Kiemrust vergoeding
Wat is een kiemrustvergoeding?
Een rusttoeslag was een boete die door een creditcardmaatschappij in rekening werd gebracht op de rekening van een kaarthouder voor het niet gebruiken van de kaart gedurende een bepaalde periode. Inactiviteitsvergoedingen, ook wel inactiviteitsvergoedingen genoemd, zijn niet langer toegestaan in de Verenigde Staten onder de Credit CARD Act van 2009. Creditcarduitgevers mogen echter het account van een kaarthouder annuleren bij inactiviteit van een jaar of langer.
Inzicht in kiemrustkosten
Kiemrustvergoedingen vereisten dat kaarthouders hun kaarten of rekeningen periodiek gebruikten om kosten te vermijden. Regelmatig gebruik van creditcards door consumenten was daarom in het beste belang van de uitgever. Deze regel heeft er vaak toe geleid dat kaarthouders een saldo op hun kaart hebben staan, waarvoor zij rente moeten betalen. Het in rekening brengen van rusttarieven zorgde voor overlast voor kaarthouders die alleen voor noodgevallen een creditcard wilden hebben.
Dormancy vergoedingen stelde ook een probleem voor consumenten die niet wilde een close- nul-saldo van de rekening, omdat de verlaging van hun totale beschikbare krediet zouden hun te verhogen krediet gebruik ratio en mogelijk kan resulteren in een lagere credit score. Verschillende emittenten hadden verschillende tijdsbestekken om een account als inactief te beschouwen en om de vergoeding te beoordelen.
Slaaptoeslagen werden ook toegepast op bankrekeningen en cadeaubonnen die een bepaalde tijd niet waren gebruikt. De Credit CARD Act creëerde ook beperkingen voor dit soort kiemrustvergoedingen.
Vergoedingen nog steeds toegestaan onder de Credit CARD Act
Slaaptoeslagen zijn nog steeds van toepassing op sommige ongebruikte of inactieve elektronische cadeaubonnen, cadeaubonnen en prepaidkaarten voor algemeen gebruik. Uitgevende instellingen kunnen nog steeds een rusttoeslag op deze kaarten in rekening brengen als er gedurende 12 maanden geen accountactiviteit is geweest. De uitgever moet het bestaan, de frequentie en het bedrag van deze vergoedingen echter opvallend bekendmaken voordat de kaart wordt uitgegeven en mag ze niet meer dan eens per maand in rekening brengen.
Emittenten kunnen een eenmalige initiële uitgiftevergoeding in rekening brengen voor elektronische cadeaubonnen, cadeaubonnen en prepaidkaarten voor algemene doeleinden, maar ze kunnen geen periodieke servicekosten in rekening brengen voor het voorrecht om een dergelijke kaart te bezitten.
Banken en kredietverenigingen kunnen rekeninghouders nog steeds een maandelijkse inactiviteitsvergoeding in rekening brengen. Deze vergoeding en de activiteitsvereisten om deze te vermijden, moeten echter duidelijk worden uiteengezet in de voorwaarden en overeenkomsten die zijn erkend en ondertekend door de rekeninghouder.
De beste manier voor consumenten om rusttarieven op bankrekeningen, elektronische cadeaubonnen, cadeaubonnen en prepaidkaarten te vermijden, is door alle kleine lettertjes zorgvuldig te lezen voordat ze een prepaidkaart of cadeaubon kopen of een bankrekening openen.