Beoordeelbaar beleid - KamilTaylan.blog
24 juni 2021 7:29

Beoordeelbaar beleid

Wat is een beoordeelbaar beleid?

Een taxeerbare polis is een soort verzekeringspolis waarbij de eigenaar mogelijk extra geld moet betalen om de verliezen van een verzekeraar te dekken als deze groter zijn dan zijn reserves. Beoordeelbare polissen, ook wel beoordelingsverzekering genoemd, worden vaak geassocieerd met  onderlinge verzekeringsmaatschappijen, dit zijn groepen individuen en bedrijven die middelen bundelen om verzekeringsdekking aan leden te bieden.

Belangrijkste leerpunten

  • Een taxeerbare polis is een soort verzekeringspolis waarbij de polishouder mogelijk extra geld moet betalen om de verliezen van een verzekeraar te dekken.
  • Ze zijn verbonden met onderlinge verzekeringsmaatschappijen, dit zijn groepen individuen en bedrijven die middelen bundelen om verzekeringsdekking voor leden te kopen.
  • Beoordeelbare polissen zijn het tegenovergestelde van niet-beoordeelbare polissen, die vereisen dat de verzekeraar andere manieren zoekt om fondsen te vinden die niet door de reserves worden gedekt.
  • Aan de positieve kant brengen te beoordelen polissen de polishouders meestal minder in rekening voor bescherming.

Inzicht in een beoordeelbaar beleid

In de Verenigde Staten zijn de meeste verzekeringsmaatschappijen eigendom van aandeelhouders en moeten ze winst maken. Als polishouders kopen we bescherming bij deze verzekeraars, maar delen we niet rechtstreeks in hun winsten of verliezen.

Sommige bedrijven werken volgens een heel ander model. Een groep bedrijven zou fondsen kunnen bundelen en een bedrijf kunnen vormen, specifiek om verzekeringsdekking voor de leden van de groep te kopen. Het resulterende bedrijf een onderlinge maatschappij of onderlinge verzekeringsmaatschappij genoemd stelt leden in staat om tegen een goedkoper tarief bescherming te krijgen tegen financiële verliezen dan wanneer ze zelf dekking hadden gezocht.

Onderlinge verzekeringsmaatschappijen zijn over het algemeen kleiner en hebben minder geld beschikbaar om claims af te wikkelen dan traditionele verzekeraars. Als gevolg hiervan is het voor sommigen toegestaan ​​om polishouders hun mede-eigenaren aan te spreken voor extra fondsen om aan hun verplichtingen te voldoen, doorgaans in de vorm van een extra jaarlijkse premiebetaling.

Beoordeelbaar beleid versus niet-evalueerbaar beleid

De meeste verzekeraars zijn eigendom van aandeelhouders in plaats van polishouders. Als zodanig bieden ze zogenaamde niet-beoordeelbare polissen aan. Bij dit type regeling is de aansprakelijkheid van de verzekeringnemer beperkt tot het bedrag van de premie die op de polis verschuldigd is – het standaardtarief voor financiële bescherming.

Met andere woorden, als de verzekeraar niet in staat is om verliezen als gevolg van claims te dekken, moet hij geld uit andere bronnen zoeken, inclusief zijn investeringen. Door  inkomsten uit beleggingen  en andere activa te gebruiken om tekorten op te vullen, zal de verzekeraar minder winstgevend zijn, waarbij de aandeelhouders van de verzekeringsmaatschappij uiteindelijk de dupe worden van deze verliezen.

Staatsverzekeringsregelgevers  kunnen beperkingen opleggen aan verzekeraars die niet-beoordeelbare polissen aanbieden. Dergelijke beperkingen zijn doorgaans van toepassing op het bedrag aan reserves dat de verzekeraar opzij moet zetten om verplichtingen te dekken, het type en aantal polissen dat het mag onderschrijven en het soort investeringen waarin het zijn dividenden kan beleggen. De beperkingen zijn om ervoor te zorgen dat verzekeringsmaatschappijen zijn in staat om verplichtingen af ​​te dekken met liquide middelen, aangezien zij geen aanvullende middelen van polishouders mogen vragen om verliezen te compenseren.

Belangrijk

Een verzekeraar die in het verleden met solvabiliteitsproblemen te maken heeft gehad, zal waarschijnlijk extra onder de loep worden genomen en mag alleen beoordeelbare polissen verkopen.

Voorbeeld van een toetsbaar beleid

Sommige  autoverzekeringspolissen  zijn beoordeelbaar, wat resulteert in lagere dekkingskosten voor consumenten. Het nadeel is dat als het bedrijf een slecht claimjaar heeft, polishouders voor de onaangename verrassing kunnen komen te staan ​​dat er een toeslag op hun premie wordt gefactureerd.

Betalen voor de fouten van anderen lijkt misschien niet eerlijk. Dit soort polissen levert echter wel een premiebesparing op. Verzekeringnemers moeten dit zien als iedereen die er samen in zit om een ​​goede rijrecord bij te houden en als groep te slagen.