Toelatingscommissie

Wat is de toelatingscommissie

Een toelatingscommissie bestaat uit vertegenwoordigers van een bepaalde beurs die bepalen of een bedrijf zijn aandelen op die beurs mag noteren. De toelatingsraad van een beurs stelt de noteringsvereisten van de beurs vast, zorgt ervoor dat beursgenoteerde aandelen aan die eisen voldoen en neemt beslissingen over wanneer een aandeel van de beurs moet worden geschrapt.

UITBREIDING Toelatingscommissie

De vereisten van een toelatingscommissie voor beursgenoteerde ondernemingen kunnen zijn: de indiening van financiële overzichten van twee tot drie voorgaande jaren, de uitgifte van een prospectus en het voldoen aan of overtreffen van minimumvereisten voor de totale marktwaarde, het aantal uitstaande aandelen en de aandelenkoers. De richtlijnen en besluiten van het bestuur dienen in overeenstemming te zijn met de door de overheid opgestelde effectenregelgeving. De toelatingsraad van een beurs bestaat over het algemeen uit leidinggevenden op hoog niveau, zoals CEO’s, CFO’s, directeuren, vice-presidenten en partners van verschillende grote bedrijven.

De eerste toelatingscommissie in Amerika

Te midden van het drama van de beurscrash van 1792, wat de eerste “toelatingsraad” zou worden voor een beurs die bijeenkwam onder een boom met knoppen op Wall Street 68 (zoals de legende zegt) en beloofde om voornamelijk onderling zaken te doen en de minimale commissietarieven te respecteren.

Op 8 maart 1817 richtte een groep met vier van de oorspronkelijke ondertekenaars van de Buttonwood-overeenkomst een organisatie op die de “New York Stock and Exchange Board” heette, informeel bekend als de “Board of Brokers”. De Board of Brokers baseerde hun statuten op die van de Philadelphia Exchange met zeventien regels die de handel regelden, voorzagen in toelating en discipline van leden, en trachtten hun controle over de branche aan te scherpen.

Bij deze oorspronkelijke uitwisseling zat de president voor de leden en ‘riep de aandelen’. De leden moesten alle veilingsessies bijwonen, voorzagen in de levering van effecten op een dag, en verboden ‘fictieve transacties’, zoals gematchte orders of wasverkoop, die vaak werden gebruikt om echte handelsactiviteiten te imiteren en externe investeringen te stimuleren. De straffen voor overtredingen van deze regels liepen uiteen van boetes tot schorsing en uitzetting.

Vanaf het begin was er volgens de toelatingsnormen dat leden minimaal een jaar in de stad moesten hebben geoefend. In 1820 werden startkosten in rekening gebracht om te bewijzen dat een handelaar verliezen kon goedmaken. Alle nieuwe leden werden gekozen door het volledige lidmaatschap, met één blackball voldoende om een ​​twijfelachtige kandidaat buiten de deur te houden. De Board of Brokers zocht ook enige controle over de sector in het algemeen, door beursgenoteerde effecten te screenen en gewetenloze handelaren te identificeren in een “zwart boek”.