Het verschil tussen schalieolie en olieschalie

De technologie voor hydraulische fracturering (fracking) heeft olie- en gasproducenten in staat gesteld reserves aan te boren in schalieformaties in Noord-Amerika. De olie die uit de schalie komt, wordt schalieolie of strakke olie genoemd.

Olieschalie is echter anders dan schalieolie, omdat olieschalie in wezen gesteente is dat een verbinding bevat die kerogeen wordt genoemd en dat wordt gebruikt om olie te maken.  In dit artikel gaan we kijken naar het verschil tussen deze soortgelijk klinkende energiebronnen.

Begrijpen hoe schalieolie en olieschalie verschillen

Vloeibare olie – ruwe olie genaamd – bestaat uit planten- en dierenresten, die al miljoenen jaren onder druk en hitte staan. Er zijn stadia in het transformatieproces door de jaren heen van organisch materiaal naar ruwe olie. Kerogen is een van die fasen.

Olieschalie

Olieschalie is in wezen gesteente dat vaste stukjes kerogeen bevat, een voorloper van olie. Alle olie is van organisch materiaal dat wordt blootgesteld aan intense hitte en druk totdat het wordt afgebroken tot koolwaterstoffen. Met de kerogeen in olieschalie was er niet genoeg warmte om de klus te klaren – maar dat kan natuurlijk worden opgelost.

Er zijn twee methoden ontwikkeld om aardolieproducten uit olieschalie te winnen. Een daarvan is om het te ontginnen zoals de rots die het is en het vervolgens te verwarmen in de zuurstofarme omgeving die nodig is om de kerogeen in olie en gas om te zetten. De andere methode is om de olie in situ te verwarmen, wat een Latijnse uitdrukking is die ‘ter plaatse’ betekent, warmte aan de formatie toe te passen en vervolgens de resulterende olie eruit te pompen. Het grote verschil tussen deze methoden is dat de eerste meer warmte nodig heeft dan de tweede.

Er zijn ook andere extra voordelen aan de in-situ-methode, omdat het geproduceerde gas terug kan worden gerecycled om meer warmte te produceren, en het eindproduct van hogere kwaliteit is en er veel minder mijnbouw en vergruizing nodig zijn.  Dat gezegd hebbende, beide methoden resulteren in een product dat per vat meer kost dan conventionele olieproducten.

Schalie-olie

In tegenstelling tot olieschalie verwijst schalieolie naar koolwaterstoffen die vastzitten in formaties van leisteen. Schalieolie is dichter bij een afgewerkt product dan olieschalie, maar het is nog steeds een ingewikkeld proces waarbij wordt geboord en gefrackt.

Fracking is een proces dat oliemaatschappijen gebruiken om in de schalielagen te boren en de rotsformaties te openen zodat olie kan worden gewonnen. Het gesteente is niet erg poreus, wat betekent dat de olie en het gas niet zo gemakkelijk in de buis kunnen stromen als bij traditionele putten.

In plaats daarvan krijgt u toegang tot de olie door horizontaal over de afzetting te boren en vervolgens te fracken om de rots te openen en de olie te laten stromen. Fracking gebruikt een watermengsel onder hoge druk dat in de schalielagen wordt geïnjecteerd om de olie vrij te maken.  Fracking wordt gedaan door verschillende bedrijven, waaronder Halliburton Company (HAL ) en Marathon Oil Corp. (MRO ).4

Het komt neer op

Of we het nu hebben over schalieolie of olieschalie, er is een gemeenschappelijke noemer: beide kosten meer per vat voor winning dan meer conventionele olievoorraden. Dit betekent dat beide ten prooi vallen aan marktwerking. Vooral olieschalie is mogelijk een enorme oliebron, maar er wordt nog steeds aan gewerkt om de productiekosten voldoende te verlagen om te kunnen concurreren.

Schalieolie daarentegen heeft enige veerkracht getoond in een dergelijke prijsomgeving, aangezien sommige deposito’s nog steeds worden gewonnen in de verwachting dat ze winst zullen maken tegen de marktprijzen van 2019.