Business-to-Consumer (B2C)
Wat is Business-to-Consumer (B2C)?
De term business-to-consumer (B2C) verwijst naar het proces waarbij producten en diensten rechtstreeks worden verkocht tussen een bedrijf en consumenten die de eindgebruikers zijn van zijn producten of diensten. De meeste bedrijven die rechtstreeks aan consumenten verkopen, worden B2C-bedrijven genoemd.
B2C werd immens populair tijdens de dotcom-boom van eind jaren negentig, toen het voornamelijk werd gebruikt om te verwijzen naar online retailers die via internet producten en diensten aan consumenten verkochten.
Als bedrijfsmodel verschilt business-to-consumer aanzienlijk van het business-to-business model, dat verwijst naar handel tussen twee of meer bedrijven.
Belangrijkste leerpunten
- Business-to-consumer verwijst naar het proces waarbij bedrijven producten en diensten rechtstreeks aan consumenten verkopen, zonder tussenpersoon.
- B2C wordt doorgaans gebruikt om te verwijzen naar online retailers die via internet producten en diensten aan consumenten verkopen.
- Online B2C werd een bedreiging voor traditionele retailers, die profiteerden van het verhogen van de prijs.
- Bedrijven als Amazon, eBay en Priceline hebben het echter goed gedaan en zijn uiteindelijk disruptors in de sector geworden.
Inzicht in Business-to-Consumer
Business-to-consumer (B2C) is een van de meest populaire en meest bekende verkoopmodellen. Het idee van B2C werd voor het eerst gebruikt door Michael Aldrich in 1979, die televisie gebruikte als het belangrijkste medium om consumenten te bereiken.
B2C verwees traditioneel naar winkelen in winkelcentra, uit eten gaan in restaurants, pay-per-view-films en infomercials. Door de opkomst van internet is er echter een geheel nieuw B2C-bedrijfskanaal ontstaan in de vorm van e-commerce of de verkoop van goederen en diensten via internet.
Hoewel veel B2C-bedrijven het slachtoffer werden van de daaropvolgende dot-com-faillissement toen de interesse van investeerders in de sector afnam en durfkapitaalfinanciering opdroogde, overleefden B2C-leiders zoals Amazon en Priceline de shake-out en hebben sindsdien groot succes gezien.
Elk bedrijf dat afhankelijk is van B2C-verkoop, moet goede relaties onderhouden met zijn klanten om ervoor te zorgen dat ze terugkeren. In tegenstelling tot business-to-business (B2B), waarvan de marketingcampagnes zijn gericht op het aantonen van de waarde van een product of dienst, moeten bedrijven die afhankelijk zijn van B2C een emotionele reactie op hun marketing bij hun klanten uitlokken.
1:24
B2C-winkelpuien Vs. Internetwinkels
Traditioneel verkochten veel fabrikanten hun producten aan retailers met fysieke locaties. Winkeliers maakten winst op de markup die ze optelden bij de prijs die aan de fabrikant werd betaald. Maar dat veranderde toen het consument te verkopen, waardoor de tussenpersoon – de detailhandelaar – werd geschrapt en de prijzen werden verlaagd. Tijdens het uiteenvallen van de dotcom-boom in de jaren negentig vochten bedrijven om hun aanwezigheid op het web. Veel winkeliers moesten hun deuren sluiten en gingen failliet.
Tientallen jaren na de dotcom-revolutie blijven B2C-bedrijven met een aanwezigheid op het internet hun traditionele fysieke concurrenten domineren. Bedrijven als Amazon, Priceline en eBay hebben de vroege dotcom-boom overleefd. Ze zijn doorgegaan met het uitbreiden van hun vroege succes om disruptors van de industrie te worden.
Online B2C kan worden onderverdeeld in 5 categorieën: directe verkopers, online tussenpersonen, op advertenties gebaseerde B2C, op de gemeenschap gebaseerde en op vergoedingen.
B2C in de digitale wereld
Er zijn doorgaans vijf soorten online B2C-bedrijfsmodellen die de meeste bedrijven online gebruiken om zich op consumenten te richten.
1. Directe verkopers. Dit is het meest voorkomende model, waarbij mensen goederen kopen bij online retailers. Dit kunnen fabrikanten of kleine bedrijven zijn, of gewoon online versies van warenhuizen die producten van verschillende fabrikanten verkopen.
2. Online tussenpersonen. Dit zijn liaisons of tussenpersonen die eigenlijk geen producten of diensten bezitten die kopers en verkopers bij elkaar brengen. Sites zoals Expedia, Trivago en Etsy vallen in deze categorie.
3. Op advertenties gebaseerde B2C. Dit model maakt gebruik van gratis inhoud om bezoekers naar een website te krijgen. Die bezoekers komen op hun beurt digitale of online advertenties tegen. In feite worden grote hoeveelheden webverkeer gebruikt om advertenties te verkopen, waarmee goederen en diensten worden verkocht. Mediasites zoals de Huffington Post, een site met veel verkeer die advertenties combineert met de oorspronkelijke inhoud, is daar een voorbeeld van.
4. Op de gemeenschap gebaseerd. Sites zoals Facebook, dat online communities bouwt op basis van gedeelde interesses, helpen marketeers en adverteerders hun producten rechtstreeks bij consumenten te promoten. Websites zullen advertenties targeten op basis van de demografische gegevens en geografische locatie van gebruikers.
5. Op vergoedingen gebaseerd. Direct-to-consumer-sites zoals Netflix brengen kosten in rekening zodat consumenten toegang hebben tot hun inhoud. De site biedt mogelijk ook gratis, maar beperkte inhoud, terwijl het meeste ervan in rekening wordt gebracht. De New York Times en andere grote kranten gebruiken vaak een op vergoedingen gebaseerd B2C-bedrijfsmodel.
B2C-bedrijven en mobiel
Tientallen jaren na de hausse op het gebied van e-commerce, blijven B2C-bedrijven oog hebben voor een groeiende markt: mobiel aankopen. Nu smartphone apps en verkeer jaar na jaar toenemen, hebben B2C-bedrijven de aandacht verlegd naar mobiele gebruikers en profiteren ze van deze populaire technologie.
In het begin van de jaren 2010 haastten B2C-bedrijven zich om mobiele apps te ontwikkelen, net als decennia eerder met websites. Kortom, succes in een B2C-model is gebaseerd op het voortdurend evolueren met de lusten, meningen, trends en verlangens van consumenten.
Vanwege de aard van de aankopen en relaties tussen bedrijven, kan de verkoop in het B2B-model langer duren dan die in het B2C-model.
B2C Vs. Business-to-Business (B2B)
Zoals hierboven vermeld, verschilt het business-to-consumer-model van het business-to-business (B2B) -model. Terwijl consumenten producten kopen voor persoonlijk gebruik, kopen bedrijven producten om voor hun bedrijf te gebruiken. Voor grote aankopen, zoals kapitaalgoederen, is doorgaans de goedkeuring vereist van degenen die een bedrijf leiden. Dit maakt de koopkracht van een bedrijf veel complexer dan die van de gemiddelde consument.
In tegenstelling tot het B2C-bedrijfsmodel zijn de prijsstructuren in het B2B-model vaak anders. Bij B2C betalen consumenten vaak dezelfde prijs voor dezelfde producten. De prijzen zijn echter niet noodzakelijk hetzelfde. Bedrijven hebben de neiging om over prijzen en betalingsvoorwaarden te onderhandelen.
Veel Gestelde Vragen
Wat is business-to-consumer?
Na een stijgende populariteit in de jaren negentig, werd business to consumer (B2C) steeds meer een term die verwijst naar bedrijven met consumenten als hun eindgebruikers. Dit staat in contrast met business to business (B2B), of bedrijven waarvan de primaire klanten andere bedrijven zijn. B2C-bedrijven opereren op internet en verkopen producten online aan klanten. Amazon, Facebook en Walmart zijn enkele voorbeelden van B2C-bedrijven.
Wat is een voorbeeld van een bedrijf tot consumentenbedrijf?
Een voorbeeld van een groot B2C-bedrijf is tegenwoordig Shopify, dat een platform heeft ontwikkeld voor kleine retailers om hun producten te verkopen en een breder publiek online te bereiken. Vóór de komst van internet was ‘business to consumer’ een term die bijvoorbeeld werd gebruikt om afhaalrestaurants of bedrijven in een winkelcentrum te beschrijven. In 1979 gebruikte Michael Aldrich deze term verder om via televisie consumenten aan te trekken.
Wat zijn de vijf soorten business-to-consumer-modellen?
In grote lijnen vallen B2C-modellen in de volgende vijf categorieën: directe verkopers, online tussenpersonen, op advertenties gebaseerde B2C, community-based en fee-based. Het meest voorkomende is het direct-seller-model, waarbij goederen rechtstreeks bij online retailers worden gekocht. Een online intermediair model zou daarentegen bedrijven als Expedia omvatten, die kopers en verkopers met elkaar verbinden. Ondertussen omvat een op vergoedingen gebaseerd model diensten zoals Disney +, dat een abonnement in rekening brengt om hun video-on-demand-inhoud te streamen.