Market Makers Vs. Elektronische communicatienetwerken
De valutamarkt (forex of FX) is een gedecentraliseerde wereldmarkt waarop niet op een beurs wordt gehandeld en geen fysiek adres heeft om zaken te doen. In tegenstelling tot aandelen, die door middel van beurzen wereldwijd worden verhandeld, zoals de New York Stock Exchange en de London Stock Exchange, vreemde valuta transacties plaatsvinden over-the-counter (OTC) tussen aangename kopers en verkopers van over de hele wereld. Dit netwerk van marktdeelnemers is niet gecentraliseerd, daarom kan de wisselkoers van elk valutapaar op elk moment variëren van de ene makelaar tot de andere.
De belangrijkste marktspelers zijn de grootste banken ter wereld en zij vormen de exclusieve club waarin de meeste handelsactiviteiten plaatsvinden. Deze club staat bekend als de interbancaire markt. Detailhandelaren krijgen geen toegang tot de interbancaire markt omdat ze geen kredietverbindingen hebben met deze grote spelers. Dit betekent niet dat detailhandelaren worden uitgesloten van het handelen in forex; zij kunnen dit voornamelijk doen via twee soorten makelaars: market makers en elektronische communicatienetwerken (ECN’s). In dit artikel bespreken we de verschillen tussen deze twee makelaars en geven we inzicht in hoe deze verschillen van invloed kunnen zijn op forextraders.
Hoe marktmakers werken
Market makers “make” of set zowel het bod en de vraag de prijzen op hun systemen en deze weergeven in het openbaar op hun offerte-schermen. Ze zijn bereid transacties te doen tegen deze prijzen met hun klanten, die variëren van banken tot forextraders. Door dit te doen, verschaffen market makers enige liquiditeit aan de markt. Als tegenpartijen bij elke forex-transactie in termen van prijsstelling, moeten marketmakers de andere kant van uw transactie kiezen. Met andere woorden, wanneer u verkoopt, moeten ze bij u kopen en vice versa.
De wisselkoersen die marketmakers bepalen, zijn gebaseerd op hun eigen belangen. Op papier is de manier waarop ze winst genereren voor het bedrijf door middel van hun market making-activiteiten met de spread die aan hun klanten wordt doorberekend. De spread is het verschil tussen de bied- en laatprijs en wordt vaak door elke marketmaker bepaald. Doorgaans worden spreads redelijk redelijk gehouden als gevolg van de hevige concurrentie tussen talrijke market makers. Als tegenpartijen zullen velen van hen dan proberen uw order in te dekken of te dekken door deze aan iemand anders door te geven. Er zijn ook momenten waarop marketmakers kunnen besluiten uw order vast te houden en tegen u te handelen.
Er zijn twee hoofdtypen marketmakers: retail en institutioneel. Institutionele market makers kunnen banken of andere grote bedrijven zijn die gewoonlijk een bied / laat quote aanbieden aan andere banken, instellingen, ECN’s of zelfs retail market makers. Retail market makers zijn meestal bedrijven die zich toeleggen op het aanbieden van retail forex trading services aan individuele traders.
Voordelen:
- Het handelsplatform wordt meestal geleverd met gratis grafieksoftware en nieuwsfeeds.
- Sommigen van hen hebben meer gebruiksvriendelijke handelsplatforms.
- Valutaprijzen kunnen minder volatiel zijn in vergelijking met valutaprijzen op ECN’s, hoewel dit een nadeel kan zijn voor scalpers.
Nadelen:
- Marketmakers kunnen een duidelijk belangenconflict presenteren bij de uitvoering van orders, omdat ze mogelijk tegen u handelen.
- Ze kunnen slechtere bied- / laatprijzen weergeven dan wat u van een andere marketmaker of ECN zou kunnen krijgen.
- Het is mogelijk voor marketmakers om valutaprijzen te manipuleren om hun klanten te laten stoppen of om ervoor te zorgen dat de transacties van klanten geen winstdoelstellingen bereiken. Marketmakers kunnen hun koersen ook 10 tot 15 pips afwijken van andere marktkoersen.
- Er kan enorm veel slippage optreden wanneer nieuws wordt vrijgegeven. De systemen voor het weergeven en plaatsen van koersen van marketmakers kunnen ook “bevriezen” in tijden van hoge marktvolatiliteit.
- Veel marktmakers fronsen hun wenkbrauwen bij scalpeerpraktijken en hebben de neiging om scalpeerpraktijken op ‘handmatige uitvoering’ te zetten, wat betekent dat hun orders mogelijk niet worden gevuld tegen de prijzen die ze willen.