Bankreserves
Wat zijn bankreserves?
Bankreserves zijn de kasminima die financiële instellingen bij de hand moeten houden om aan de vereisten van de centrale bank te voldoen. De bank kan het geld niet uitlenen, maar moet het in de kluis, ter plaatse of bij de centrale bank bewaren om aan een grote en onverwachte vraag naar opnames te voldoen.
In de VS dicteert de Federal Reserve het bedrag aan kasreserves dat elke bank moet aanhouden.
Hoe bankreserveringen werken
Bankreserves zijn in wezen een tegengif tegen paniek. De Federal Reserve banken verplicht om een bepaalde hoeveelheid contant geld in reserve te houden zodat ze nooit op korte termijn en moeten terugtrekken van een klant te weigeren, misschien wat leidde tot een bank run.
Belangrijkste leerpunten
- Bankreserves zijn de minimale hoeveelheden contant geld die banken bij de hand moeten houden in geval van onverwachte vraag.
- Overtollige reserves zijn het extra geld dat een bank bij de hand houdt en weigert uit te lenen.
- Deze overtollige reserves stijgen in slechte tijden en dalen in goede tijden.
Bankreserves worden onderverdeeld in de vereiste reserve en de overtollige reserve. De vereiste reserve is dat minimum contant geld bij de hand.
De overtollige reserve is elk contant geld boven het vereiste minimum dat de bank in de kluis aanhoudt, in plaats van het als lening te gebruiken. Banken hebben meestal weinig prikkels om overtollige reserves aan te houden, omdat contant geld geen rendement oplevert en in de loop van de tijd zelfs waarde kan verliezen als gevolg van inflatie. Zo minimaliseren banken normaal gesproken hun overtollige reserves en lenen ze het geld uit aan klanten in plaats van het in hun kluizen aan te houden.
Bankreserves nemen af tijdens perioden van economische expansie en nemen toe tijdens recessies. Dat wil zeggen: in goede tijden lenen bedrijven en consumenten meer en geven ze meer uit. Tijdens recessies kunnen of willen ze geen extra schulden aangaan.
Speciale overwegingen
De vereiste bankreserve volgt een formule die is vastgesteld door de voorschriften van de Federal Reserve Board en die is gebaseerd op het bedrag dat is gestort op nettotransactierekeningen. Deze omvatten direct opvraagbare deposito’s, automatische overschrijvingsrekeningen en conceptrekeningen voor aandelen. Nettotransacties worden berekend als het totale bedrag op transactierekeningen minus verschuldigde bedragen van andere banken en minus contanten tijdens het incassoproces.
De vereiste reserveratio kan ook worden gebruikt als instrument om monetair beleid te voeren. Door deze ratio kan een centrale bank invloed uitoefenen op de hoeveelheid geld die beschikbaar is om te lenen.
Vanaf eind 2008 begon de Federal Reserve rente aan de banken te betalen voor vereiste en overtollige reserves als een manier om meer geld in de Amerikaanse economie te brengen. Dat zette de conventionele wijsheid op zijn kop dat banken liever geld zouden uitlenen dan het in de kluis te bewaren.
De vereiste bankreserves worden voor elke bank bepaald door de Federal Reserve op basis van haar nettotransacties.
Gevolgen van de crisis van 2008
Zoals opgemerkt, houden banken hun overtollige reserves doorgaans op een minimaal niveau. De rente waartegen banken geld konden lenen, daalde echter sterk na december 2008, toen de Federal Reserve probeerde de economie een boost te geven door de rente te verlagen. Rond dezelfde tijd begon de Federal Reserve de banken rente te betalen over hun kasreserves.
De banken namen het door de Federal Reserve geïnjecteerde geld aan en hielden het als overtollige reserves in plaats van het uit te lenen. Ze verdienden een kleine maar in wezen risicovrije rente in plaats van deze uit te lenen voor een wat hoger maar riskanter rendement.
Om deze reden is het aantal overtollige reserves na 2008 gestegen, ondanks een ongewijzigde vereiste reserveratio.