Common Pool Resource (CPR)

Wat is een Common Pool Resource (CPR)

Een gemeenschappelijke bron is een hulpbron die een groep mensen ten goede komt, maar die voor iedereen minder voordelen oplevert als elk individu zijn of haar eigenbelang nastreeft. De waarde van een resource uit een gemeenschappelijke pool kan worden verminderd door overmatig gebruik, omdat de voorraad van de resource niet onbeperkt is, en het gebruik van meer dan kan worden aangevuld kan leiden tot schaarste. Overmatig gebruik van een gemeenschappelijke bron kan leiden tot de tragedie van het commons probleem.

Inzicht in Common Pool Resource (CPR)

Gemeenschappelijke poolhulpbronnen (CPR) zoals bossen, ondergrondse waterbekkens, graslanden en visserij worden vaak beheerd door een combinatie van overheidsmaatregelen en marktmechanismen. Soms is een resource klein genoeg om collectief beheerd te worden door geïnteresseerde partijen in een eresysteem; in andere gevallen moeten waardevolle middelen volledig onder een lokale overheidsinstantie worden geplaatst. Een belangrijk doel van reanimatiemanagement is het mogelijk maken dat een bepaald deel van het hulpmiddel gedurende een bepaalde periode wordt gebruikt, terwijl de hoofdsom als het ware intact blijft. CPR-gebruik wordt beheerst door overeenkomsten die de fysieke grenzen van de hulpbron, betrokken partijen, toewijzingen, tijdsbeperkingen, bevoegdheid voor geschillenbeslechting, handhavingsmiddelen, enz. Specificeren.

Voorbeeld van een reanimatie

Stel dat een visserij op duurzame wijze 100.000 pond vis per jaar kan opleveren, dat wil zeggen dat de kernpopulatie van de visserij elk jaar 100.000 pond produceert. Tien bedrijven komen overeen om elk 10.000 te oogsten. Zonder regelgeving zou elk bedrijf meer oogsten dan het toegewezen quotum om meer vis te verkopen en meer winst te behalen ten koste van anderen. Als elk bedrijf 1.000 pond overoogst, wordt de visserij met 10.000 pond overgeoogst, waardoor de kernvispopulatie en het vermogen om volgend jaar hetzelfde niveau te produceren, afneemt, wat leidt tot een geleidelijke uitputting. De bedrijven erkennen dat het op lange termijn in hun belang is om de vispopulatie in stand te houden, en sluiten een overeenkomst om zich aan hun 10.000 quota te houden en huren een onafhankelijke derde partij in om erop toe te zien dat de overeenkomst door elk van hen wordt uitgevoerd.