Het Capital Asset Pricing Model (CAPM) uitleggen

Hoeveel u uw beleggingen ook spreidt, er zal altijd een zeker risico bestaan. Beleggers zoeken dus natuurlijk een rendement dat dat risico compenseert. Het Capital Asset Pricing Model (CAPM) helpt bij het berekenen van het investeringsrisico en het rendement op de investering dat een investeerder mag verwachten.

Systematisch risico versus niet-systematisch risico

Het prijsmodel voor kapitaalgoederen is ontwikkeld door de financieel econoom (en later Nobelprijswinnaar economie) William Sharpe, uiteengezet in zijn boek Portfolio Theory and Capital Markets uit 1970. Zijn model begint met het idee dat individuele beleggingen twee soorten risico’s met zich meebrengen:

1. Systematisch risico  – Dit zijn marktrisico’s, dat wil zeggen de algemene gevaren van beleggen, die niet kunnen worden gediversifieerd. Rentetarieven, recessies en oorlogen zijn voorbeelden van systematische risico’s.
2. Niet-systematisch risico  – Dit risico staat ook bekend als ‘specifiek risico’ en heeft betrekking op individuele aandelen. In meer technische termen vertegenwoordigt het het onderdeel van het rendement van een aandeel dat niet gecorreleerd is met algemene marktbewegingen.

De moderne portefeuilletheorie laat zien dat specifiek risico kan worden weggenomen of op zijn minst kan worden beperkt door diversificatie van een portefeuille. Het probleem is dat diversificatie het probleem van systematisch risico nog steeds niet oplost; zelfs een portefeuille met alle aandelen op de aandelenmarkt kan dat risico niet wegnemen. Daarom is bij het berekenen van een verdiend rendement systematisch risico wat beleggers het meest plaagt.

De CAPM-formule

CAPM is geëvolueerd als een manier om dit systematische risico te meten. Sharpe ontdekte dat het rendement op een individueel aandeel, of een aandelenportefeuille, gelijk zou moeten zijn aan de kapitaalkosten. De standaardformule blijft de CAPM, die de relatie tussen risico en verwacht rendement beschrijft.

Hier is de formule:

Het uitgangspunt van CAPM is de risicovrije rente doorgaans een rendement op 10-jaars staatsobligaties. Er komt een premie bij, een premie die aandelenbeleggers vragen als compensatie voor het extra risico dat ze lopen. Deze premie op de aandelenmarkt bestaat uit het verwachte rendement van de markt als geheel verminderd met bèta ” noemde.

Beta’s rol in CAPM

Volgens CAPM is bèta de enige relevante maatstaf voor het risico van een aandeel. Het meet de relatieve volatiliteit van een aandeel – dat wil zeggen, het laat zien hoeveel de prijs van een bepaald aandeel op en neer springt in vergelijking met hoeveel de hele aandelenmarkt op en neer springt. Als een aandelenkoers precies in lijn met de markt beweegt, is de bèta van het aandeel 1. Een aandeel met een bèta van 1,5 zou met 15% stijgen als de markt met 10% zou stijgen en met 15% als de markt met 10% daalde..

Bèta wordt gevonden door statistische analyse van individuele, dagelijkse aandelenkoersrendementen in vergelijking met het dagelijkse marktrendement over precies dezelfde periode. In hun klassieke studie uit 1972 “The Capital Asset Pricing Model: Some Empirical Tests” bevestigden de financiële economen Fischer Black, Michael C. Jensen en Myron Scholes een lineaire relatie tussen het financiële rendement van aandelenportefeuilles en hun bèta’s. Ze bestudeerden de prijsbewegingen van de aandelen op de New York Stock Exchange tussen 1931 en 1965.

Beta, vergeleken met de aandelenrisicopremie, toont het bedrag aan compensatie dat beleggers nodig hebben om extra risico te nemen. Als de bèta van het aandeel 2,0 is, is de risicovrije rente 3% en is het marktrendement 7%, en is het marktrendement 4% (7% – 3%). Dienovereenkomstig is het extra rendement van het aandeel 8% (2 x 4%, het marktrendement vermenigvuldigd met de bèta), en het totale vereiste rendement van het aandeel is 11% (8% + 3%, het extra rendement van het aandeel plus de risicovrije rente).

Wat de bètaberekening laat zien, is dat een risicovollere investering een premie zou moeten verdienen ten opzichte van de huidige prijs van een aandeel al dan niet in overeenstemming is met het waarschijnlijke rendement.

Wat CAPM betekent voor investeerders

Dit model presenteert een eenvoudige theorie die een eenvoudig resultaat oplevert. De theorie zegt dat de enige reden waarom een ​​belegger gemiddeld meer zou moeten verdienen door in het ene aandeel te beleggen in plaats van het andere, is dat het ene aandeel riskanter is. Het is niet verrassend dat het model de moderne financiële theorie is gaan domineren. Maar werkt het echt?

Het is niet helemaal duidelijk. Het grote knelpunt is bèta. Toen professoren Eugene Fama en Kenneth French keken naar de aandelenrendementen op de New York Stock Exchange, de American Stock Exchange en Nasdaq, ontdekten ze dat verschillen in bèta’s over een lange periode de prestaties van verschillende aandelen niet verklaarden. De lineaire relatie tussen bèta en individuele aandelenrendementen valt ook uiteen over kortere perioden. Deze bevindingen lijken te suggereren dat CAPM mogelijk verkeerd is.

Hoewel sommige onderzoeken twijfels doen rijzen over de validiteit van CAPM, wordt het model nog steeds veel gebruikt in de investeringsgemeenschap. Hoewel het moeilijk is om op basis van de bèta te voorspellen hoe individuele aandelen op bepaalde bewegingen zullen reageren, kunnen beleggers waarschijnlijk veilig afleiden dat een portefeuille van aandelen met een hoge bèta in beide richtingen meer dan de markt zal bewegen, en een portefeuille met aandelen met een lage bèta zal bewegen. minder dan de markt.

Dit is belangrijk voor beleggers, vooral voor fondsbeheerders, omdat ze mogelijk niet bereid of verhinderd zijn om contanten aan te houden als ze denken dat de markt waarschijnlijk zal dalen. Als dat het geval is, kunnen ze in plaats daarvan aandelen met een lage bèta aanhouden. Beleggers kunnen een portefeuille afstemmen op hun specifieke risico-rendementsvereisten, met als doel effecten aan te houden met bèta’s van meer dan 1 terwijl de markt stijgt, en effecten met bèta’s van minder dan 1 wanneer de markt daalt.

Het is niet verrassend dat CAPM heeft bijgedragen aan de toename van het gebruik van indexering – het samenstellen van een aandelenportefeuille om een ​​bepaalde markt of activaklasse na te bootsen – door risicomijdende beleggers. Dit is grotendeels te danken aan de boodschap van CAPM dat het alleen mogelijk is om een ​​hoger rendement te behalen dan dat van de markt als geheel door een hoger risico te nemen (bèta).

Het komt neer op

Het prijsmodel voor kapitaalgoederen is geenszins een perfecte theorie. Maar de geest van CAPM is correct. Het biedt een nuttige maatstaf die beleggers helpt te bepalen welk rendement ze op een investering verdienen, in ruil voor het erop riskeren van hun geld.