Breed Index Synthetic Trust-aanbod (BISTRO)
Wat houdt het aanbieden van een brede index van synthetisch vertrouwen in?
Een breed index-synthetisch trustaanbod (BISTRO) is een eigen naam die door JP Morgan wordt gebruikt voor het creëren van collateralized debt obligaties (CDO’s) uit kredietderivaten. BISTRO werd in 1997 geïntroduceerd en was de voorloper van de steeds populairder geworden synthetische schuldproducten met onderpand. Deze schuldproducten droegen bij aan de financiële crisis van 2007-2008.
Inzicht in Broad Index Synthetic Trust Offering (BISTRO)
Een breed aanbod van synthetische trustfondsen (BISTRO) werd bij de lancering beschouwd als een historisch financieel instrument. BISTRO wordt beschouwd als een van de eerste instrumenten met synthetische onderpandschuldverplichtingen (CDO-instrumenten) die ooit zijn gecreëerd. Als zodanig hielp het de moderne banksector te transformeren. De financiële sector had sinds het begin van de jaren tachtig gebruikgemaakt van synthetische valutaswaps, dit zijn overeenkomsten om schuldverplichtingen en toekomstige kasstromen in verschillende valuta’s uit te wisselen, en swaps van obligaties en rentetarieven. BISTRO vertegenwoordigt een evolutie van dit idee.
In plaats van valuta- of obligatie-inkomsten te ruilen, stelde JP Morgan voor om het risico van wanbetaling om te wisselen. De swaps zouden synthetisch zijn of kunstmatig gesimuleerd. De bank zou verschillende schuldverplichtingen van leningen en obligaties bundelen en beleggers vervolgens in staat stellen te investeren in bundels kredietverzuimswaps. Door de structuur kon de bank het risico naar de investeerders verleggen en tegelijkertijd inkomsten genereren door dat risico te verkopen.
Het aanvankelijke aanbod van synthetische trustfondsen met een brede index kwam op de markt in december 1997 en had betrekking op een onderliggende portefeuille van 307 commerciële leningen, evenals bedrijfsobligaties en gemeentelijke obligaties. De Amerikaanse Federal Reserve stond JP Morgan toe om wettelijk kapitaal te verwerven voor haar BISTRO-deals. BISTRO was buitengewoon populair bij investeerders, en in de loop van de volgende 12 maanden volgden vier meer brede indexaanbiedingen van synthetische trusts.
Oorspronkelijk gecreëerd als een manier voor JP Morgan om zijn kredietrisico af te dekken, opende BISTRO uiteindelijk een grote nieuwe markt in de financiële sector. Na de introductie van BISTRO boden andere financiële instellingen soortgelijke producten aan en ontwikkelden zij copycat-structuren.
Gevolgen van BISTRO
BISTRO is gecrediteerd met het inluiden van het tijdperk van CDO’s met synthetische schuldverplichtingen tegen onderpand, die kredietderivaten gebruikten om kredietrisico in een portefeuille over te dragen. De markt voor synthetische CDO’s groeide aanzienlijk, van $ 10 miljard in 2000 tot $ 105 miljard in 2007. Sommige financiële instellingen begonnen synthetische CDO’s te creëren die vastgoedactiva, zoals subprime-hypotheken, in hun onderliggende referentiepools opnamen. In de nasleep van de financiële crisis van 2007-2008 voerden experts aan dat door banken toe te staan risico’s te verleggen, synthetische CDO’s hebben bijgedragen aan de crash.