Praten is goedkoop: campagnebeloften en de economie
Beloften die tijdens de campagne van een presidentskandidaat worden gedaan, zouden eigenlijk voorstellen moeten worden genoemd. Campagne voeren voor de president van de Verenigde Staten is immers in wezen een marketingproces, waarin kandidaten zichzelf presenteren als producten, zich onderscheiden van de andere producten en voorstellen doen over hoe ze zullen presteren als ze de baan krijgen. Daarom zijn campagnebeloften zo’n belangrijk onderdeel van het verkiezingsproces, vooral als ze draaien om kwesties die een natie verdelen of emotionele belangstelling wekken. Meestal gaat het bij deze kwesties om geld.
Hoewel campagnebeloften aanlokkelijk kunnen zijn, is praten goedkoop, en zelfs presidenten met de beste bedoelingen kunnen moeite hebben om ze waar te maken. Laten we eens kijken naar enkele van de meest voorkomende campagnebeloften die presidentskandidaten doen en evalueren wat er nodig is om deze beloften waar te maken.
Belangrijkste leerpunten
- Presidentskandidaten doen veel beloften terwijl ze campagne voeren. Deze beloften worden echter vaak gebruikt als overtuigende geluidsbytes in plaats van daadwerkelijke beloften.
- Twee van de meest voorkomende campagnebeloften hebben betrekking op belastingverlagingen en het scheppen van banen.
- De belofte van Bill Clinton voor de universele gezondheidszorg en de belofte van George HW Bush om nooit belastingen te heffen, liepen tegen hen beiden op, zodra ze eenmaal waren verkozen.
Redelijke campagnebeloften
Campagnebeloften kunnen enigszins veranderen van verkiezing tot verkiezing, maar ze houden bijna altijd verband met veranderende actuele kwesties die de kiezers bezighouden. Sommige kunnen ideologisch van aard zijn, zoals “uitvoering van de fiscale verantwoordelijkheid van de overheid”, of meer specifiek, zoals het voorstellen van precieze verlagingen van de belastingtarieven per persoon. Hoe ze ook worden voorgesteld, er zijn beloften die geloofwaardig en redelijk zijn en beloftes die gewoon in het donker zijn.
Belastingverlagingen
Hoewel belastingen onvermijdelijk zijn, zie je tijdens hun campagne geen kandidaten voorstellen om belastingen te verhogen; meestal is het precies het tegenovergestelde. Het grootste deel van de financiële beloften van een nieuwe president, inclusief belastingverlagingen, zal echter worden betaald via fiscaal beleid.
De president heeft, in samenwerking met het Congres, aanzienlijke bevoegdheden om fiscaal beleid te voeren, terwijl het monetaire beleid wordt gecontroleerd door de Federal Reserve Board. Met andere woorden, de president heeft de macht om de belastingtarieven rechtstreeks te beïnvloeden. Maar hoewel een campagnebelofte om belastingen te verlagen klinkt alsof de kandidaat slechts een paar knoppen hoeft in te drukken en de belastingen te verlagen, is het iets gecompliceerder dan dat en vereist zowel wetgeving als compenserende wetgeving om inkomsten te genereren of de uitgaven te verlagen. Met andere woorden, de belastingverlagingen moeten budgetneutraal zijn, vooral als ze worden voorgesteld buiten het jaarlijkse begrotingsafwikkelingsproces om. Campagnebeloften om belastingen te verlagen zijn vrij gebruikelijk en aantrekkelijk, maar ze worden zelden voorgesteld zonder de compenserende wetgeving of oplossing die de bezuinigingen mogelijk maakt. Dus, als een belofte, zijn belastingverlagingen redelijk om elk gewenst resultaat te bereiken dat verder gaat dan het nastreven van kiezers, de bezuinigingen moeten verreikend zijn en gebaseerd op redelijke verwachtingen.
Werkgelegenheid creëren
Beloften van het scheppen van banen zijn erg populair bij de campagnekandidaat, vooral als het huidige economische klimaat zwak is en werkloosheid een probleem is. Een belofte om banen te creëren kan zowel redelijk als onredelijk zijn. Om redelijk te zijn, zou de belofte moeten omvatten hoe de kandidaat voorstelt resultaten te behalen en in de arena van het fiscaal beleid valt. Banen kunnen worden gecreëerd door directe overheidsinterventie en -uitgaven, een strategie die met succes werd toegepast door president Roosevelt (president van 1933 tot 1945) in de eerste 100 dagen van zijn presidentschap, toen hij projecten voor openbare werken oprichtte, zoals de Works Progress Administration en Civilian Conservation Corps. Deze projecten creëerden banen voor grote aantallen werkloze burgers. Dit was een extreem voorbeeld en er was veel controverse, maar het slaagde er wel in de hoge werkloosheidscijfers terug te dringen en bood veel hoop voor de worstelende economie.
Campagnebeloften uit het verleden
Laten we eens kijken naar een paar eerdere campagnebeloften van Democratische en Republikeinse kandidaten en waarom ze niet zijn uitgevoerd.
Presidentiële kandidaat Bill Clinton’s Universal Healthcare System Promise
Bill Clinton beloofde een nationaal gezondheidszorgsysteem in zijn presidentiële bod van 1992, en tijdens zijn regering probeerde hij het systeem te implementeren. In plaats daarvan stuitte het Congres op grote weerstand en dat kostte de Democraten veel bij de congresverkiezingen van 1994. Het zorgde indirect ook voor een dramatische daling van de voorraden in de gezondheidszorg en het plan kwam kort daarna tot stilstand.
De belofte van presidentskandidaat George HW Bush “Lees mijn lippen: geen nieuwe belastingen”
President George HW Bush creëerde deze beroemde geluidsbyte tijdens de Republikeinse Nationale Conventie van 1988. Toen hij eenmaal in functie was, had hij helaas geen andere keus dan belastingen te heffen in een poging het begrotingstekort terug te dringen en de nodige financiering te verstrekken. Deze mislukte campagnebelofte werd tegen hem gebruikt door zijn Republikeinse tegenstander Pat Buchanan tijdens de voorverkiezingen en Bill Clinton gebruikte dit tegen Bush als onderdeel van zijn succesvolle campagne om het Witte Huis in 1992 te winnen. hem een tweede ambtstermijn.
Het komt neer op
Het is interessant om te zien hoe de geschiedenis zich vaak herhaalt en hoe kortstondig onze herinneringen kunnen zijn. Met goede bedoelingen ensceneren presidentskandidaten hun platforms met campagnebeloften die bedoeld zijn om de mening van de kiezers te beïnvloeden en verkozen te worden. Sommige beloften zijn ideologisch van aard en moeilijk te kwantificeren, terwijl andere directer en aanspreekbaar zijn. In een ideale wereld zou elke campagnebelofte worden gepresenteerd met het volledige verhaal, maar het politieke proces lijkt dat concept niet te promoten. Campagnebeloften kunnen tot controverse leiden, emoties oproepen en een verkiezing neigen naar de kandidaat die ofwel de beste belofte heeft of de ideeën het beste op de markt brengt. Het zou ideaal zijn voor alle presidentskandidaten om ons gewoon te vertellen dat we belastingen moeten heffen en bezuinigen om de eindjes aan elkaar te knopen, maar helaas kan wat kandidaten beloven en wat ze kunnen waarmaken heel verschillende dingen zijn, vooral wanneer kandidaten zijn stuitte tijdens zijn ambtsperiode op onvoorziene politieke of economische hindernissen.