Obligatiemarkt versus aandelenmarkt: wat is het verschil?
Obligatiemarkt versus aandelenmarkt: een overzicht
Het is tijd om uw geld te investeren. Dus hoe ga je dat geld precies toewijzen? Een goed gespreide portefeuillestrategie wordt immers aanbevolen voordat u activa zoals aandelen en obligaties gaat kopen. Aandelen en obligaties zijn inderdaad twee van de meest verhandelde soorten activa – elk beschikbaar voor verkoop op verschillende platforms of via verschillende markten of tussenhandelaars. En er zijn belangrijke, primaire verschillen tussen aandelen en obligaties.
Belangrijkste leerpunten
- Een aandelenmarkt is een plaats waar beleggers aandeleneffecten (bijv. Aandelen) verhandelen die zijn uitgegeven door bedrijven.
- Op de obligatiemarkt kopen en verkopen beleggers schuldbewijzen die zijn uitgegeven door bedrijven of overheden.
- Aandelen worden doorgaans op verschillende beurzen verhandeld, terwijl obligaties voornamelijk over de toonbank worden verkocht in plaats van op een gecentraliseerde locatie.
- In de Verenigde Staten zijn de belangrijkste beurzen onder meer Nasdaq en de New York Stock Exchange (NYSE).
De obligatiemarkt
De obligatiemarkt is de plaats waar beleggers schuldbewijzen verhandelen (kopen en verkopen), met name obligaties, die kunnen worden uitgegeven door bedrijven of overheden. De obligatiemarkt wordt ook wel de schuld- of kredietmarkt genoemd. Effecten die op de obligatiemarkt worden verkocht, zijn allemaal verschillende vormen van schuld. Door een obligatie, krediet of schuldpapier te kopen, leent u geld voor een bepaalde periode en brengt u rente in rekening – op dezelfde manier als een bank dat doet aan haar debiteuren.
De obligatiemarkt biedt beleggers een stabiele, zij het nominale, bron van regelmatig inkomen. In sommige gevallen, zoals staatsobligaties uitgegeven door de federale overheid, ontvangen beleggers halfjaarlijkse rentebetalingen. Veel beleggers kiezen ervoor om obligaties in hun portefeuille aan te houden als een manier om te sparen voor hun pensioen, voor de opleiding van hun kinderen of voor andere langetermijnbehoeften.
Beleggers beschikken over een breed scala aan onderzoeks- en analysetools om meer informatie over obligaties te krijgen. Investopedia is één bron die de basisprincipes van de markt en de verschillende soorten beschikbare effecten opsplitst. Andere bronnen zijn onder meer Yahoo! Finance’s Bond Centre en Morningstar. Ze bieden up-to-date gegevens, nieuws, analyse en onderzoek. Beleggers kunnen ook meer specifieke details krijgen over het aanbod van obligaties via hun effectenrekeningen.
Een hypotheekobligatie is een soort zekerheid die wordt gedekt door gepoolde hypotheken, waarbij maandelijks, driemaandelijks of halfjaarlijks rente aan de houder wordt betaald.
Waar obligaties worden verhandeld
De obligatiemarkt heeft geen centrale locatie om te handelen, wat betekent dat obligaties voornamelijk over-the-counter ( OTC ) wordenverkocht. Als zodanig nemen individuele beleggers doorgaans niet deel aan de obligatiemarkt. Degenen die dat wel doen, zijn onder meer grote institutionele beleggers zoals pensioenfondsstichtingen en schenkingen, maar ook investeringsbanken, hedgefondsen en vermogensbeheermaatschappijen. Individuele beleggers die in obligaties willen beleggen, kunnen dit doen via een obligatiefonds dat wordt beheerd door een vermogensbeheerder. Veel makelaars bieden nu ook individuele beleggers directe toegang tot uitgiften van bedrijfsobligaties, staatsobligaties, muni’s en cd’s.
Nieuwe effecten worden te koop aangeboden op de primaire markt en alle daaropvolgende handel vindt plaats op de secundaire markt, waar beleggers effecten kopen en verkopen die ze al bezitten. Deze vastrentende waarden variëren van obligaties tot wissels tot bankbiljetten. Door deze effecten op de obligatiemarkt te verstrekken, kunnen emittenten de financiering krijgen die ze nodig hebben voor projecten of andere benodigde uitgaven.
Voor beleggers die geen directe toegang hebben tot de obligatiemarkten, kunt u nog steeds toegang krijgen tot obligaties via op obligaties gerichte beleggingsfondsen en ETF’s.
Wie neemt deel aan de obligatiemarkt?
De drie belangrijkste groepen die betrokken zijn bij de obligatiemarkt zijn:
- Emittenten : dit zijn de entiteiten die instrumenten ontwikkelen, registreren en verkopen op de obligatiemarkt, of het nu gaat om bedrijven of om verschillende overheidsniveaus. De Amerikaanse schatkist geeft bijvoorbeeld staatsobligaties uit, dit zijn langlopende effecten die tweejaarlijkse rentebetalingen voor beleggers opleveren en na 10 jaar vervallen. Investeren in bepaalde sectoren van de obligatiemarkt, zoals Amerikaans schatkistpapier, zou minder riskant zijn dan investeren in aandelenmarkten, die onderhevig zijn aan grotere volatiliteit.
- Underwriters : Underwriters evalueren gewoonlijk risico’s in de financiële wereld. Op de obligatiemarkt koopt een underwriter effecten van de emittenten en verkoopt deze met winst door.
- Deelnemers : deze entiteiten kopen en verkopen obligaties en andere gerelateerde effecten. Door obligaties te kopen, geeft de deelnemer een lening uit voor de duur van de zekerheid en ontvangt hij daar rente voor terug. Zodra het volwassen is, wordt de nominale waarde van de obligatie terugbetaald aan de deelnemer.
Obligatiebeoordelingen
Obligaties krijgen normaal gesproken een investment grade door een ratingbureau voor obligaties zoals Standard & Poor’s en Moody’s. Deze rating – uitgedrukt in een lettercijfer – vertelt beleggers hoeveel risico een obligatie heeft om in gebreke te blijven. Een obligatie met een “AAA” – of “A” -rating is van hoge kwaliteit, terwijl een obligatie met een “A” – of “BBB” -rating een gemiddeld risico met zich meebrengt. Obligaties met een BB-rating of lager worden als risicovol beschouwd.3
De aandelenmarkt
Een aandelenmarkt is een plaats waar beleggers aandelen gaan verhandelen, zoals gewone aandelen, en derivaten, inclusief opties en futures. Aandelen worden verhandeld op beurzen. Het kopen van aandelen, of aandelen, betekent dat u een zeer klein eigendomsbelang in een bedrijf koopt. Terwijl obligatiehouders geld lenen met rente, kopen aandeelhouders kleine belangen in bedrijven in de overtuiging dat het bedrijf het goed doet en dat de waarde van de gekochte aandelen zal stijgen.
De primaire functie van de aandelenmarkt is om kopers en verkopers samen te brengen in een eerlijke, gereguleerde en gecontroleerde omgeving waar ze hun transacties kunnen uitvoeren. Dit geeft de betrokkenen het vertrouwen dat er transparant wordt gehandeld en dat de prijsstelling eerlijk en eerlijk is. Deze regeling helpt niet alleen investeerders, maar ook de bedrijven waarvan effecten worden verhandeld. De economie gedijt wanneer de aandelenmarkt zijn robuustheid en algehele gezondheid behoudt.
Net als de obligatiemarkt zijn er twee componenten op de aandelenmarkt. De primaire markt is gereserveerd voor first-run aandelen: op deze markt zullen beursintroducties (IPO’s) worden uitgegeven. Deze markt wordt gefaciliteerd door underwriters, die de initiële prijs voor effecten bepalen. Aandelen worden vervolgens opengesteld op de secundaire markt, waar de meeste handelsactiviteit plaatsvindt.
5
Het aantal effecten dat voor het eerst werd verhandeld op de New York Stock Exchange op 17 mei 1792 – de eerste handelsdag.
De prominente Amerikaanse beurzen
In de Verenigde Staten zijn de belangrijkste effectenbeurzen:
- Nasdaq, een wereldwijde, elektronische beurs die de effecten van bedrijven met een kleinere kapitalisatie uit verschillende delen van de wereld opsomt. Hoewel technologie en financiële aandelen het grootste deel van de index vormen, omvat het ook consumptiegoederen en -diensten, gezondheidszorg en nutsbedrijven. Deze uitwisseling vormt ook de basis van de benchmark-index van de Amerikaanse technologiesector.
- De New York Stock Exchange (NYSE) is de grootste beurs ter wereld op basis van de totale marktkapitalisatie van de beursgenoteerde effecten. De meeste van de oudste en grootste beursgenoteerde bedrijven zijn genoteerd aan de NYSE. De NYSE heeft een reeks fusies doorgemaakt en werd voor het laatst gekocht door de Intercontinental Exchange (ICE) in 2013. 7 Dertig van de grootste bedrijven op de NYSE vormen de Dow Jones Industrial Average (DJIA), een van de oudste en meest bekeken indexen ter wereld.
- American Stock Exchange (AMEX), dat werd overgenomen door NYSE Euronext en in 2017 de NYSE American werd. 9 Het was eerst bekend vanwege de handel en de introductie van nieuwe producten en activaklassen. De beurs was ook de eerste die een ETF introduceerde. De beurs werkt elektronisch en herbergt voornamelijk small-capaandelen.
Deze markten worden gereguleerd door de Amerikaanse Securities and Exchange Commission (SEC).
Belangrijkste verschillen
Een groot verschil tussen de obligatiemarkten en de aandelenmarkten is dat de aandelenmarkt centrale plaatsen of beurzen heeft waar aandelen worden gekocht en verkocht.
Het andere belangrijke verschil tussen de aandelen- en obligatiemarkt is het risico dat gepaard gaat met het beleggen in elk. Als het om aandelen gaat, kunnen beleggers worden blootgesteld aan risico’s zoals landenrisico of geopolitiek risico (op basis van waar een bedrijf zaken doet of is gevestigd), valutarisico, liquiditeitsrisico of zelfs renterisico’s, die van invloed kunnen zijn op de schuld van een bedrijf, het contante geld dat het bij de hand heeft en wat het uiteindelijk oplevert.
Obligaties zijn daarentegen gevoeliger voor risico’s zoals inflatie en rentetarieven. Wanneer de rentetarieven stijgen, neigen de obligatiekoersen te dalen. Als de rentetarieven hoog zijn en u uw obligatie moet verkopen voordat deze vervalt, krijgt u mogelijk minder dan de aankoopprijs. Als u een obligatie koopt van een bedrijf dat financieel niet gezond is, stelt u zich bloot aan kredietrisico. In een geval als dit kan de obligatie-emittent de rentebetalingen niet uitvoeren, waardoor hij in gebreke blijft.
De prestaties van de aandelenmarkt kunnen in grote lijnen worden gemeten met behulp van indexen zoals de S&P 500 of Dow Jones Industrial Average. Evenzo kunnen obligatie-indices zoals de Barclays Capital Aggregate Bond Index beleggers helpen de prestaties van obligatieportefeuilles te volgen.