XPF (CFP-frank)
Wat is de XPF (CFP-frank)?
XPF (CFP-frank) is de ISO-valutacode voor de officiële munteenheid van vier Franse overzeese gemeenschappen, waaronder Frans-Polynesië, Nieuw-Caledonië, Wallis en Futuna, en is onderverdeeld in 100 centimes.
Belangrijkste leerpunten
- XPF (CFP-frank) is de ISO-valutacode voor de officiële munteenheid van vier Franse overzeese gemeenschappen, waaronder Frans-Polynesië, Nieuw-Caledonië, Wallis en Futuna, en is onderverdeeld in 100 centimes.
- CFP staat voor Central Pacific franc, ook bekend als de “franc Pacifique” vanwege het gebruik ervan in de Stille Oceaan.
- Momenteel is de CFP-frank gekoppeld aan de euro, waarbij de 10.000 F, het hoogst luidende CFP-biljet, gelijk is aan 83,8 euro.
Inzicht in de XPF (CFP Franc)
CFP staat voor Central Pacific Franc, ook bekend als de “franc Pacifique” vanwege het gebruik ervan in de Stille Oceaan. Het valutasymbool voor XPF is F en rekeningen worden uitgedrukt in stappen van 500, 1.000, 5.000 en 10.000, terwijl munten worden geslagen in stappen van 1, 2, 5, 10, 20, 50 en 100.
Het in Parijs gevestigde Institut d’émission d’Outre-Mer, met hoofdkantoor in Parijs, geeft de XPF uit. Aanvankelijk had de CFP-frank een vaste wisselkoers met de Amerikaanse dollar (USD), die na de Tweede Wereldoorlog een belangrijke rol speelde in de economieën van de Franse Pacifische gebieden. In 1949 veranderde de CFP-frank in een vaste wisselkoers met de Franse frank (F). Momenteel is de CFP-frank gekoppeld aan de euro, waarbij de 10.000 F, het hoogste gedenomineerde CFP-biljet, gelijk is aan 83,8 euro.
De CFP-frank is een 72-jarige valuta, een van de twee valuta’s die Frankrijk na de Tweede Wereldoorlog introduceerde. De naoorlogse kwestie was bedoeld om de zwakte van de Franse frank te bestrijden. Het andere geld dat op dit moment wordt uitgegeven, is de West-Afrikaanse CFA-frank. De Centrale Bank van West-Afrikaanse staten in Dakar, Senegal, regelt nu de West-Afrikaanse CFA-frank, evenals de West-Afrikaanse economische en monetaire unie, waaronder Benin, Burkina Fasso, Ivoorkust, Guinee-Bissau, Mali, Niger, Sénégal en Togo gebruiken momenteel de valuta.
Geschiedenis en achtergrond van de CFP-frank
Na de economische onrust van de Tweede Wereldoorlog hebben Frankrijk en andere landen de Bretton Woods-overeenkomst in 1945 geratificeerd. De overeenkomst dwong de devaluatie van veel valuta’s, waaronder de Franse frank. Het document bepaalde ook de koppeling van de Franse frank aan de Amerikaanse dollar. Om de Franse koloniën te behoeden voor de impact van de enorme devaluatie, creëerde Frankrijk de twee nieuwe valuta’s, de West-Afrikaanse CFA en de XPF.
Aanvankelijk waren er drie verschillende vormen van de munteenheid voor respectievelijk Frans-Polynesië, Nieuw-Caledonië en de Nieuwe Hebriden, waarbij Wallis en Futuna de Nieuw-Caledonische frank gebruikten. Nu zijn alle bankbiljetten identiek, met aan de ene kant landschappen of historische figuren van Frans-Polynesië en aan de andere kant landschappen of historische figuren van Nieuw-Caledonië.
Er zijn echter nog twee sets munten. Van Nieuw-Caledonië tot Frans-Polynesië blijft de ene kant van de munten hetzelfde, terwijl de achterkant zal variëren en verschijnt met de naam Nouvelle-Calédonie (Nieuw-Caledonië, Wallis en Futuna), of de naam Polynésie Française (Frans-Polynesië).
Vergelijkbaar met hoe de euromunten werken, met een zijde die een nationaal thema vertoont maar wettig betaalmiddel is in alle landen van de eurozone, kunnen de GVB-munten worden gebruikt in alle landen die deel uitmaken van de eurozone, evenals in alle Franse gebieden.