Bel Warrant
Wat is een call warrant?
Een call warrant is een financieel instrument dat de houder het recht geeft om de onderliggende aandelen tegen een specifieke prijs op of voor een bepaalde datum te kopen. Call warrants worden vaak opgenomen in een nieuw aandelen of schuldaanbod van een bedrijf. Het doel van een call-warrant is om een extra stimulans te geven om in de aandelen- of obligatie-uitgifte te investeren. Call warrants zijn meestal los te koppelen van het bijbehorende aandelen- of obligatiecertificaat en worden afzonderlijk verhandeld op de belangrijkste beurzen. Een call warrant wordt soms simpelweg een warrant genoemd.
Belangrijkste leerpunten
- Een call warrant is een financieel instrument dat de houder het recht geeft om de onderliggende aandelen tegen een specifieke prijs op of voor een bepaalde datum te kopen.
- Hoewel een call-warrant een uitoefenprijs en een vervaldatum heeft als een optie, zijn er enkele fundamentele verschillen tussen beide.
- Net als call-opties stellen call-warrants speculanten en investeerders in staat om enorme winsten te maken als de aandelenkoers van het bedrijf stijgt.
- Sommige beleggers beschouwen call-warrants als te riskant en overdreven speculatief, en ze zijn meestal niet beschikbaar voor groeiaandelen.
Hoe Call Warrants werken
De prijs waartegen de warranthouder de onderliggende aandelen kan kopen, wordt de uitoefenprijs of uitoefenprijs genoemd. Deze uitoefenprijs wordt vaak “out-of-the-money” vastgesteld, dwz hij wordt vastgesteld op een bepaald percentage boven de huidige handelsprijs van het onderliggende aandeel.
De opname van een call warrant-functie kan de onderneming in staat stellen om de kosten van haar schulden te verlagen. Het risico van mogelijke verwatering van het eigen vermogen als alle warrants worden uitgeoefend, wordt ruimschoots gecompenseerd door het extra eigen vermogen dat zonder extra kosten ter beschikking staat van de onderneming. Dat is een bijzonder belangrijke overweging tijdens periodes van ernstige stress op de financiële markten.
Hoewel een call-warrant een uitoefenprijs en een vervaldatum heeft als een optie, zijn er enkele fundamentele verschillen tussen beide. Warrants worden uitgegeven door bedrijven, terwijl op de beurs verhandelde opties worden genoteerd door een beurs. Warrants hebben ook veel meer tijd tot de vervaldatum dan de meeste opties.
Voordelen van call warrants
Net als call-opties stellen call-warrants speculanten en investeerders in staat om enorme winsten te maken als de aandelenkoers van het bedrijf stijgt. Call warrants stellen bedrijven in financiële moeilijkheden ook in staat om fondsen te werven zonder extra schulden aan te gaan. Dat is een groot voordeel omdat de bedrijven anders vanwege hun nood misschien hoogrentende obligaties zouden moeten uitgeven om operaties te financieren. Hoge rentetarieven zouden hen uiteindelijk tot faillissement kunnen dwingen.
In sommige gevallen kunnen bedrijven zoals financiële instellingen gewoon niet doorgaan met hun activiteiten met de lage kredietwaardigheid die buitensporige schulden onvermijdelijk met zich meebrengen. Daardoor hebben ze weinig andere opties dan call warrants of nieuwe aandelen uit te geven wanneer ze dringend meer geld nodig hebben.
Call warrants zijn vooral handig voor grote beleggers. Ze kunnen vaak geen zinvolle investeringen doen in callopties omdat de optiemarkt voor hen te klein is. Bovendien zijn het juist de noodlijdende bedrijven die call warrants willen uitgeven die het meest aantrekkelijk zijn voor waardebeleggers.
Kleine beleggers kunnen de meeste voordelen van call-warrants gemakkelijker krijgen door in plaats daarvan call-opties te kopen.
Kritiek op call-warrants
Uiteraard gelden de meeste kritiek op call-opties ook voor call-warrants. Sommige investeerders vinden ze te riskant en overdreven speculatief. Als een belegger call warrants koopt en het aandeel niet in prijs stijgt, kunnen er aanzienlijke verliezen optreden. Aangezien warrants over het algemeen meer tijd hebben om te vervallen dan opties, is dit gevaar van tijdsverval kleiner, maar het is nog steeds een groot probleem.
Voor groei-investeerders zijn er andere belangrijke problemen met call warrants. Ten eerste geven de snelgroeiende bedrijven die door groeibeleggers worden begunstigd, veel minder kans om call warrants uit te geven. Veel succesvolle groeibedrijven hebben feitelijk aanzienlijke kasreserves en hoeven geen call warrants uit te geven. Ten tweede zijn call-warrants doorgaans vrij illiquide, waardoor het voor groeibeleggers moeilijker wordt om verliezen te beperken.
Voorbeeld uit de echte wereld
Berkshire Hathaway een investering van $ 5 miljard in preferente aandelen van Bank of America, inclusief call warrants. De call warrants gaven Berkshire het recht om in de komende tien jaar 700 miljoen aandelen Bank of America te kopen voor $ 7,14 elk. Bank of America streefde nog steeds naar herstel van de financiële crisis van 2008 in 2011, dus het vermogen om te kopen voor $ 7,14 was toen niet bijzonder waardevol.
De aandelen van Bank of America stegen echter tot $ 24,32 per aandeel in 2017. Op dat moment besloot Buffett de call warrants van Berkshire uit te oefenen. De kosten bedroegen slechts $ 7,14 per aandeel voor 700 miljoen aandelen, dus de totale aankoopprijs was ongeveer $ 5 miljard. Aangezien de 700 miljoen aandelen toen elk $ 24,32 waard waren, was Berkshire’s nieuwe aankoop meer dan $ 17 miljard waard, wat een totale winst van meer dan $ 12 miljard oplevert.