Kapitaalbeheersing
Wat is kapitaalbeheersing?
Kapitaalbeheersing is elke maatregel die door een regering, centrale bank of andere regelgevende instantie wordt genomen om de stroom van buitenlands kapitaal in en uit de binnenlandse economie te beperken. Deze controles omvatten belastingen, tarieven, wetgeving, volumebeperkingen en marktgebaseerde krachten. Kapitaalcontroles kunnen van invloed zijn op veel activaklassen, zoals aandelen, obligaties en valutahandel.
Inzicht in kapitaalcontroles
Kapitaalcontroles worden ingesteld om financiële stromen van kapitaalmarkten naar en uit de kapitaalrekening van een land te reguleren. Deze controles kunnen de hele economie betreffen of specifiek voor een sector of bedrijfstak. Het monetaire beleid van de overheid kan kapitaalcontrole bewerkstelligen. Ze kunnen het vermogen van binnenlandse burgers om buitenlandse activa te verwerven, de zogenaamde kapitaaluitstroomcontroles, of het vermogen van buitenlanders om binnenlandse activa te kopen, ook wel de kapitaalinstroomcontroles genoemd, beperken.
Strikte controles worden het vaakst aangetroffen in opkomende economieën waar de kapitaalreserves lager zijn en gevoeliger voor volatiliteit.
Belangrijkste leerpunten
- Kapitaalbeheersing is elke maatregel die door een regering, centrale bank of andere regelgevende instantie wordt genomen om de stroom van buitenlands kapitaal in en uit de binnenlandse economie te beperken.
- Beleid kan het vermogen van binnenlandse burgers om buitenlandse activa te verwerven, beperken, de zogenaamde kapitaaluitstroomcontroles.
- De beheersing van de kapitaalinstroom beperkt het vermogen van buitenlanders om binnenlandse activa te kopen.
- Critici zijn van mening dat kapitaalbeheersing inherent economische vooruitgang en efficiëntie beperkt, terwijl voorstanders het verstandig vinden omdat ze de veiligheid van de economie vergroten.
Het debat over kapitaalcontroles
Critici zijn van mening dat kapitaalcontroles inherent de economische vooruitgang en efficiëntie beperken, terwijl voorstanders ze als verstandig beschouwen omdat ze de veiligheid van de economie vergroten. De meeste van ’s werelds grootste economieën voeren een liberaal kapitaalcontrolebeleid en hebben strengere regels uit het verleden geleidelijk afgeschaft.
De meeste van deze zelfde economieën hebben echter de nodige noodmaatregelen genomen om een massale uittocht van kapitaaluitstroom in tijden van crisis of een massale speculatieve aanval op de munteenheid te voorkomen. Factoren zoals globalisering en de integratie van financiële markten hebben bijgedragen tot een algemene versoepeling van kapitaalcontroles.
Door een economie open te stellen voor buitenlands kapitaal, krijgen bedrijven doorgaans gemakkelijker toegang tot fondsen en kan de algemene vraag naar binnenlandse aandelen toenemen.
Voorbeeld uit de echte wereld
Kapitaalcontroles worden vaak ingesteld na een economische crisis om te voorkomen dat binnenlandse burgers en buitenlandse investeerders geld uit een land halen. Op 29 juni 2015 bevroor de Europese Centrale Bank bijvoorbeeld de steun aan Griekenland tijdens de Europese staatsschuldencrisis.
Griekenland reageerde door zijn banken te sluiten en kapitaalcontroles in te voeren van 29 juni tot 7 juli 2015, uit angst dat Griekse burgers een run op binnenlandse banken zouden starten. De monetaire kapitaalcontroles legden beperkingen op aan toegestane dagelijkse geldopnames bij banken en legden beperkingen op aan geldovermakingen en buitenlandse creditcardbetalingen.
Op 22 juli 2016 meldde de Griekse minister van Financiën dat het land zijn kapitaalcontroles zou versoepelen om het vertrouwen in Griekse banken te vergroten. Verwacht werd dat de versoepeling de hoeveelheid geld die bij Griekse banken werd aangehouden, zou doen toenemen.
Volgens The Guardian, terwijl Griekenland het ergste van de economische crisis achter zich liet toen het uit het reddingsprogramma stapte. De overheid versoepelde de limieten voor geldopnames en verhoogde de ruimte voor zakelijke geldoverdrachten.