Ontwikkeling tot overschot aan polishouders
Wat is ontwikkeling voor het overschot van polishouders?
Development aan verzekeringnemer overschot is de verhouding van een verzekeringsmaatschappij bedrijf verlies reserve ontwikkeling zijn verzekeringnemer overschot. De verhouding tussen de ontwikkeling en het overschot aan polishouders laat zien of een bedrijf een passend bedrag aan middelen opzij zet als schadereserves.
De ratio is ook een indicator of het overschot aan polishouders (het eigen vermogen van een verzekeringsmaatschappij) overdreven of te laag is.
Belangrijkste leerpunten
- Ontwikkeling ten opzichte van het overschot van polishouders is de verhouding tussen de ontwikkeling van de verliesreserve van een verzekeringsmaatschappij en het overschot van de polishouder.
- Het overschot van de verzekeringnemer is het verschil tussen de activa van een verzekeringsmaatschappij minus haar verplichtingen.
- De ontwikkeling van de overschotverhouding ten opzichte van de polishouder laat zien of een verzekeraar een passend bedrag aan middelen opzij zet als schadereserves.
Inzicht in ontwikkeling tot overschot aan polishouders
Het overschot van de verzekeringnemer is het verschil tussen de activa van een verzekeringsmaatschappij minus haar verplichtingen. Het overschot van een verzekeringnemer helpt om de financiële gezondheid van een verzekeringsmaatschappij te meten. Verzekeringsmaatschappijen leggen reserves aan voor het geval ze claims aan hun klanten of polishouders moeten betalen.
Een verzekeringsclaim is een verzoek van een verzekeringnemer om vergoed te worden voor een financieel verlies als gevolg van een gedekte gebeurtenis binnen de verzekeringspolis. Het overschot aan polishouders wordt beschouwd als een extra buffer van kapitaal of geld die kan worden gebruikt om claims te betalen als er niet genoeg reserves zijn.
Ontwikkeling van een overschot aan verzekeringnemers helpt om te bepalen of een verzekeraar een overschot aan reserves heeft of dat het bedrijf over onvoldoende reserves beschikt. De ontwikkeling van de overschotratio van polishouders wordt vaak berekend over meerdere perioden om te zien of een verzekeraar zijn reserves consequent overdrijft of te laag inschat. Als de ontwikkeling van de overschotverhouding ten opzichte van de polishouder van jaar tot jaar toeneemt, kan dit een aanwijzing zijn dat de verzekeringsmaatschappij opzettelijk haar schadereserves heeft versterkt (overdrijving), terwijl een verlaging van de ratio erop kan wijzen dat haar reserves te laag worden ingeschat.
Het overschot van een polishouder verwijst naar het restant van de activa van een verzekeringsmaatschappij, na aftrek van al haar verplichtingen om de verwachte voordelen aan polishouders te kunnen bieden. Het is het vermogen van de verzekeraar, zoals blijkt uit de jaarrekening. Het overschot wordt ook beschouwd als een financiële steun die polishouders beschermt tegen onverwachte problemen. Sommige bedrijven nemen de volgende rekeningen op in het overschot van hun polishouders:
- Minderheidsbelangen, zijnde belangen of eigendom van minder dan 50% in een ander bedrijf
- Eigen vermogen bestaande uit gewone aandelen, niet-gerealiseerde resultaten, aanvullend gestort kapitaal (of geld betaald van investeerders voor aandelen) en ingehouden winsten (of geaccumuleerde winst); het eigen vermogen mag echter geen minderheidsbelangen omvatten
- Een aandelenvervanger, met name hybride kapitaal, dat elementen van zowel een aandeel als een obligatie kan hebben
Voordelen van ontwikkeling voor het overschot aan polishouders
Regelgevers houden verzekeringsmaatschappijen nauwlettend in de gaten om ervoor te zorgen dat ze niet het risico lopen insolvent te worden, en een van de methoden die ze gebruiken om een groot aantal verzekeringsmaatschappijen te controleren, is het herzien van financiële ratio’s. Verzekeraars hebben dus een prikkel om ervoor te zorgen dat hun ratio’s niet als ongebruikelijk worden beschouwd, en zullen dus hun verliesreserves beheren om geen aandacht te trekken.
Te lage schadereserves zullen resulteren in meer inkomsten uit het overschot van polishouders, maar in minder inkomsten uit de reserve. Het beheer van de verliesreserve van een verzekeringsmaatschappij helpt het bedrijf om zijn inkomsten glad te strijken en trekt minder aandacht van toezichthouders. Fouten in de verliesreserve (te hoge en te lage waardering) zijn gecorreleerd met de inkomstenactiviteiten van de verzekeringsmaatschappij. Verzekeraars die betrokken zijn bij risicovollere investeringsactiviteiten, zullen eerder fouten in de verliesreserve rapporteren.
Het analyseren van een verzekeringsmaatschappij omvat het herzien van de financiële ratio’s om te bepalen hoe de ratio’s in de loop van de tijd zijn veranderd, en ook hoe de ratio’s zich verhouden tot vergelijkbare verzekeringsmaatschappijen. Als de ontwikkeling van een bedrijf ten opzichte van het overschot aan polishouders laag is, moet verdere analyse zich richten op welke bedrijfstakken het meest problematisch zijn. De ratio kan voor elke branche opnieuw worden berekend.