Arrow's onmogelijkheidsstelling Definitie - KamilTaylan.blog
24 juni 2021 7:26

Arrow’s onmogelijkheidsstelling Definitie

Wat is de onmogelijkheidsstelling van Arrow?

De onmogelijkheidsstelling van Arrow is een paradox van sociale keuze die de tekortkomingen van gerangschikte stemsystemen illustreert. Het stelt dat een duidelijke volgorde van voorkeuren niet kan worden bepaald met inachtneming van verplichte beginselen van eerlijke stemprocedures. De onmogelijkheidsstelling van Arrow, genoemd naar de econoom Kenneth J. Arrow, staat ook bekend als de algemene onmogelijkheidsstelling.

Belangrijkste leerpunten

  • De onmogelijkheidsstelling van Arrow is een paradox van sociale keuze die de onmogelijkheid illustreert om een ​​ideale stemstructuur te hebben.
  • Het stelt dat een duidelijke volgorde van voorkeuren niet kan worden bepaald met inachtneming van verplichte beginselen van eerlijke stemprocedures.
  • Kenneth J. Arrow won voor zijn bevindingen een Nobelprijs voor de Memorial Prize in de Economische Wetenschappen.

Inzicht in de onmogelijkheidsstelling van Arrow

Democratie hangt ervan af of de stemmen van mensen worden gehoord. Als het bijvoorbeeld tijd is voor de vorming van een nieuwe regering, worden er verkiezingen uitgeschreven en gaan mensen naar de stembus om te stemmen. Miljoenen stembiljetten worden vervolgens geteld om te bepalen wie de meest populaire kandidaat en de volgende gekozen functionaris is.

Volgens de onmogelijkheidsstelling van Arrow is het in alle gevallen waarin voorkeuren zijn gerangschikt, onmogelijk om een ​​sociale ordening te formuleren zonder een van de volgende voorwaarden te schenden:

  • Non-dictatuur : er moet rekening worden gehouden met de wensen van meerdere kiezers.
  • Pareto-efficiëntie : Unanieme individuele voorkeuren moeten worden gerespecteerd: als elke kiezer kandidaat A verkiest boven kandidaat B, zou kandidaat A moeten winnen.
  • Onafhankelijkheid van irrelevante alternatieven : als een keuze wordt geschrapt, mag de volgorde van de anderen niet veranderen: als kandidaat A voor kandidaat B staat, moet kandidaat A nog steeds voorlopen op kandidaat B, zelfs als een derde kandidaat, kandidaat C, wordt verwijderd van deelname. 
  • Onbeperkt domein : bij het stemmen moet rekening worden gehouden met alle individuele voorkeuren.
  • Sociale ordening: elk individu moet in staat zijn om de keuzes op welke manier dan ook te ordenen en banden aan te geven.

De onmogelijkheidsstelling van Arrow, onderdeel van de sociale keuzetheorie, een economische theorie die overweegt of een samenleving kan worden geordend op een manier die de individuele voorkeuren weerspiegelt, werd geprezen als een belangrijke doorbraak. Het werd vervolgens op grote schaal gebruikt voor het analyseren van problemen in de welvaartseconomie

Voorbeeld van de onmogelijkheidsstelling van Arrow

Laten we eens kijken naar een voorbeeld dat het soort problemen illustreert dat wordt benadrukt door de onmogelijkheidsstelling van Arrow. Beschouw het volgende voorbeeld, waarin kiezers wordt gevraagd hun voorkeur te geven aan drie projecten waarvoor de jaarlijkse belastingdollars van het land kunnen worden gebruikt: A; B; en C. Dit land heeft 99 kiezers die elk gevraagd worden om de volgorde te bepalen, van beste naar slechtste, voor welke van de drie projecten de jaarlijkse financiering zouden moeten ontvangen.

  • 33 stemmen A> B> C (1/3 verkiest A boven B en verkiest B boven C)
  • 33 stemmen B> C> A (1/3 geeft de voorkeur aan B boven C en verkiest C boven A)
  • 33 stemmen C> A> B (1/3 verkiest C boven A en verkiest A boven B)

Daarom

  • 66 kiezers geven de voorkeur aan A boven B
  • 66 kiezers geven de voorkeur aan B boven C
  • 66 kiezers geven de voorkeur aan C boven A

Dus een tweederde meerderheid van de kiezers geeft de voorkeur aan A boven B en B boven C en C boven A — een paradoxaal resultaat gebaseerd op de vereiste om de voorkeuren van de drie alternatieven te rangschikken.

De stelling van Arrow geeft aan dat als de voorwaarden die hierboven in dit artikel worden genoemd, dwz niet-dictatuur, Pareto-efficiëntie, onafhankelijkheid van irrelevante alternatieven, onbeperkt domein en sociale ordening deel uitmaken van de besluitvormingscriteria, het onmogelijk is om een ​​sociale ordening te formuleren op een probleem zoals hierboven aangegeven zonder een van de volgende voorwaarden te schenden.



De onmogelijkheidsstelling van Arrow is ook van toepassing wanneer kiezers wordt gevraagd om politieke kandidaten te rangschikken. Er zijn echter andere populaire stemmethoden, zoals stemmen met goedkeuring of stemmen met meervoudigheid, die dit raamwerk niet gebruiken.

Geschiedenis van de onmogelijkheidsstelling van Arrow

De stelling is vernoemd naar econoom Kenneth J. Arrow. Arrow, die een lange onderwijscarrière had aan Harvard University en Stanford University, introduceerde de stelling in zijn proefschrift en maakte het later populair in zijn boek Social Choice and Individual Values ​​uit 1951. Het originele artikel, getiteld A Difficulty in the Concept of Social Welfare, leverde hem in 1972 de Nobelprijs voor de Memorial Prize in Economic Sciences op.

Arrow’s onderzoek heeft ook de sociale keuzetheorie, endogene groeitheorie, collectieve besluitvorming, de economie van informatie en de economie van rassendiscriminatie, naast andere onderwerpen onderzocht.