Faillissementsrechtbank
Wat is een faillissementsrechtbank?
Amerikaanse faillissementsrechtbank verwijst naar gespecialiseerde federale rechtszalen in de Verenigde Staten. De federale overheid heeft faillissementsrechtbanken opgericht om alle soorten persoonlijke en zakelijke faillissementen te schikken.
In tegenstelling tot de federale rechtbank, die de Amerikaanse grondwet in 1781 instelde, bestond het systeem van faillissementsrechtbanken pas in 1978, toen het Congres het oprichtte als onderdeel van de Bankruptcy Reform Act. De US Bankruptcy Code is sindsdien verschillende keren gewijzigd.
Belangrijkste leerpunten
- Faillissement rechtbanken zijn onderdeel van de federale rechtbank system. Bankruptcy rechters dienen 14 jaar zitting op de rechtbank bank
- Het is mogelijk om in de faillissementsrechtbank terecht te komen als u uw schulden niet kunt betalen.
- Bedrijfseigenaren vragen soms een faillissement aan om hun schulden en financiële verplichtingen te reorganiseren zonder hun bedrijf te verliezen.
Hoe faillissementsrechtbank werkt
Hoewel de meeste strafrechtelijke, burgerlijke en familiezaken worden behandeld door staatsrechtbanken, moet het faillissement worden ingediend bij een federale rechtbank. De wetten die het faillissement regelen, maken deel uit van de federale wet, niet van de staatswet, dus om een faillissementsprocedure te starten, moet een persoon binnen het federale rechtssysteem werken.
Er zijn 94 federale gerechtelijke districten in de Verenigde Staten en elk district heeft een faillissementsrechtbank. Federale wetgeving vereist dat een faillissementszaak wordt ingediend en gehoord in het gerechtelijk arrondissement dat de locatie is van de hoofdverblijfplaats, de plaats van vestiging of de belangrijkste activa van de indiener. Hoewel de gevallen plaatsvinden binnen individuele staten, regelen de Federal Rules of Faruptcy Procedure het faillissementsproces, om de consistentie van staat tot staat te behouden.
Het Amerikaanse Hof van Beroep benoemt faillissementsrechters, die een termijn van 14 jaar dienen. Procedures van een faillissementsrechtbank zijn openbaar, tenzij een rechter oordeelt dat ze onder het zegel blijven, en kunnen worden geraadpleegd op het kantoor van een faillissementsadministrateur of via de openbare toegang tot elektronische gegevens van de rechtbank, ook wel PACER genoemd.
Procedures in faillissementsrechtbank
Faillissement zelf kan optreden wanneer een persoon of bedrijf zijn schulden niet kan terugbetalen. Zodra de schuldenaar het verzoekschrift indient, beslist de faillissementsrechtbank over de volgende procedure: De rechtbank meet en beoordeelt de situatie van de schuldenaar, en geeft vervolgens een proces en een plan voor hoe de activa van de schuldenaar kunnen worden gebruikt om een deel van de uitstaande schuld terug te betalen.
De beslissing is onder toezicht van een rechter-commissaris en die rechter is in staat om te beslissen of de schuldenaar moet worden ontslagen van hun schulden. Dit betekent dat de schuldenaar niet langer verantwoordelijk of persoonlijk aansprakelijk is voor de schulden die samenhangen met de aangifte. Sommige schulden komen echter niet in aanmerking voor kwijting, waaronder belastingvorderingen, kinderalimentatie, alimentatiebetalingen en schulden voor persoonlijk letsel.
Een persoon kan ook niet worden vrijgesteld van enige schuld op enig beveiligd eigendom, en elke schuldeiser kan nog steeds een pandrecht op het eigendom van een schuldenaar afdwingen.
Faillissementsrechtbanken maken veel gebruik van video- en audioconferentiefaciliteiten, omdat het onmogelijk is om schuldeisers uit verschillende delen van het land tegelijkertijd in één kamer samen te brengen.
Kunt u in beroep gaan tegen een beslissing van de faillissementsrechtbank?
Als een persoon of schuldeiser het niet eens is met de beslissing van de faillissementsrechter en de uitspraak van de rechter wil aanvechten, heeft de indiener de mogelijkheid om in beroep te gaan en de beroepsprocedure te starten.
Het beroep wordt doorgaans ingediend door personen of bedrijven die bij de beslissing betrokken zijn of er rechtstreeks door worden geraakt. Een beslissing van een faillissementsrechtbank omvat meerdere claims van schuldeisers, die “financiële schade” kunnen claimen en er rechtstreeks door worden beïnvloed.
Het beroep kan bijvoorbeeld het gevolg zijn van het niet gehonoreerd worden of betwisten van de vordering van een schuldeiser door het failliete bedrijf of individu.
Het beroep moet worden ingediend binnen tien dagen na de beslissing van de faillissementsrechtbank. Een gerechtshof behandelt doorgaans faillissementsberoepen. In feite zijn er veel gerechtelijke circuits die hun eigen faillissementsrechtbanken hebben om dergelijke geschillen te behandelen.
Voorbeelden van faillissementsrechtbanken
Faillissementsaanvragen kunnen worden veroorzaakt door verschillende omstandigheden in het leven van een persoon. Een persoon kan bijvoorbeeld een creditcardschuld oplopen die te hoog is om terug te betalen en hoofdstuk 7 faillissement aanvragen. Afhankelijk van hun levensomstandigheden op het moment van indiening, kan een faillissementsrechtbank beslissen dat ze hun schulden kunnen wegvagen.
Een ander voorbeeld is het geval van een persoon met maandelijkse hypotheeklasten die te hoog zijn om te kunnen voldoen. Eenfaillissementsaanvraag uithoofdstuk 13 kan helpen om hun maandelijkse verplichtingen te verlagen en de betalingen beheersbaar te maken.
In het geval van bedrijven kunnen faillissementsrechtbanken helpen bij het vergemakkelijken van de reorganisatie van een bedrijf onder hoofdstuk 11 faillissement.