Slechte schulden
Wat is een slechte schuld?
Oninbare vorderingen zijn een uitgave die een bedrijf maakt zodra de terugbetaling van een eerder aan een klant verleend krediet als oninbaar wordt beschouwd. Oninbare vorderingen zijn een onvoorziene gebeurtenis waarmee rekening moet worden gehouden door alle bedrijven die krediet verlenen aan klanten, aangezien er altijd een risico bestaat dat de betaling niet zal worden ontvangen.
Belangrijkste leerpunten
- Afboekingskosten zijn een ongelukkige kostenpost bij zakendoen met klanten op krediet, aangezien er altijd een risico van wanbetaling is dat inherent is aan het verstrekken van krediet.
- Om aan het matchingprincipe te voldoen, moeten de dubieuze debiteuren worden geschat met behulp van de waardeverminderingsmethode in dezelfde periode waarin de verkoop plaatsvindt.
- Er zijn twee belangrijke manieren om een voorziening voor oninbare vorderingen te schatten: de procentuele verkoopmethode en de verouderingsmethode voor debiteuren.
- Oninbare vorderingen kunnen worden afgeschreven op zowel zakelijke als individuele belastingaangiften.
Inzicht in slechte schulden
Er zijn twee methoden beschikbaar om oninbare vorderingen te herkennen. Met behulp van de methode voor directe afschrijving worden rekeningen afgeschreven omdat ze direct worden geïdentificeerd als oninbaar. Deze methode wordt in de Verenigde Staten gebruikt voor de inkomstenbelasting. Hoewel de methode voor directe afschrijving het exacte cijfer registreert voor rekeningen waarvan is vastgesteld dat ze oninbaar zijn, voldoet deze niet aan het matchingprincipe dat wordt gebruikt in de boekhouding op transactiebasis en aan algemeen aanvaarde boekhoudprincipes (GAAP).
Het afstemmingsprincipe vereist dat uitgaven worden gematcht met gerelateerde inkomsten in dezelfde boekhoudkundige periode waarin de omzettransactie plaatsvindt. Daarom moeten, in overeenstemming met GAAP, dubieuze debiteuren worden geschat met behulp van de vergoedingsmethode in dezelfde periode waarin de verkoop op krediet plaatsvindt en verschijnen in de winst-en-verliesrekening onder de sectie verkoop en algemene administratieve kosten.
Omdat er geen noemenswaardige tijd is verstreken sinds de verkoop, weet een bedrijf niet welke rekeningen precies worden betaald en welke in gebreke blijven. Er wordt dus een bedrag vastgesteld op basis van een verwacht en geschat cijfer. Bedrijven gebruiken vaak hun historische ervaring om het percentage van de verkopen te schatten dat volgens hen oninbaarheid zal worden.
Oninbare vorderingen opnemen
Bij het vastleggen van geschatte dubieuze debiteuren wordt een debetboeking gemaakt voor dubieuze debiteuren en wordt een compenserende creditboeking gemaakt op een tegenactiva-rekening, gewoonlijk aangeduid als de voorziening voor dubieuze rekeningen.
De voorziening voor dubieuze rekeningen komt overeen met het totaal van de op de balans gepresenteerde vorderingen en weerspiegelt alleen het bedrag dat als inbaar geschat wordt. Deze vergoeding wordt over de boekhoudperioden heen opgebouwd en kan worden aangepast op basis van het saldo op de rekening.
Methoden voor het schatten van oninbare schulden
Er zijn twee primaire methoden voor het schatten van het bedrag aan debiteuren in dollars dat naar verwachting niet zal worden geïnd. De waardeveranderingen kunnen worden geschat met behulp van statistische modellen, zoals de kans op wanbetaling om de verwachte verliezen van een bedrijf door achterstallige schulden en dubieuze debiteuren te bepalen. De statistische berekeningen maken gebruik van historische gegevens van het bedrijf en van de branche als geheel. Het specifieke percentage zal doorgaans toenemen naarmate de ouderdom van de vordering toeneemt, om het toenemende risico op wanbetaling en de afnemende inbaarheid weer te geven.
Als alternatief kunnen dubieuze debiteuren worden geschat door een percentage van de netto-omzet te nemen, op basis van de historische ervaring van het bedrijf met dubieuze debiteuren. Bedrijven brengen regelmatig wijzigingen aan in de voorziening voor dubieuze rekeningen, zodat deze overeenstemmen met de huidige statistische modelleringsvergoedingen.
Verouderingsmethode voor debiteuren
De vergrijzingsmethode groepeert alle openstaande vorderingen naar leeftijd en voor elke groep worden specifieke percentages toegepast. Het totaal van de resultaten van alle groepen is het geschatte oninbare bedrag.
Een bedrijf heeft bijvoorbeeld $ 70.000 aan vorderingen op minder dan 30 dagen openstaan en $ 30.000 aan vorderingen op meer dan 30 dagen open. Op basis van eerdere ervaringen is 1% van de vorderingen die minder dan 30 dagen oud zijn niet inbaar en 4% van de vorderingen die minstens 30 dagen oud zijn, is oninbaar.
Daarom zal het bedrijf een vergoeding en oninbare vorderingen van $ 1.900 (($ 70.000 * 1%) + ($ 30.000 * 4%)) rapporteren. Als de volgende boekhoudperiode resulteert in een geschatte uitkering van $ 2.500 op basis van openstaande vorderingen, zal slechts $ 600 ($ 2.500 – $ 1.900) de oninbare schuldenlast zijn in de tweede periode.
Percentage van verkoopmethode
De verkoopmethode past een vast percentage toe op het totale bedrag aan verkopen in dollars voor de periode. Op basis van eerdere ervaringen kan een bedrijf bijvoorbeeld verwachten dat 3% van de netto-omzet niet inbaar is. Als de totale netto-omzet voor de periode $ 100.000 is, stelt het bedrijf een vergoeding voor dubieuze rekeningen vast van $ 3.000, terwijl tegelijkertijd $ 3.000 aan oninbare vorderingen wordt gerapporteerd.
Als de volgende boekhoudperiode resulteert in een netto-omzet van $ 80.000, wordt een extra $ 2.400 gerapporteerd in de voorziening voor dubieuze rekeningen, en $ 2.400 wordt in de tweede periode geboekt als oninbare kosten. Het totale saldo in de voorziening voor dubieuze rekeningen na deze twee perioden is $ 5.400.
Speciale overwegingen
Met de Internal Revenue Service (IRS) kunnen bedrijven oninbare schulden afschrijven op formulier 1040, schema C als ze eerder als inkomen zijn gerapporteerd. Oninbare vorderingen kunnen onder meer bestaan uit leningen aan klanten en leveranciers, verkoop op krediet aan klanten en zakelijke leninggaranties. Aftrekbare oninbare vorderingen omvatten doorgaans echter geen onbetaalde huren, salarissen of vergoedingen.
Een voedseldistributeur die bijvoorbeeld in december een zending voedsel op afbetaling aan een restaurant bezorgt, zal de verkoop als inkomen registreren op zijn belastingaangifte voor dat jaar. Maar als het restaurant in januari failliet gaat en de factuur niet betaalt, kan de voedseldistributeur de onbetaalde rekening als een oninbare schuld afschrijven op zijn belastingaangifte in het volgende jaar.
Individuen kunnen ook een oninbare schuld van hun belastbaar inkomen aftrekken als ze het bedrag eerder in hun inkomen hebben opgenomen of contanten hebben uitgeleend en kunnen bewijzen dat ze op het moment van de transactie een lening wilden aangaan en niet een schenking. De IRS classificeert niet-zakelijke dubieuze debiteuren alskapitaalverliezen op korte termijn.