Cost-push inflatie

Wat is kosten-push inflatie?

Cost-push inflatie treedt op wanneer de algemene prijzen stijgen (inflatie) als gevolg van stijgingen van de kosten van lonen en grondstoffen. Hogere productiekosten kunnen het totale aanbod (de hoeveelheid totale productie) in de economie verminderen. Omdat de vraag naar goederen niet is veranderd, worden de prijsstijgingen door de productie doorgerekend aan de consument, wat leidt tot kosteninflatie.

Inzicht in kosten-push inflatie

De meest voorkomende productiekosten, die kunnen worden verwacht of onverwacht. De kosten van grondstoffen of voorraden die bij de productie worden gebruikt, kunnen bijvoorbeeld stijgen, wat tot hogere kosten leidt.

Inflatie is een maatstaf voor het tempo van prijsstijgingen in een economie voor een pakket met geselecteerde goederen en diensten. Inflatie kan de koopkracht van een consument aantasten als de lonen niet genoeg zijn gestegen of de stijgende prijzen niet kunnen bijhouden. Als de productiekosten van een bedrijf stijgen, kan het uitvoerend management van het bedrijf proberen de extra kosten door te berekenen aan de consumenten door de prijzen voor hun producten te verhogen. Als het bedrijf de prijzen niet verhoogt, terwijl de productiekosten stijgen, zal de winst van het bedrijf dalen.

Om kosten-push inflatie te laten plaatsvinden, moet de vraag naar het betrokken product constant blijven gedurende de tijd dat de productiekosten veranderen. Om de gestegen productiekosten te compenseren, verhogen producenten de prijs voor de consument om de winst op peil te houden en toch gelijke tred te houden met de verwachte vraag.

Oorzaken van kosten-push inflatie

Zoals eerder vermeld, een stijging van de kosten van inputgoederen die bij de productie worden gebruikt, zoals grondstoffen. Als bedrijven bijvoorbeeld koper gebruiken bij het fabricageproces en de prijs van het metaal plotseling stijgt, kunnen bedrijven die stijging doorberekenen aan hun klanten.

Verhoogde arbeidskosten kunnen kosteninflatie veroorzaken, zoals wanneer verplichte loonsverhogingen voor productiemedewerkers als gevolg van een verhoging van het minimumloon per werknemer. Een arbeidersstaking als gevolg van het vastlopen van contractonderhandelingen kan leiden tot een daling van de productie en als gevolg daarvan kunnen hogere prijzen voor het schrikproduct volgen.

Onverwachte oorzaken van kosteninflatie zijn vaak natuurrampen, waaronder overstromingen, aardbevingen, branden of tornado’s. Als een grote ramp onverwachte schade aan een productiefaciliteit veroorzaakt en resulteert in een stillegging of gedeeltelijke verstoring van de productieketen, zullen waarschijnlijk hogere productiekosten volgen. Een bedrijf heeft misschien geen andere keus dan de prijzen te verhogen om een ​​deel van de verliezen van een ramp goed te maken. Hoewel niet alle natuurrampen resulteren in hogere productiekosten en daarom niet zouden leiden tot kosteninflatie.

Andere gebeurtenissen komen mogelijk in aanmerking als ze tot hogere productiekosten leiden, zoals een plotselinge regeringswisseling die van invloed is op het vermogen van het land om zijn vorige productie te behouden. Door de overheid veroorzaakte stijgingen van de productiekosten worden echter vaker gezien in ontwikkelingslanden.

Overheidsregelgeving en wijzigingen in de huidige wetten, hoewel daar doorgaans op wordt geanticipeerd, kunnen ervoor zorgen dat de kosten voor bedrijven stijgen, omdat ze de hogere kosten die ermee gepaard gaan niet kunnen compenseren. De overheid kan bijvoorbeeld het verlenen van gezondheidszorg verplichten, waardoor de kosten van werknemers of arbeid opdrijven.

Cost-push versus demand-pull

Stijgende prijzen veroorzaakt door consumenten wordt demand-pull inflatie genoemd. Vraag-pull-inflatie omvat momenten waarop de vraag zo groot is dat de productie het niet kan bijhouden, wat doorgaans resulteert in hogere prijzen. Kortom, de kosteninflatie wordt aangedreven door de aanbodkosten, terwijl de vraaginflatie wordt aangedreven door de consumentenvraag, terwijl beide leiden tot hogere prijzen die aan de consumenten worden doorberekend.

Voorbeeld van kosten-push inflatie

De Organisatie van de olie-exporterende landen (OPEC) is een  kartel  dat bestaat uit 13 lidstaten die zowel olie produceren als exporteren. Begin jaren zeventig legde de OPEC als gevolg van geopolitieke gebeurtenissen een olie-embargo op aan de Verenigde Staten en andere landen. De OPEC verbood de olie-export naar de beoogde landen en legde ook verlagingen van de olieproductie op.

Wat volgde was een aanbodschok en een verviervoudiging van de olieprijs van ongeveer $ 3 naar $ 12 per vat.  Kostendrukinflatie volgde omdat er geen toename was in de vraag naar de grondstof. De impact van de aanbodonderbreking leidde tot een stijging van de gasprijzen en tot hogere productiekosten voor bedrijven die aardolieproducten gebruikten.