Back-to-back eigen risico
Wat is een back-to-back eigen risico?
De term back-to-back eigen risico verwijst naar het kenmerk van een verzekeringspolis waarbij het eigen risico gelijk is aan het werkelijke bedrag van de polis. Verzekeringscontracten met deze eigen risico’s worden beschouwd als fronting-polissen – polissen die zijn uitgegeven door een erkende verzekeringsmaatschappij waarbij een entiteit zichzelf kan verzekeren. Dit betekent dat de verzekerde degene is die de schade dekt, waardoor de verzekeraar van elk risico wordt ontlast.
Hoe back-to-back eigen risico’s werken
Eigen risico zijn een veelvoorkomend onderdeel van de verzekeringssector, met name voor ziektekosten, auto, ongevallen- en eigendomsverzekeringen. Aftrekbaar voor de polis zijn de contante uitgaven die de verzekerde moet betalen wanneer een claim wordt ingediend. Een persoon is bijvoorbeeld verantwoordelijk om zijn eigen risico van $ 1.000 te dekken wanneer een claim van $ 4.000 wordt ingediend na een auto-ongeluk, terwijl de verzekeraar de resterende $ 3.000 dekt. Hoe hoger het eigen risico, hoe lager de premie die aan de verzekeraar wordt betaald.
Een back-to-back eigen risico stelt een polishouder in staat om zich in wezen zelf te verzekeren met de hulp van een erkende verzekeringsmaatschappij. Dit soort eigen risico wordt ook wel matching eigen risico genoemd. Het geeft de verzekeringnemer de kans om een verzekeringsdekking te krijgen zonder enig risico af te dragen aan de verzekeringsmaatschappij. Aangezien het eigen risico identiek is aan de waarde van de polis, neemt de verzekeringnemer de last op zich om eventuele claims te dekken die een derde partij tegen hem kan indienen.
Wanneer iemand neemt een verzekering met een back-to-back aftrekbaar, de verzekering carrier-ook wel bekend als frontman van bedrijfs- onderschrijft de verzekeringsovereenkomst en zorgt ervoor dat het vermogen van de verzekeringnemer om zijn vorderingen te betalen. De vervoerder verwacht in het algemeen geen schadevergoeding namens de verzekerde.
Belangrijkste leerpunten
- Een back-to-back eigen risico is een eigen risico dat gelijk is aan het werkelijke bedrag van de polis.
- Verzekeringscontracten met back-to-back eigen risico worden uitgegeven door erkende verzekeringsmaatschappijen terwijl de verzekerde zichzelf kan verzekeren.
- De verzekerde is degene die de kosten van eventuele schade dekt en de verzekeraar van elk risico ontlast als en wanneer een claim wordt ingediend.
Speciale overwegingen
Het lijkt misschien een beetje vreemd dat een verzekeringnemer een verzekeringsmaatschappij betaalt, ook al neemt deze geen van de risico’s op zich die aan een polis zijn verbonden. En de fronting-regeling lijkt misschien de staatsverzekeringsregels te omzeilen, vooral omdat de werkelijke aansprakelijkheid bij een niet-erkende en niet-gereguleerde entiteit ligt. In de meeste gevallen hebben rechtbanken het bestaan van fronting-regelingen toegestaan omdat het erkende fronting-bedrijf uiteindelijk verantwoordelijk is voor het vermogen van het verzekerde bedrijf om claims en verliezen te dekken.
Hoewel ze geen claims uitbetalen, zijn verzekeringsaanbieders verantwoordelijk om ervoor te zorgen dat de verzekeringnemer in staat is om voor claims en verliezen te betalen.
Back-to-back eigen risico vs. captive verzekering
Een eigen risico dat gelijk is aan de waarde van een polis kan ook een kenmerk zijn van een captive verzekeringsovereenkomst. Een captive verzekeringsmaatschappij is eigendom van en wordt beheerd door zijn eigen klanten. Dit is vergelijkbaar met een onderlinge verzekeringsmaatschappij behalve dat polishouders in de onderlinge verzekeringsovereenkomst geen zeggenschap uitoefenen over het verzekeringsbedrijf. Deelnemers aan een onderlinge verzekeringsorganisatie ontvangen ook dividenden van eventuele winsten die de verzekering kan opleveren.
In de praktijk heeft een captive verzekeraar doorgaans maar één klant. Een grote onderneming die verzekeringsvereisten en belastingverplichtingen in meerdere rechtsgebieden wil beheren, zal vaak een captive verzekeraar oprichten als een volledige dochteronderneming om deze problemen aan te pakken. Deze bedrijven zijn bereid hun eigen kapitaal in gevaar te brengen. Ze kiezen ervoor om dit te doen omdat het hen idealiter in staat stelt de vruchten te plukken van het feit dat ze zichzelf niet blootstellen aan de kosten van de traditionele commerciële verzekeringsmarkt.
Om dit te doen, richt een bedrijf een captive verzekeraar op met een tweedelig belastingvoordeel. Ten eerste zijn de premies die het bedrijf aan zijn eigen captive verzekeraar betaalt, vaak fiscaal aftrekbaar. Ten tweede zijn deze dochterondernemingen vaak gevestigd in buitenlandse belastingparadijzen waar winsten tegen een veel lager tarief worden belast dan thuis het geval zou zijn.
Een back-to-back eigen risico is een indicatie van een fronting-polis of een captive-verzekeringsovereenkomst. Beide zijn juridische voorbeelden van een alternatieve risico-overdracht (ART) – het beheer van risico’s buiten de traditionele commerciële verzekeringsmarkt. In beide gevallen resulteert het back-to-back eigen risico model in de keuze van een bedrijf om zichzelf te verzekeren tegen claims of verliezen die normaal gesproken zouden worden afgehandeld door een volledig afzonderlijke verzekeringsmaatschappij.