Voorwaardelijk bindend ontvangstbewijs
Wat is een voorwaardelijk bindend ontvangstbewijs?
Een voorwaardelijk bindend ontvangstbewijs is betrokken bij levens, ziektekosten- en bepaalde eigendomsverzekeringscontracten; als verzekerde geacht wordt door de verzekeraar gedekt te zijn, gaat de dekking in op de dag dat verzekerde het voorwaardelijk bindend ontvangstbewijs ontvangt.
Doorgaans moet een premiebetaling door de verzekeraar worden ontvangen, samen met een ingevulde acceptabele aanvraag, zodat de verzekerde het ontvangstbewijs kan verkrijgen. Dit kan ook wel een “voorwaardelijk ontvangstbewijs” of een “bindend ontvangstbewijs” worden genoemd, afhankelijk van het soort verzekering.
Belangrijkste leerpunten
- Een voorwaardelijk bindend ontvangstbewijs is betrokken bij levens, ziektekosten- en bepaalde eigendomsverzekeringscontracten.
- Indien de verzekerde geacht wordt gedekt te zijn door de verzekeraar, gaat de dekking in op de dag dat de verzekerde het voorwaardelijk bindend ontvangstbewijs ontvangt.
- Een levens- en ziektekostenverzekering zonder voorwaardelijk bindend ontvangstbewijs is pas van kracht nadat deze aan de verzekerde is geleverd en de premie is betaald.
- De functie van een voorwaardelijk bindend ontvangstbewijs kan eigenlijk worden onderverdeeld in twee afzonderlijke ontvangstbewijzen: een voorwaardelijk ontvangstbewijs en een bindend ontvangstbewijs.
Inzicht in voorwaardelijk bindende ontvangsten
Als een premie een aanvraag vergezelt, bepaalt een voorwaardelijk bindend ontvangstbewijs dat de dekking van kracht is vanaf de datum van aanvraag of medisch onderzoek, zolang de verzekeraar de dekking zou hebben verstrekt op basis van de feiten die op de aanvraag zijn onthuld, medisch onderzoek, en andere gebruikelijke bronnen van verzekeringstechnische informatie. Een levens- en ziektekostenverzekering zonder voorwaardelijk bindend ontvangstbewijs is pas van kracht nadat deze bij de verzekerde is afgeleverd en de premie is betaald.
Zolang de verzekerde de polis toch ontvangt, is de verzekeraar verplicht om een claim te dekken als er een schadegeval optreedt tussen het moment waarop de aanvraag is ontvangen en het moment waarop de polis officieel van kracht is. Als de verzekerde echter dekking wordt geweigerd naarmate het typische acceptatieproces vordert, kan de verzekeraar de voorwaardelijke bindende bon nietig verklaren, zelfs als er een premie is geïnd.
De functie van een voorwaardelijk bindend ontvangstbewijs kan eigenlijk worden onderverdeeld in twee afzonderlijke ontvangstbewijzen: een voorwaardelijk ontvangstbewijs en een bindend ontvangstbewijs.
Voorwaardelijke ontvangsten
De voorwaardelijke ontvangst komt het meest voor. Onder een voorwaardelijk ontvangstbewijs vormen de aanvrager en de verzekeringsmaatschappij een “voorwaardelijk” contract dat afhankelijk is van de voorwaarden die bestonden toen een aanvraag of medicatie-onderzoek werd voltooid. Het bepaalt dat de aanvrager onmiddellijk verzekerd is, zolang hij voldoet aan de acceptatievereisten van de verzekeraar. Het is de verantwoordelijkheid van de verzekeringsagent om de aanvrager te vertellen dat ze gedekt zijn op voorwaarde dat ze verzekerbaar blijken te zijn en om een medisch onderzoek te ondergaan als dat nodig is.
Een voorwaardelijk ontvangstbewijs geeft een verzekeringsmaatschappij een tijdsbestek waarin ze de polis uiteindelijk kunnen afgeven of weigeren goed te keuren. Als gedurende deze periode de aanvrager van een levensverzekeringscontract overlijdt, zal het bedrijf een uitkering bij overlijden uitkeren als de polis zou zijn afgegeven.
Bindende ontvangstbewijzen
Op een bindend ontvangstbewijs staat dat een verzekeringspolis van kracht is na ontvangst van de eerste premiebetaling. Mocht de verzekerde echter overlijden voordat de aanvraag is verwerkt, dan zijn de uitkeringen volledig opeisbaar, behoudens beperkingen.
Het bindend ontvangstbewijs bindt een verzekeraar onvoorwaardelijk aan de overeenkomst wanneer uitkeringen verschuldigd zijn binnen de grenzen van de polis.