Gids voor economie
Wat is economie?
Economie is een sociale wetenschap die zich bezighoudt met de productie, distributie en consumptie van goederen en diensten. Het onderzoekt hoe individuen, bedrijven, overheden en landen keuzes maken over de toewijzing van middelen. Economie richt zich op de acties van mensen, gebaseerd op de veronderstelling dat mensen handelen met rationeel gedrag, op zoek naar het meest optimale niveau van voordeel of nut. De bouwstenen van economie zijn de studies van arbeid en handel. Aangezien er veel mogelijke toepassingen van menselijke arbeid zijn en veel verschillende manieren om middelen te verwerven, is het de taak van de economie om te bepalen welke methoden de beste resultaten opleveren.
Economie kan over het algemeen worden onderverdeeld in macro-economie, die zich concentreert op het gedrag van de economie als geheel, en micro-economie, die zich richt op individuele mensen en bedrijven.
Belangrijkste leerpunten
- Economie is de studie van hoe mensen schaarse middelen toewijzen voor productie, distributie en consumptie, zowel individueel als collectief.
- Twee belangrijke soorten economie zijn micro-economie, die zich richt op het gedrag van individuele consumenten en producenten, en macro-economie, die algemene economieën op regionale, nationale of internationale schaal onderzoekt.
- Economie houdt zich vooral bezig met efficiëntie bij productie en uitwisseling en gebruikt modellen en aannames om te begrijpen hoe prikkels en beleidsmaatregelen kunnen worden gecreëerd die de efficiëntie maximaliseren.
- Economen formuleren en publiceren tal van economische indicatoren, zoals het bruto binnenlands product (bbp) en de consumentenprijsindex (CPI).
- Kapitalisme, socialisme en communisme zijn soorten economische systemen.
Inzicht in economie
Een van de vroegst geregistreerde economische denkers was de Griekse boer / dichter Hesiodus uit de 8e eeuw voor Christus, die schreef dat arbeid, materiaal en tijd efficiënt moesten worden toegewezen om schaarste te overwinnen. Maar de oprichting van de moderne westerse economie vond veel later plaats, meestal toegeschreven aan de publicatie van het boek uit 1776 van de Schotse filosoof Adam Smith,An Inquiry Into the Nature and Oorzaken van de rijkdom van de naties.
Het principe (en het probleem) van economie is dat mensen onbeperkte wensen hebben en een wereld met beperkte middelen bezetten. Om deze reden staan de begrippen efficiëntie en productiviteit hoog in het vaandel bij economen. Een hogere productiviteit en een efficiënter gebruik van hulpbronnen zouden volgens hen tot een hogere levensstandaard kunnen leiden.
Ondanks deze opvatting stond economie pejoratief bekend als de ‘sombere wetenschap’, een term die in 1849 door de Schotse historicus Thomas Carlyle werd bedacht. Hij gebruikte het om de liberale opvattingen over ras en sociale gelijkheid van hedendaagse economen zoals John Stuart Mill te bekritiseren. hoewel sommige commentatoren suggereren dat Carlyle eigenlijk de sombere voorspellingen van Thomas Robert Malthus beschreef dat de bevolkingsgroei altijd de voedselvoorziening zou overtreffen.
Soorten economie
De studie van economie is over het algemeen onderverdeeld in twee disciplines.
Micro-economie richt zich op hoe individuele consumenten en bedrijven beslissingen nemen; deze individuele besluitvormingseenheden kunnen een enkele persoon, een huishouden, een bedrijf / organisatie of een overheidsinstantie zijn. Door bepaalde aspecten van menselijk gedrag te analyseren, probeert micro-economie uit te leggen hoe ze reageren op prijsveranderingen en waarom ze eisen wat ze doen tegen bepaalde prijsniveaus. Micro-economie probeert uit te leggen hoe en waarom verschillende goederen verschillend worden gewaardeerd, hoe individuen financiële beslissingen nemen en hoe individuen het beste met elkaar handelen, coördineren en samenwerken. De onderwerpen van de micro-economie variëren van de dynamiek van vraag en aanbod tot de efficiëntie en kosten die gepaard gaan met het produceren van goederen en diensten; ze bevatten ook hoe arbeid wordt verdeeld en toegewezen; hoe bedrijven zijn georganiseerd en functioneren; en hoe mensen omgaan met onzekerheid, risico’s en strategische speltheorie.
Macro-economie bestudeert een algehele economie op zowel nationaal als internationaal niveau, met behulp van sterk geaggregeerde economische gegevens en variabelen om de economie te modelleren. De focus kan een afzonderlijke geografische regio, een land, een continent of zelfs de hele wereld omvatten. De belangrijkste studiegebieden zijn terugkerende economische cycli en brede economische groei en ontwikkeling. Onderwerpen die worden bestudeerd zijn onder meer buitenlandse handel, fiscaal en monetair beleid van de overheid, werkloosheidscijfers, het niveau van inflatie en rentetarieven, de groei van de totale productie die wordt weerspiegeld door veranderingen in het bruto binnenlands product (bbp) en conjunctuurcycli die resulteren in uitbreidingen, knallen, recessies en depressies.
Micro- en macro-economie zijn met elkaar verweven. Geaggregeerde macro-economische verschijnselen zijn duidelijk en letterlijk slechts de som van micro-economische verschijnselen. Deze twee takken van de economie gebruiken echter zeer verschillende theorieën, modellen en onderzoeksmethoden, die soms met elkaar in strijd lijken te zijn. Het integreren van de micro-economische grondslagen in macro-economische theorie en onderzoek is voor veel economen een belangrijk studiegebied op zich.
Scholen voor economische theorie
Er zijn veel concurrerende, tegenstrijdige of soms complementaire theorieën en stromingen binnen de economie.
Economen gebruiken veel verschillende onderzoeksmethoden, van logische deductie tot pure datamining. De economische theorie vordert vaak via deductieve processen, waaronder wiskundige logica, waarbij de implicaties van specifieke menselijke activiteiten worden beschouwd in een “middel-doel” -kader. Dit soort economie leidt er bijvoorbeeld af dat het efficiënter is voor individuen of bedrijven om zich te specialiseren in specifieke soorten arbeid en vervolgens te ruilen voor hun andere behoeften of wensen, in plaats van te proberen alles wat ze nodig hebben of willen zelf te produceren. Het toont ook aan dat handel het meest efficiënt is wanneer deze wordt gecoördineerd via een ruilmiddel of geld. Economische wetten die op deze manier worden afgeleid, zijn over het algemeen erg algemeen en geven geen specifieke resultaten: ze kunnen zeggen dat winsten nieuwe concurrenten ertoe aanzetten een markt te betreden, maar niet per se hoeveel dat zullen doen. Toch bieden ze belangrijke inzichten om het gedrag van financiële markten, regeringen, economieën en menselijke beslissingen achter deze entiteitente begrijpen.
Andere takken van het economisch denken leggen de nadruk op empirisme, in plaats van op formele logica – in het bijzonder op logisch-positivistische methoden, die proberen de procedurele observaties en falsifieerbare tests te gebruiken die verband houden met de natuurwetenschappen. Sommige economen gebruiken zelfs directe experimentele methoden in hun onderzoek, waarbij proefpersonen wordt gevraagd om gesimuleerde economische beslissingen te nemen in een gecontroleerde omgeving. Omdat echte experimenten moeilijk, onmogelijk of onethisch kunnen zijn om te gebruiken in de economie, vertrouwen empirische economen meestal op vereenvoudigde aannames en gegevensanalyse met terugwerkende kracht. Sommige economen beweren echter dat economie niet goed geschikt is voor empirische tests, en dat dergelijke methoden vaak onjuiste of inconsistente antwoorden opleveren.
Twee van de meest voorkomende in de macro-economie zijn monetaristisch en keynesiaans. Monetaristen zijn een tak van de keynesiaanse economie die beweren dat een stabiel monetair beleid de beste manier is om de economie te beheren, en anders vaak over het algemeen gunstige opvattingen hebben over vrije markten als de beste manier om middelen toe te wijzen. In tegenstelling, andere keynesiaanse benaderingen geven de voorkeur aan fiscaal beleid van een activistische regering om irrationele marktschommelingen en recessies te beheersen en zijn van mening dat markten vaak niet goed werken bij het zelfstandig toewijzen van middelen.
Economische indicatoren
Economische indicatoren zijn rapporten die de economische prestaties van een land in een bepaald gebied weergeven. Deze rapporten worden gewoonlijk periodiek gepubliceerd door overheidsinstanties of particuliere organisaties, en ze hebben vaak een aanzienlijk effect op aandelen, vastrentende waarden en forexmarkten wanneer ze worden vrijgegeven. Ze kunnen ook erg nuttig zijn voor beleggers om te beoordelen hoe de economische omstandigheden de markten zullen bewegen en om investeringsbeslissingen te sturen.
Hieronder staan enkele van de belangrijkste economische rapporten en indicatoren van de VS die worden gebruikt voor fundamentele analyse.
Bruto binnenlands product (bbp)
Het bruto binnenlands product (bbp) wordt door velen beschouwd als de breedste maatstaf voor de economische prestaties van een land. Het vertegenwoordigt de totale marktwaarde van alle afgewerkte goederen en diensten die in een land in een bepaald jaar of een andere periode zijn geproduceerd (het Bureau voor Economische Analyse brengt regelmatig verslag uit tijdens het laatste deel van elke maand). Veel beleggers, analisten en handelaren concentreren zich niet echt op het definitieve jaarlijkse BBP-rapport, maar eerder op de twee rapporten die een paar maanden eerder zijn uitgegeven: het voorafgaande BBP-rapport en het voorlopige rapport. Dit komt doordat het uiteindelijke bbp-cijfer vaak als een achterblijvende indicator wordt beschouwd, wat betekent dat het een trend kan bevestigen, maar geen trend kan voorspellen. In vergelijking met de aandelenmarkt lijkt het BBP-rapport enigszins op de winst-en-verliesrekening die een beursgenoteerd bedrijf aan het einde van het jaar rapporteert.
Verkoop in de detailhandel
Hetrapport vande detailhandel, dat halverwege elke maanddoor het ministerie van Handel wordt gerapporteerd, wordt nauwlettend in de gaten gehouden en meet de totale ontvangsten of dollarwaarde van alle goederen die in winkels worden verkocht. Het rapport schat de totale verkochte goederen op basis van steekproefgegevens van detailhandelaren in het hele land – een cijfer dat dient als een indicatie van het bestedingsniveau van de consument. Omdat de consumentenuitgaven meer dan tweederde van het bbp uitmaken, is dit rapport erg nuttig om de algemene richting van de economie te peilen. Omdat de gegevens van het rapport zijn gebaseerd op de verkopen van de afgelopen maand, is het ook een tijdige indicator. De inhoud van het detailhandelsverkopenrapport kan een meer dan normale marktvolatiliteit veroorzaken, en de informatie in het rapport kan ook worden gebruikt om de inflatoire druk te meten die van invloed is op de Fed-tarieven.
Industriële productie
Het industriële productierapport, dat maandelijks wordt gepubliceerd door de Federal Reserve, rapporteert over de veranderingen in de productie van fabrieken, mijnen en nutsbedrijven in de VS. Een van de nauwlettend in de gaten gehouden maatregelen in dit rapport is de bezettingsgraad, die een schatting maakt van het aandeel van productieve capaciteit die wordt gebruikt in plaats van stil te staan in de economie. Het verdient de voorkeur dat een land stijgende waarden van productie en capaciteitsbenutting op een hoog niveau ziet. Een bezettingsgraad van 82-85% wordt doorgaans als “krap” beschouwd en kan de kans op prijsstijgingen of aanbodtekorten op korte termijn vergroten. Niveaus onder de 80% worden doorgaans geïnterpreteerd als “slapte” in de economie, wat de kans op een recessie kan vergroten.
Werkgelegenheidsgegevens
Het Bureau of Labor Statistics (BLS) geeftop de eerste vrijdag van elke maandwerkgelegenheidsgegevens vrij in een rapport genaamd de niet-agrarische loonlijsten. Over het algemeen duiden sterke werkgelegenheidsstijgingen op een voorspoedige economische groei. Evenzo kunnen mogelijke weeën op handen zijn als er significante afnames optreden. Hoewel dit algemene trends zijn, is het belangrijk om rekening te houden met de huidige positie van de economie. Sterke werkgelegenheidscijfers zouden er bijvoorbeeld voor kunnen zorgen dat een valuta in waarde stijgt als het land onlangs economische problemen heeft doorgemaakt, omdat de groei een teken kan zijn van economische gezondheid en herstel. Omgekeerd kan in een oververhitte economie een hoge werkgelegenheid ook leiden tot inflatie, wat in deze situatie de valuta naar beneden zou kunnen doen dalen.
Consumentenprijsindex (CPI)
De consumentenprijsindex (CPI), ook uitgegeven door de BLS, meet het niveau van de detailhandelprijsveranderingen (de kosten die consumenten betalen) en is de maatstaf voor het meten van inflatie. Met behulp van een mand die representatief is voor de goederen en diensten in de economie, vergelijkt de CPI de prijsveranderingen maand na maand en jaar na jaar. Dit rapport is een van de belangrijkste beschikbare economische indicatoren, en de publicatie ervan kan de volatiliteit op de aandelen, vastrentende en forexmarkten vergroten. Meer dan verwachte prijsstijgingen worden beschouwd als een teken van inflatie, waardoor de onderliggende valuta waarschijnlijk in waarde zal dalen.
Soorten economische systemen
Samenlevingen hebben hun middelen door de geschiedenis heen op veel verschillende manieren georganiseerd, en hebben besloten hoe ze de beschikbare middelen gebruiken om individuele en gemeenschappelijke doelen te bereiken.
Primitivisme
In primitieve agrarische samenlevingen hebben mensen de neiging om al hun behoeften en wensen zelf te produceren op het niveau van het huishouden of de stam. Gezinnen en stammen zouden hun eigen woningen bouwen, hun eigen gewassen verbouwen, op hun eigen wild jagen, hun eigen kleren maken, hun eigen brood bakken, enz. Dit economische systeem wordt bepaald door een zeer kleine arbeidsverdeling en de daaruit voortvloeiende lage productiviteit, een hoge mate van van verticale integratie van productieprocessen binnen het huishouden of dorp waarvoor goederen worden geproduceerd, en op relaties gebaseerde wederzijdse uitwisseling binnen en tussen families of stammen in plaats van markttransacties. In zo’n primitieve samenleving zijn de begrippen privébezit en besluitvorming over hulpbronnen vaak van toepassing op een meer collectief niveau van familiaal of stambezit van productieve hulpbronnen en gemeenschappelijke rijkdom.
Feodalisme
Later, toen beschavingen zich ontwikkelden, kwamen economieën op die gebaseerd waren op productie door sociale klasse, zoals feodalisme en slavernij. Slavernij betrof productie door tot slaaf gemaakte individuen die geen persoonlijke vrijheid of rechten hadden en die werden behandeld als eigendom van hun eigenaar. Feodalisme was een systeem waarbij een klasse van adel, bekend als heren, alle grond bezat en kleine percelen aan boeren verhuurde om te boeren, waarbij boeren een groot deel van hun productie aan de heer overdroegen. In ruil daarvoor bood de heer de boeren relatieve veiligheid en zekerheid, inclusief een plek om te wonen en voedsel om te eten.
Kapitalisme
Het kapitalisme ontstond met de komst van de industrialisatie. Kapitalisme wordt gedefinieerd als een productiesysteem waarbij bedrijfseigenaren (ondernemers of kapitalisten) productieve middelen organiseren, waaronder gereedschappen, arbeiders en grondstoffen om goederen te produceren voor de verkoop om winst te maken en niet voor persoonlijke consumptie. In het kapitalisme worden arbeiders ingehuurd in ruil voor loon, eigenaren van land en natuurlijke hulpbronnen krijgen huur of royalty’s betaald voor het gebruik van de hulpbronnen, en de eigenaren van eerder gecreëerde rijkdom ontvangen rente om af te zien van het gebruik van een deel van hun rijkdom, zodat de ondernemers kunnen het lenen om lonen en huren te betalen en hulpmiddelen aan te schaffen die ingehuurde arbeiders kunnen gebruiken. Ondernemers passen hun beste oordeel over toekomstige economische omstandigheden toe om te beslissen welke goederen ze moeten produceren, en verdienen winst als ze een goede beslissing nemen of verliezen lijden als ze slecht oordelen. Dit systeem van de markt prijzen, winst en verlies als selectiemechanisme wie zal beslissen hoe middelen beschikbaar worden gesteld voor de productie is wat definieert een kapitalistische economie
Deze rollen (arbeiders, eigenaren van hulpbronnen, kapitalisten en ondernemers) vertegenwoordigen functies in de kapitalistische economie en vormen geen afzonderlijke of elkaar wederzijds uitsluitende klassen van mensen. Individuen vervullen doorgaans verschillende rollen met betrekking tot verschillende economische transacties, relaties, organisaties en contracten waarbij ze partij zijn. Dit kan zelfs binnen een enkele context gebeuren, zoals een coöperatie die eigendom is van de werknemer, waarbij de werknemers ook de ondernemers zijn, of een eigenaar-exploitant van een klein bedrijf die zijn bedrijf zelf financiert met persoonlijke besparingen en opereert vanuit een thuiskantoor, en fungeert dus even tegelijkertijd als ondernemer, kapitalist, landeigenaar en arbeider.
De Verenigde Staten en een groot deel van de ontwikkelde wereld kunnen tegenwoordig worden omschreven als globaal kapitalistische markteconomieën .
Socialisme
Socialisme is een vorm van coöperatieve productie-economie. Economisch socialisme is een productiesysteem waarbij er een beperkt of hybride particulier eigendom is van de productiemiddelen (of andere soorten productief eigendom) en een systeem van prijzen, winsten en verliezen niet de enige bepalende factor is die wordt gebruikt om vast te stellen wie zich bezighoudt met de productie., wat te produceren en hoe het te produceren. Segmenten van de samenleving werken samen om deze functies te delen
Productiebeslissingen worden genomen via een collectief besluitvormingsproces, en binnen de economie worden sommige, maar niet alle, economische functies door iedereen gedeeld. Dit kunnen alle strategische economische functies zijn die van invloed zijn op alle burgers. Deze omvatten openbare veiligheid (politie, brandweer, EMS), nationale defensie, toewijzing van middelen (voorzieningen, zoals water en elektriciteit), onderwijs en meer. Deze worden vaak betaald door middel van inkomsten- of gebruiksbelastingen die worden geheven op de resterende tactisch onafhankelijke economische functies (individuele burgers, onafhankelijke bedrijven, buitenlandse handelspartners, enz.).
Het moderne socialisme bevat bepaalde elementen van het kapitalisme, zoals een marktmechanisme, en ook een zekere gecentraliseerde controle over bepaalde hulpbronnen. Als meer van de economische controle op steeds grotere manieren wordt gecentraliseerd, kan het uiteindelijk meer op het communisme gaan lijken. Merk op dat socialisme als economisch systeem onder verschillende regeringsvormen kan en zal voorkomen, van het democratisch socialisme van de Noordse landen tot meer autoritaire stromingen die elders te vinden zijn.
Communisme
Communisme is een vorm van commando-economie, waarbij bijna alle economische activiteit gecentraliseerd is, en door de coördinatie van door de staat gesponsorde centrale planners. De theoretische economische kracht van een samenleving kan worden ingezet ten voordele van de samenleving als geheel. Dit in werkelijkheid uitvoeren is veel moeilijker dan in theorie, omdat er geen tegenstrijdige of concurrerende entiteiten binnen de samenleving voor nodig zijn om de toewijzing van middelen aan te vechten. Merk op dat gevallen van economisch communisme in de moderne tijd ook gepaard zijn gegaan met een autoritaire regeringsvorm, hoewel dit in theorie niet het geval hoeft te zijn.