Portefeuilleverzekering met constant aandeel (CPPI)

Wat is een constante aandeelportefeuilleverzekering (CPPI)?

Constant Proportion Portfolio Insurance (CPPI) is een soort portefeuilleverzekering waarbij de belegger een minimum bepaalt op de dollarwaarde van zijn portefeuille en vervolgens de activaspreiding rond die beslissing structureert. De twee activaklassen die in CPPI worden gebruikt, zijn een risicovolle activa (meestal aandelen of onderlinge fondsen) en een conservatieve activa van contanten, equivalenten of staatsobligaties. Het percentage dat aan elk wordt toegewezen, hangt af van de “buffer” -waarde, gedefinieerd als de huidige portefeuillewaarde min de bodemwaarde, en een vermenigvuldigingscoëfficiënt, waarbij een hoger getal een agressievere strategie aangeeft.

Inzicht in Constant Proportion Portfolio Insurance (CPPI)

Constant Proportion Portfolio Insurance (CPPI) stelt een belegger in staat om blootstelling aan het opwaartse potentieel van een risicovol actief te behouden en tegelijkertijd een kapitaalgarantie te bieden tegen neerwaartse risico’s. De uitkomst van de CPPI-strategie lijkt enigszins op die van het kopen van een  calloptie, maar maakt geen gebruik van optiecontracten. Daarom wordt CPPI soms een  convexe strategie genoemd, in tegenstelling tot een “concave strategie” zoals een constante mix. Financiële instellingen verkopen CPPI-producten op verschillende risicovolle activa, waaronder aandelen en credit default swaps.

Hoe Constant Proportion Portfolio Insurance (CPPI) werkt

De belegger zal een eerste investering doen in het risicovolle activum gelijk aan de waarde van: (Multiplier) x (kussenwaarde in dollars) en zal de rest investeren in het conservatieve activum. De waarde van de multiplier is gebaseerd op het risicoprofiel van de belegger  en wordt afgeleid door eerst te vragen wat het maximale verlies in één dag op de risicovolle belegging zou kunnen zijn. De vermenigvuldiger is het omgekeerde van dat percentage. Naarmate de waarde van de portefeuille in de loop van de tijd verandert, zal de belegger opnieuw in evenwicht worden gebracht volgens dezelfde strategie.

CPPI bestaat uit twee accounts: een risicorekening en een veiligheidsaccount. Zoals hun namen aangeven, dienen beide accounts specifieke doeleinden in de algemene investeringsstrategie van een persoon. De risicorekening wordt aangewend met futuresposities om zich te beschermen tegen de keerzijde van een aanzienlijke aandelenblootstelling. Fondsen worden dynamisch tussen de twee rekeningen verschoven op basis van de economische omgeving.

Het tijdschema voor het opnieuw in evenwicht brengen van het evenwicht is aan de belegger, waarbij maandelijkse of driemaandelijkse voorbeelden vaak worden genoemd. Doorgaans wordt CPPI geïmplementeerd in termijnen van vijf jaar. Idealiter zal de kussenwaarde in de loop van de tijd toenemen, waardoor er meer geld naar de risicovolle activa kan stromen. Als de buffer echter zakt, moet de belegger mogelijk een deel van het risicovolle activum verkopen om de doelstellingen voor activaspreiding intact te houden.

Een van de problemen bij het implementeren van een CPPI-strategie is dat het zijn belangen niet onmiddellijk “afneemt” wanneer markten in de tegenovergestelde richting bewegen. Een hypothetische CPPI-strategie over een beleggingshorizon van vijf jaar zou na de financiële crisis van 2008 enkele jaren slechter hebben gepresteerd dan de S&P 500.

Voorbeeld van CPPI

Beschouw een hypothetische portefeuille van $ 100.000, waarvan de belegger beslist dat $ 90.000 de absolute bodem is. Als de portefeuille daalt tot $ 90.000 in waarde, zou de belegger alle activa in contanten verplaatsen om kapitaal te behouden.

Als men besluit dat 20 procent de maximale “crash” -mogelijkheid is, is de vermenigvuldigingswaarde (1 / 0,20) of 5. Vermenigvuldigingswaarden tussen 3 en 6 zijn heel gebruikelijk. Op basis van de verstrekte informatie zou de belegger 5 x ($ 100.000 – $ 90.000) of $ 50.000 toewijzen aan het risicovolle activum, terwijl de rest in contanten of het conservatieve activum zou gaan.