Afleveringsinstrument
Wat is een leveringsinstrument?
Een leveringsinstrument is een contractueel document dat wordt verhandeld als onderdeel van een grondstoffenfuturescontract. Het geeft de houder recht op fysieke levering van een bepaalde hoeveelheid van de grondstof in kwestie, zoals sojabonen in het geval van sojabonenfuturescontracten.
Leveringsinstrumenten vormen een belangrijk onderdeel van het handelssysteem voor commodity-futures, omdat ze gemakkelijk kunnen worden overgedragen tussen verschillende eigenaren van de futures-contracten. Dit maakt het voor handelaren mogelijk om gemakkelijk futures te kopen en verkopen, zonder ooit de intentie te hebben om hun onderliggende grondstoffen fysiek in bezit te nemen.
Belangrijkste leerpunten
- Een leveringsinstrument is een juridisch document dat de houder het recht geeft om de levering van een bepaald bedrag van een goed te ontvangen.
- Het wordt overgedragen als onderdeel van een grondstoffenfuturescontract, dat bij elke nieuwe eigenaar van eigenaar verandert.
- Speculanten zullen over het algemeen de grondstoffen die aan hun futurescontracten ten grondslag liggen, niet in ontvangst nemen, wat betekent dat een bepaalde partij van een grondstof meerdere keren legaal van eigenaar kan wisselen voordat deze fysiek door een koper wordt ontvangen.
Hoe leveringsinstrumenten werken
De commodity-termijnmarkten zijn tegenwoordig een grote en levendige markt waar industriële klanten, speculanten en tussenpersonen regelmatig een grote verscheidenheid aan fysieke goederen verhandelen. Via georganiseerde beurzen zoals de Chicago Mercantile Exchange (CME) verhandelen marktdeelnemers regelmatig voor miljarden dollars aan energieproducten, landbouwgrondstoffen en financiële instrumenten, waarbij voortdurend nieuwe grondstoffen worden toegevoegd.
Een van de belangrijkste pijlers van deze grondstoffenmarkten is de deelname van financiële speculanten. Deze handelaren kopen en verkopen regelmatig futures-contracten, in de hoop te profiteren van het correct voorspellen van de toekomstige richting van de grondstoffenprijzen. Maar in tegenstelling tot industriële klanten die voor hun reguliere bedrijfsactiviteiten op deze goederen vertrouwen, zijn speculanten niet van plan om de goederen die ze verhandelen te leveren of te ontvangen.
Hoewel hun betrokkenheid op het eerste gezicht misschien vreemd lijkt, zijn speculanten een belangrijk onderdeel van het ecosysteem van de financiële markten vanwege de liquiditeit die ze bieden. Vanwege deze liquiditeit kunnen andere marktdeelnemers die de fysieke goederen leveren en ontvangen, profiteren van een efficiëntere prijsstelling voor hun transacties.
Leveringsinstrumenten zijn de sleutel tot deelname van speculanten. Door handelaars toe te staan het recht op fysieke levering gemakkelijk over te dragen, kunnen speculanten zichzelf snel bevrijden van de verplichting om levering te doen of te ontvangen door hun termijncontracten – en daarmee het leveringsinstrument – aan een andere koper te verkopen.
Afleveringsinstrumenten hebben vaak de vorm van een verzendbewijs of een ontvangstbewijs van een magazijn waarin de goederen worden bewaard.
Realistisch voorbeeld van een leveringsinstrument
Beschouw ter illustratie het geval van de sojabonenfutures. Drie van de belangrijkste partijen die betrokken zijn bij de sojabonenfuturesmarkt zijn de bedrijven die fysieke sojabonen moeten kopen voor hun bedrijfsactiviteiten, de speculanten die sojabonenfuturescontracten kopen en verkopen zonder de intentie deze in ontvangst te nemen, en de bedrijven die de sojabonen opslaan en verzenden. sojabonen aan de partij die ze uiteindelijk in ontvangst neemt.
Op de CME-markt voor sojabonenfutures geeft één contract de koper recht op 5.000 schepel sojabonen. Met een gewicht van ongeveer 136 ton is het niet verwonderlijk dat de meeste speculanten nogal terughoudend zouden zijn om fysieke levering van deze sojabonen te accepteren. Daarom is het heel goed mogelijk dat een groep speculanten verschillende keren onderling soja-futures-contracten zou kunnen uitwisselen, zonder dat een van hen ooit de onderliggende grondstof in ontvangst neemt. In die situatie laat het pakhuisbedrijf waar de sojabonen worden opgeslagen de sojabonen onaangeroerd.
Op deze manier is het heel goed mogelijk dat een partij sojabonen legaal meerdere keren van eigenaar verandert door speculanten die zijn futures-contracten kopen en verkopen voordat een industriële klant ze uiteindelijk koopt en laat leveren aan zijn fabriek. Tijdens dit proces zou het bezorginstrument regelmatig van eigenaar wisselen, maar het zou pas aan het einde worden uitgeoefend door de klant die de bestelling in ontvangst nam.