Aanpasbare preferente aandelen (ARPS)

Belangrijkste leerpunten

• Aanpasbare preferente aandelen (ARPS) is een manier waarop een bedrijf preferente aandelen kan uitgeven waarvan de dividenden zweven met een bepaalde referentierente, zoals Amerikaanse T-bills.
• Preferente aandeelhouders hebben kenmerken van zowel obligaties als aandelen, en hebben een hogere claim op uitkeringen (bijvoorbeeld dividenden) dan gewone aandeelhouders.
• Een risico voor ARPS is dat preferente aandeelhouders hun dividendbetalingen zullen zien dalen als de rente daalt.

Inzicht in preferente aandelen met instelbare rente

De voorkeurscategorie van aandelen wordt vaak als veiliger beschouwd dan gewone aandelen, aangezien zij een van de eerste aandeelhouders zijn die dividendbetalingen ontvangen in geval van liquidatie van het bedrijf. Er is vaak een limiet aan het bedrag dat de koers op het dividend kan wijzigen, waardoor de uitgifte nog veiliger wordt. Ook hebben aanpasbare preferente aandelen dividenden die periodiek worden aangepast aan de geldende rentetarieven of andere geldmarkttarieven, meestal op kwartaalbasis.

De stabiliteit van de marktwaarde van aanpasbare preferente aandelen, met betrekking tot uitbetalingen van dividenden, maakt deze effecten buitengewoon aantrekkelijk voor conservatieve beleggers die op zoek zijn naar betrouwbare inkomstenbronnen en het behoud van hun kapitaal.

Speciale overwegingen

Aanpasbare preferente aandelen hebben vrijwel dezelfde voordelen en nadelen als niet-aanpasbare preferente aandelen of preferente aandelen met een vaste rente. In beide gevallen moeten bedrijven eerst dividenden uitkeren aan preferente aandeelhouders, voordat ze dividenden uitkeren aan aandeelhouders van gewone aandelen. Maar er zijn enkele belangrijke verschillen tussen aanpasbare preferente aandelen en hun niet-aanpasbare tegenhangers.

Er zijn ook enkele negatieve gevolgen verbonden aan aanpasbare preferente dividendrendementen. Namelijk, aangezien aanpasbare preferente dividendpercentages in aandelen zijn gekoppeld aan een specifieke referentierente of index wanneer het referentietarief daalt, geldt dat ook voor het APS-dividendpercentage. Bijgevolg zou een belegger kleinere dividenduitkeringen ontvangen, en de prijs van de aandelen vertoont weinig verandering met deze effecten, in tegenstelling tot preferente aandelen met een vaste rente, waarvan de prijzen stijgen als de rente daalt.

Grenzen ter plaatse

Aanpasbare preferente aandelen hebben parameters ingesteld die “kragen” worden genoemd, die in wezen caps en floors zijn die op dividendrendementen worden geplaatst. Een minimum – het minimale dividendrendement dat een APS zal uitbetalen, blijft sterk, zelfs als de rentetarieven onder het minimum komen. Integendeel, een plafond beperkt de maximale uitbetaling van dividendrendement. Beleggers houden natuurlijk van vloeren en houden niet van caps. Instelbare preferente aandelen gedragen zich op dezelfde manier als preferente aandelen met een vaste rente wanneer de rentetarieven aan de andere kant van de bandbreedte dalen.

ARPS tegen veilingtarief

Sommige aanpasbare preferente aandelen gebruiken periodieke veilingen om het dividendrendement te resetten, waarbij huidige en potentiële aandeelhouders deelnemen aan een veiling die ervoor zorgt dat de APS-dividendopbrengsten de huidige vereisten van beleggers weerspiegelen. Op de veilingmarkt geprefereerde aandelen hebben rentetarieven of dividenden die periodiek worden herzien via Nederlandse veilingen.

Renteveilingen voor effecten op veilingen begonnen echter te mislukken tijdens de financiële crisis van 2008. De veilingen trokken te weinig bieders aan om een ​​verrekeningsrente vast te stellen, en deze ontwrichting resulteerde in hoge of “boete” -rentetarieven op die effecten en / of het onvermogen van beleggers om hun effecten met veilingtarief te verkopen. De effectenmarkt met veilingrente stortte in in februari 2008 toen lead-underwriters ervoor kozen om niet in te grijpen om de veilingen te ondersteunen. Voor investeerders betekende dit dat ze met illiquide investeringen overbleven. Sinds de ineenstorting van de effectenmarkt met veilingrente hebben de Amerikaanse Securities and Exchange Commission, de Financial Investment Regulatory Authority en de procureurs-generaal een schikking getroffen met grote makelaars-dealers en andere entiteiten. Deze schikkingen omvatten overeenkomsten om effecten met veilingtarief van bepaalde investeerders terug te kopen.