigenaar op het terrein woont.
Voors en tegens van het bouwen van accessoire-wooneenheden voor huurinkomsten
Terwijl veel mensen aanvullende wooneenheden bouwen om gezinsleden te huisvesten, doen vele anderen dat voor huurinkomsten. Of dit een verstandige investering verschilt van de ene eigenaar naar de andere, afhankelijk van een aantal factoren, waaronder de lokale bestemmingsplannen verordeningen, kosten vooraf en lopende onderhoudskosten, eventuele fiscale gevolgen en de activiteit in de verhuur en de huizenmarkt meer in het algemeen.
Investeerders moeten eerst onderzoeken of het legaal is om een ADU op hun eigendom te bouwen. Als iemand een onwettige ADU bouwt, kunnen er problemen zijn als een eigenaar het onroerend goed moet herfinancieren. Het bouwen van een ongeautoriseerde ADU kan ook leiden tot mogelijke handhavingsacties voor code die resulteren in boetes. Eigenaren dienen hun bestemmingsplannen te raadplegen en eventueel een advocaat te raadplegen die op dit gebied gespecialiseerd is.
Het bouwen van een ADU kan verschillende kosten met zich meebrengen, waaronder een forse belastingaanslag, die de algehele winst zou kunnen beperken.
Dan is er de kwestie van de kosten. Wordt de ADU vastgemaakt aan het huis van de eigenaar of wordt het vrijstaand, zoals in het geval van een koetshuis? Welke renovaties zijn nodig en moet de eigenaar professionele hulp inroepen van aannemers, ingenieurs of landmeters? De meest efficiënte manier om een ADU te financieren, hangt ook af van de individuele situatie van de eigenaar. Opties zijn onder meer het afsluiten van een renovatielening, herfinanciering als men eigen vermogen in huis heeft of anders het aantrekken van beschikbare contanten.
Het bouwen van een ADU kan ook een forse belastingaanslag betekenen, waardoor de totale winst mogelijk wordt beperkt. De woning- en huurmarkt verschilt aanzienlijk van staat tot staat en van stad tot stad. Potentiële verhuurders dienen makelaars te raadplegen of persoonlijk onderzoek te doen door naar verhuurlijsten te kijken en de huurtarieven in hun omgeving te beoordelen. Zodra ze het waarschijnlijke totale jaarinkomen van hun ADU hebben bepaald, kunnen ze een belastingprofessional raadplegen om te peilen of hun financiële situatie het investeren in een ADU tot een voordelige investering maakt.