Klinische onderzoeken
Klinische onderzoeken: een overzicht
Klinische onderzoeken zijn wetenschappelijke onderzoeken naar de veiligheid en werkzaamheid van een nieuw geneesmiddel of een andere behandeling, uitgevoerd op menselijke vrijwilligers.
In de VS vormen de resultaten van de onderzoeken een belangrijk onderdeel van de aanvraag van een farmaceutisch of biotechnologiebedrijf voor goedkeuring door de Food and Drug Administration ( FDA ) om het medicijn op de markt te brengen.
Belangrijkste leerpunten
- Klinische onderzoeken, die in drie fasen worden uitgevoerd, vormen een belangrijk onderdeel van het goedkeuringsproces voor geneesmiddelen.
- Klinische onderzoeken bepalen of een nieuwe behandeling zowel veilig als effectief is voor gebruik bij mensen.
- Slechts ongeveer 5% van alle nieuwe behandelingen doorstaat alle drie de hindernissen, waardoor biotech- en geneesmiddelenaandelen zeer riskant zijn, maar potentieel ook zeer lonend voor investeerders.
Clinical Trials In Depth
Klinische proeven worden uitgevoerd om medicijnen, apparaten en procedures te evalueren. De onderzoeken bewijzen dat een behandeling nuttig of schadelijk is, en dat deze effectiever of minder effectief is dan een bestaande behandeling of een placebo.
Geneesmiddelen ondergaan normaal gesproken drie fasen van klinische onderzoeken. In de eerste fase worden de toedieningsmethode, dosering en veiligheid van een medicijn getest op een kleine groep mensen. De tweede fase maakt gebruik van een grotere testgroep. De meeste behandelingen mislukken in een van deze fasen.
Er zijn verschillende soorten klinische onderzoeken. Een eenarmige studie heeft geen vergelijkingsgroep. Een gerandomiseerde gecontroleerde studie (RCT) heeft twee groepen patiënten, die elk de testbehandeling of een onschadelijke placebo kunnen krijgen. Afhankelijk van de opzet van de studie is de verdeling van het medicijn versus de controle mogelijk niet 50/50, waarbij het echte medicijn vaak aan tweederde van de proefdeelnemers wordt gegeven, vooral in latere fasen.
Als het een dubbelblind onderzoek is, weten de patiënten noch de artsen welke groep dat is totdat het onderzoek is afgelopen. Dit type onderzoek is bedoeld om vooringenomenheid bij zowel de patiënt als de waarnemer te elimineren, en de willekeurige toewijzing van medicijn versus placebo wordt gedaan via een computerprogramma.
Fase 1-proeven
Fase 1 is de eerste introductie van een experimenteel medicijn of therapie voor mensen. Deze fase is de eerste stap in het klinische onderzoeksproces dat betrokken is bij het testen van nieuwe of experimentele geneesmiddelen. Het belangrijkste doel van fase 1-onderzoeken is om de bijwerkingen van het nieuwe medicijn vast te stellen , evenals de metabolische en farmacologische werking ervan. Dit wordt bereikt door het toedienen van toenemende doses van het experimentele geneesmiddel aan proefpersonen. Onderzoekers voeren vervolgens gedetailleerd onderzoek en analyse uit over verschillende aspecten van het medicijn, waaronder de reactie van het lichaam erop, de absorptiemethode, hoe het wordt gemetaboliseerd en uitgescheiden en veilige doseringsniveaus.
Fase 2-proeven
Fase 2 is de tweede fase van klinische proeven of studies voor een experimenteel nieuw medicijn, waarbij de focus van het medicijn ligt op de effectiviteit ervan. Bij fase 2-onderzoeken zijn doorgaans honderden patiënten betrokken die de ziekte of aandoening hebben die het kandidaat-geneesmiddel wil behandelen. Het belangrijkste doel van fase 2-onderzoeken is om gegevens te verkrijgen over de vraag of het medicijn daadwerkelijk werkt bij de behandeling van een ziekte of indicatie, wat over het algemeen wordt bereikt door middel van gecontroleerde onderzoeken die nauwlettend worden gevolgd, terwijl ook de veiligheid en bijwerkingen verder worden bestudeerd.
Fase 3-proeven
Als een medicijn of andere behandeling fase 3 van de proef bereikt, wordt deze op een grotere groep getest. Fase 3-onderzoeken worden gebruikt om aanvullende informatie te verkrijgen over de effectiviteit en veiligheid van het nieuwe medicijn om het voordeel versus het risico van de therapie te beoordelen en om deze informatie te gebruiken in de etikettering van het medicijn, als het is goedgekeurd door de FDA. Deze onderzoeken zijn grootschalige onderzoeken waaraan enkele honderden tot enkele duizenden patiënten deelnemen, verspreid over meerdere onderzoekslocaties. De gemiddelde duur van fase 3-onderzoeken varieert van één jaar tot vier jaar, en slechts tussen 25 en 30 procent van de geteste medicijnen haalt deze laatste testfase.
De investeerdersvisie
Slechts ongeveer vijf procent van alle geneesmiddelen die worden ontwikkeld, doorstaat alle drie de fasen van klinische proeven en wordt uiteindelijk goedgekeurd voor verkoop.
Investeerders in farmaceutische en biotechnologische aandelen volgen geneesmiddelenonderzoeken op de voet. Dit is geen investeringskeuze voor angsthazen, aangezien een enkele mislukking een veelbelovende behandeling jaren of voor altijd kan terugdraaien. Als een medicijn slaagt, kan dat een enorme zegen zijn voor het bedrijf en zijn investeerders. Als een medicijn in enig stadium van het klinische onderzoeksproces faalt, kan het een voorraad laten zinken. Als gevolg hiervan kunnen geneesmiddelenvoorraden behoorlijk volatiel zijn en door de krantenkoppen worden gestuurd.
Het goedkeuringsproces voor geneesmiddelen
Statistische analyse is een belangrijk onderdeel van het evalueren van de resultaten van een klinische proef. De primaire vraag is of de behandeling effectiever is gebleken dan een toevallige uitkomst.
Dat kan moeilijk te bepalen zijn. De proefpersonen zijn over het algemeen gezonder of ongezonder dan de patiënten die de geteste behandeling daadwerkelijk zouden gebruiken. Daarom heeft een grotere testgroep de voorkeur boven een kleine.
Het FDA-goedkeuringsproces
Als een medicijn slaagt in de proeven in de Verenigde Staten, wordt een New Drug Application (NDA) ingediend bij de FDA. Dit is de formele laatste stap van een medicijnsponsor en zoekt goedkeuring om het nieuwe medicijn in de VS op de markt te brengen. Een NDA is een uitgebreid document met 15 secties met gegevens en analyses over dier- en mensstudies, de farmacologie, toxicologie en dosering van het medicijn, en het proces dat wordt gebruikt om het te vervaardigen.
Zodra een medicijn het NDA-stadium bereikt, is de kans dat het door de FDA wordt goedgekeurd en op de markt wordt gebracht in de VS meer dan 80%.
Het indienen van een NDA leidt doorgaans niet tot een substantiële stijging van de aandelenkoers van een beursgenoteerd sponsorbedrijf. De meeste speculaties over de veelbelovende nieuwe behandeling hebben waarschijnlijk al plaatsgevonden tijdens de opeenvolgende fasen van de klinische onderzoeken.
Een verkorte nieuwe medicijnapplicatie (ANDA) is een schriftelijk verzoek aan de Amerikaanse Food and Drug Administration (FDA) om een generiek medicijn in de Verenigde Staten te produceren en op de markt te brengen. Afgekorte aanvragen voor nieuwe geneesmiddelen worden “afgekort” omdat de aanvrager geen klinische onderzoeken hoeft uit te voeren en er minder informatie nodig is dan bij een aanvraag voor een nieuwe geneesmiddel.