Gemiddelde tariefoptie (ARO)
Wat is een optie voor een gemiddeld tarief (ARO)?
Een gemiddelde koersoptie (ARO) is een derivaat van een valutawissel dat wordt gebruikt door handelaren die zich willen indekken tegen wisselkoersschommelingen. De uitoefenprijs voor opties met een gemiddeld tarief wordt vastgesteld op het moment dat de optie vervalt door middel van het gemiddelde van de spotkoersen gedurende de looptijd van de optie.
De optie met gemiddelde rente staat bekend als een exotische optie in plaats van een traditionele optie vanwege deze variabele uitoefenprijs. Het staat ook bekend als een soort Europese optie omdat de mogelijkheid om het recht om de onderliggende waarde te kopen of te verkopen beperkt is tot de vervaldatum.
Belangrijkste leerpunten
- Opties voor gemiddelde tarieven kunnen worden gebruikt door bedrijven die geld in een vreemde valuta betalen of ontvangen.
- Deze opties vormen een afdekking tegen veranderingen in de valutawaarde die het bedrijf gedurende de looptijd van een contract kunnen schaden.
- Opties met een gemiddeld tarief worden niet verhandeld op de gereguleerde beurzen en staan bekend als exotische opties.
Inzicht in opties voor gemiddelde tarieven
Het proces van handelen in opties met gemiddelde koers begint met een koper en een verkoper die zich committeren aan valutaopties tegen een vaste uitoefenprijs volgens een vast schema. De koper betaalt een premie voor de optie. Gedurende de vooraf bepaalde tijdslimiet zal de koper hetzelfde valutapaar op de markt kopen met een gedefinieerde vervaldatum. Op de vervaldatum wordt de uitoefenprijs vergeleken met de gemiddelde prijs van het valutapaar gedurende de looptijd van het contract. Is de gemiddelde prijs lager dan de uitoefenprijs, dan betaalt de verkoper het verschil aan de koper. Als de prijs hoger is, vervalt de optie waardeloos.
Wie koopt opties voor gemiddelde tarieven
Opties voor gemiddelde tarieven worden vaak gebruikt door bedrijven die internationaal handelen en dus betalingen in de loop van de tijd betalen of ontvangen die in een vreemde valuta luiden.
Een Amerikaanse fabrikant kan bijvoorbeeld overeenkomen om gedurende 12 maanden materialen van een Chinese leverancier te importeren en de leverancier in yuan te betalen. De maandelijkse betaling is 50.000 yuan. Het Amerikaanse bedrijf loopt dus het risico dat de yuan in waarde zal stijgen ten opzichte van de Amerikaanse dollar, waardoor de kosten opdrijven en de winst uit de overeenkomst wordt aangetast.
De fabrikant lost het probleem op door te budgetteren voor een bepaalde wisselkoers en vervolgens een ARO aan te schaffen die binnen 12 maanden vervalt. Dat is een afdekking tegen de kans dat de dollarkoers onder het gebudgetteerde niveau zakt.
Institutionele beleggers, niet individuele beleggers, zijn de meest voorkomende handelaars van alle soorten gemiddelde opties.
Aan het einde van elke maand koopt de fabrikant 50.000 yuan op de spotmarkt om de leverancier te betalen. Op de vervaldag van de ARO wordt de uitoefenprijs van de ARO vergeleken met het gemiddelde tarief dat de fabrikant heeft betaald voor de aankoop van 50.000 yuan. Is het gemiddelde lager dan de uitoefenprijs, dan oefent de fabrikant de optie uit en betaalt de emittent aan de fabrikant het verschil tussen de uitoefenprijs en de gemiddelde prijs.
Andere gemiddelde opties
Er zijn andere gemiddelde opties om zich in te dekken tegen andere risico’s. Gemiddelde strike-opties zijn bijvoorbeeld populair om de volatiliteit van de aandelenkoers gedurende een bepaalde periode af te dekken.
Het doel van een gemiddelde optie is om een potentiële bron van volatiliteit in een bepaald aspect van een bedrijf weg te werken. De volatiliteit kan liggen in de vraag naar een product, in de waarde van de valuta waarin het wordt verhandeld, of in de liquiditeit van de onderliggende waarde. Deze producten worden als categorie ook wel Aziatische opties genoemd.
Als exotische opties worden opties met gemiddelde rente verhandeld op alternatieve beurzen en niet genoteerd op gereglementeerde openbare beurzen. Institutionele beleggers zijn dus de meest voorkomende handelaars in deze opties.
Institutionele beleggers hebben ook de mogelijkheid om opties voor gemiddelde rente te ontwikkelen en te orkestreren door middel van gedetailleerde contracten en bepalingen die hen beschermen tegen vervangingsrisico.
Vervangings- of herstelrisico’s kunnen een belangrijke factor zijn bij deze opties, aangezien ze niet worden gereguleerd en ondersteund door regelgevende instanties zoals de Options Clearing Corporation (OCC) of de Commodity Futures Trading Commission (CFTC).