Blinde tussenhandel
Wat is blind tussenhandel?
Blinde tussenhandel is het geval wanneer beursvennootschappen de anonimiteit van zowel de koper als de verkoper bij een transactie waarborgen. Bij de normale gang van zaken in effectenhandel zijn de meeste brokeragetransacties “blind”.
Blinde tussenhandel helpt oneerlijke voordelen onder handelaren of impliciete openbaarmaking van handelsposities en -strategieën te voorkomen. Uitzonderingen kunnen voorkomen of zelfs wettelijk vereist zijn voor makelaars-handelaars of anderen die zowel als makelaar (agent) als opdrachtgever optreden bij een bepaalde transactie.
Belangrijkste leerpunten
- Blinde tussenhandel is het handhaven van de anonimiteit voor zowel koper als verkoper door gebruik te maken van een externe makelaar die als tussenpersoon optreedt.
- Blinde tussenhandel zorgt voor eerlijkheid op de markt.
- Makelaars-handelaars die effecten verkopen aan hun eigen klanten zijn uitzonderingen op de normale blinde tussenhandel.
Inzicht in blinde tussenhandel
Makelaars zijn in het bedrijf van het uitvoeren van transacties door het afstemmen van kopers en verkopers van de beveiliging en het uitvoeren van dat de handel in de markt. Een van de voordelen van markten is dat anonieme vreemden met elkaar in contact kunnen komen in het vertrouwen dat de handel zonder problemen verloopt, ook al is de andere kant van de handel onbekend. Makelaars spelen in dit proces een sleutelrol. Door de anonimiteit van beide partijen te bewaren, kunnen ze “blinde tussenhandel” beoefenen.
Blinde tussenhandel is van cruciaal belang om de marktintegriteit te behouden, aangezien de kennis van wie een koper of verkoper is en wat hun bedoelingen zijn, markten kan beïnvloeden of kan leiden tot inefficiënte prijzen voor bepaalde transacties.
Als een grote bank bijvoorbeeld aandelen van een aandeel moet verkopen omdat de bank extra geld nodig heeft ( liquiditeit ), kunnen potentiële kopers met die kennis (van wie de verkoper is of hun situatie) de prijs manipuleren om te profiteren van de behoefte aan de verkoper om aandelen tegen elke redelijke prijs te verkopen. Door de identiteit en intenties (en vaak de werkelijke ordergrootte) geheim te houden, blijft de markt eerlijk.
Door blinde tussenhandel kunnen traders hun posities en handelsstrategie voor zichzelf houden. Zonder blinde makelaars zouden handelaren en handelaars die rechtstreeks effecten kopen en verkopen onvermijdelijk, maar impliciet, informatie over posities en intenties aan hun tegenpartijen of andere marktdeelnemers blootstellen.
Blinde makelaars worden soms om vergelijkbare redenen in andere soorten markten gebruikt, zoals rekruteerders voor tewerkstelling die openstaande vacatures kunnen adverteren zonder de naam van de werkgever bekend te maken, althans in eerste instantie.
Hoewel de meeste effectenhandel tegenwoordig is verschoven naar computerschermen en elektronische beurzen, spelen menselijke makelaars nog steeds een actieve rol in bepaalde markten. Inter-dealer makelaars ( IDBs ), bijvoorbeeld, samengesteld block trades in aandelen, opties, fixed-income producten en andere effecten voor klanten van grote zakenbanken (dealers) en niet rechtstreeks bij retailklanten.
Er zijn over het algemeen twee niveaus van verblinding:
- De dealer (vaak de prime broker) onthult niet de ware identiteit van de tegenpartijen die in de transactie vertegenwoordigen.
- De interdealer broker maakt de identiteit van de dealers of andere institutionele klanten die zij samenbrengen niet bekend.
Het bekendmaken aan de kopende of verkopende partij van de identiteit van de ander is niet de norm bij openbare effectenhandel, behalve in sommige gevallen van onderhands georganiseerde transacties. De enige uitzonderingen hierop zijn wanneer de makelaar een principaal is en effecten uit zijn eigen voorraad verkoopt aan een klant van het bedrijf. In dit geval is openbaarmaking vereist vanwege een mogelijk belangenconflict.