Dekkingstrigger

Wat is een dekkingstrigger?

Een dekkingstrigger is een gebeurtenis die moet plaatsvinden om een ​​aansprakelijkheidsbeleid op een verlies van toepassing te laten zijn. Dekkingstriggers worden uiteengezet in de beleidstaal en rechtbanken zullen verschillende juridische theorieën over triggers gebruiken om te bepalen of polisdekking van toepassing is.

Hoe een dekkingstrigger werkt

Verzekeringsmaatschappijen gebruiken dekkingstriggers om ervoor te zorgen dat de polissen die ze onderschrijven alleen van toepassing zijn wanneer zich specifieke gebeurtenissen voordoen. Ze doen dit om ervoor te zorgen dat ze alleen onder bepaalde omstandigheden claims uitkeren, hoewel dit de bewijslast kan verleggen om te bewijzen dat een polis van toepassing moet zijn op de verzekerde.

Omdat het bewijzen van de toegepaste triggers duur of moeilijk kan zijn, vertrouwen rechtbanken op juridische theorieën om advies te geven. Deze theorieën zijn van toepassing op verzekeringszaken waarbij verschillende gebeurtenissen betrokken zijn. Vier verschillende theorieën zijn van toepassing op dekkingstriggers: in feite letsel, manifestatie, blootstelling en continue trigger.

Dekking Trigger Theorieën

• Injury-in-fact theorie zegt dat de dekkingstrigger de verwonding zelf is, dus wanneer de verzekerde zijn of haar been breekt, is de aansprakelijkheidsverzekering van toepassing. Een voorbeeld van deze theorie was in Louisiana, waar een bedrijf gevaarlijk afval in een plaatselijke rivier morste, en dat afval maanden later in een drinksysteem terechtkwam. Als gevolg hiervan werd een gezin ziek door het drinken van het water. De trigger voor verwondingen is de tijd dat het gezin ziek werd, niet toen het gevaarlijke afval in de rivier werd gedumpt.
• Manifestatie-trigger- theorie zegt dat de dekkingstrigger de ontdekking van het letsel of de schade is, dus wanneer de verzekerde ontdekt dat zijn of haar voertuig is beschadigd, is de dekking van toepassing. In sommige gevallen kunnen rechtbanken verschillen of ze de feitelijke datum van de ontdekking gebruiken, of dat ze de tijd gebruiken waarop de schade had moeten worden ontdekt. Een goed voorbeeld van deze theorie in actie is wanneer een eiser beweerde dat het werk dat een HVAC-bedrijf in Texas in 2010 had voltooid in de loop van de tijd lekte en schade veroorzaakte aan de gipsplaten, het plafond en de vloer van hun huis. De eiser ontdekte het lek in november 2017. De verzekerde bood de claim aan bij zijn CGL-vervoerders van 2010 tot 2017. De providers die de dekking in 2010 tot 2016 leverden, weigerden dekking omdat Texas de trigger voor manifestatiedekking had aangenomen.
• Blootstellingstrigger- theorie is vaak van toepassing op verwondingen die zich in de loop van de tijd manifesteren, zoals veroorzaakt door het inademen van schadelijke chemicaliën. Het kan jaren duren voordat de verwonding zich voordoet, maar rechtbanken kunnen de oorspronkelijke blootstellingsperiode in overweging nemen (bijvoorbeeld wanneer de benadeelde voor het eerst werd blootgesteld aan de chemicaliën).
• De continue trigger- theorie stelt dat een combinatie van triggertypen – manifestatie, blootstelling en feitelijk letsel – leidt tot een blessure die zich in de loop van de tijd ontwikkelt. Dit type trigger wordt gebruikt om ervoor te zorgen dat de verplichtingen van de verzekeringsmaatschappij niet worden verwaterd. Een voedingsmiddelenfabrikant gebruikte bijvoorbeeld een conserveermiddel om de houdbaarheid van een van zijn producten te verlengen. Dit conserveermiddel bleek later gezondheidsproblemen te veroorzaken, hoewel het jaren duurde voordat de ziekte zich ontwikkelde. Gedurende de periode dat de fabrikant het conserveermiddel gebruikte, had hij verschillende aansprakelijkheidspolissen aangeschaft. Bij een trigger voor continu letsel wordt gezegd dat elk van deze polissen dekking biedt, aangezien het letsel zich heeft voorgedaan gedurende een periode waarin meerdere dekkingen elkaar overlapten.