De 3 grote risico’s waarmee internationale investeerders worden geconfronteerd
Beleggers die de diversificatie en het totale rendement van hun portefeuilles willen vergroten, worden vaak aangeraden om in internationale activa te stappen. Velen aarzelen om dat advies op te volgen.
Er zijn in feite drie grote risico’s die beleggers toevoegen wanneer ze internationaal gaan beleggen. Als u weet wat ze zijn en hoe u die risico’s kunt verkleinen, kunt u beslissen of internationaal gaan het risico en de mogelijke beloningen waard is.
1. Hogere transactiekosten
De grootste belemmering om op internationale markten te investeren, zijn de extra transactiekosten. Ja, we leven in een relatief geglobaliseerde en verbonden wereld, maar transactiekosten variëren nog steeds sterk, afhankelijk van de buitenlandse markt waarin u investeert. Makelaarscommissies op internationale markten zijn bijna altijd hoger dan de Amerikaanse tarieven.
Belangrijkste leerpunten
- De kosten voor buitenlandse transacties zijn doorgaans aanzienlijk hoger.
- Valutavolatiliteit is een extra risicolaag bij het aangaan van buitenlandse transacties.
- Liquiditeit kan een probleem zijn, vooral bij het beleggen in opkomende economieën.
Bovenop de hogere makelaarscommissies kunnen er extra kosten zijn die specifiek zijn voor de lokale markt. Dit kunnen zegelrechten, heffingen, belastingen, verrekeningskosten en wisselkosten zijn.
Als voorbeeld is hier een algemene uitsplitsing van hoe een enkele aankoop van aandelen in Hongkong door een Amerikaanse investeerder eruit zou kunnen zien per transactie:
Dat is ongeveer $ 38,60 aan vergoedingen per transactie, gebaseerd op de wisselkoers op 1 augustus 2020.
Als u belegt via een fondsbeheerder of professionele beheerder, zal de vergoedingsstructuur bovendien hoger zijn dan normaal.
Voor de manager vergt het proces van het aanbevelen van internationale investeringen aanzienlijke hoeveelheden tijd en geld die aan onderzoek en analyse worden besteed. Het kan gaan om het inhuren van analisten en onderzoekers die bekend zijn met de markt, en andere professionals met expertise op het gebied van buitenlandse financiële overzichten, gegevensverzameling en andere administratieve diensten.
Investeren in American Depository Receipts (ADR’s) is een optie voor diegenen die de hogere kosten van buitenlandse aankopen van activa willen vermijden.
Voor beleggers, zullen deze kosten worden weergegeven in het beheer expense ratio.
Kosten minimaliseren
Een manier om transactiekosten op internationale aandelen te minimaliseren, is door te beleggen in Amerikaanse certificaten (ADR’s). Certificaten zijn, net als aandelen, verhandelbare financiële instrumenten, maar ze worden uitgegeven door Amerikaanse banken. Ze vertegenwoordigen de aandelen van een buitenlands bedrijf, maar worden verhandeld als een Amerikaanse aandelen, waardoor de wisselkoerskosten worden geëlimineerd.
ADR’s worden verkocht in Amerikaanse dollars. En dat maakt hun investeerders kwetsbaar voor schommelingen in de valutaprijzen. Dat wil zeggen, als u een ADR koopt in een Duits bedrijf en de Amerikaanse dollar in waarde daalt ten opzichte van de euro, zal de waarde van de ADR dienovereenkomstig dalen. Het werkt natuurlijk twee kanten op, maar het risico is er.
2. Valutavolatiliteit
Als u rechtstreeks op een buitenlandse markt belegt (en niet via ADR’s), moet u eerst uw Amerikaanse dollars omwisselen in een vreemde valuta tegen de huidige wisselkoers.
Stel dat u de buitenlandse aandelen een jaar vasthoudt en deze vervolgens verkoopt. Dat betekent dat u de vreemde valuta weer in USD moet omrekenen. Dat kan uw rendement helpen of schaden, afhankelijk van de richting waarin de dollar beweegt.
Het is deze onzekerheid die veel investeerders afschrikt.
Een financiële professional zou u vertellen dat de oplossing om het valutarisico te verminderen, is om eenvoudig uw valutablootstelling af te dekken. De beschikbare tools zijn onder meer valutafutures, opties en termijncontracten. Dit zijn geen strategieën die de meeste individuele beleggers gemakkelijk zouden kunnen gebruiken.
Een gebruiksvriendelijkere versie van die tools is het Currency Exchange Traded Fund (ETF). Zoals elke ETF hebben deze een goede liquiditeit en toegankelijkheid en zijn ze relatief eenvoudig.
3. Liquiditeitsrisico’s
Een ander risico dat inherent is aan buitenlandse markten, vooral in opkomende markten, is het liquiditeitsrisico. Dit is het risico dat u een belegging op enig moment niet snel kunt verkopen zonder aanzienlijke verliezen te riskeren als gevolg van een politieke of economische crisis.
Er is voor de gemiddelde belegger geen gemakkelijke manier om zich te beschermen tegen liquiditeitsrisico’s op buitenlandse markten. Beleggers moeten bijzondere aandacht besteden aan buitenlandse beleggingen die illiquide zijn of kunnen worden tegen de tijd dat ze willen verkopen.
Er zijn enkele veelgebruikte manieren om de liquiditeit van een actief te beoordelen. Een methode is om de bied-laat-spreiding van het actief in de tijd te observeren. Een illiquide activum heeft een grotere spreiding tussen bied- en laatkoersen in vergelijking met andere activa. Kleinere spreads en een hoog volume duiden doorgaans op een hogere liquiditeit.