Federale besparingen en leningen (S&L)
Wat is een federale spaar- en lening (S&L)?
De term federaal sparen en lenen (S&L) verwijst naar een financiële instelling die zich richt op het verstrekken van betaal- en spaarrekeningen, leningen en woninghypotheken aan consumenten. Deze instellingen worden ook wel spaarzaamheid genoemd : kredietverenigingen en spaarbanken die wederzijds eigendom zijn van hun klanten. Als zodanig zijn veel van deze bedrijven in de gemeenschap en in privébezit, hoewel sommige ook openbaar verhandeld kunnen worden.
De term trustee-spaarbank wordt in het Verenigd Koninkrijk op dezelfde manier gebruikt als federaal sparen en lenen in de Verenigde Staten.
Hoe een Federal Savings and Loan (S&L) werkt
De meerderheid van de huidige federale besparingen en leningen zijn federaal gecharterde gemeenschapsinstellingen. In tegenstelling tot commerciële banken zijn ze eigendom van en worden ze gecontroleerd door hun klanten – niet door aandeelhouders. Zoals hierboven vermeld, richten ze zich op het verstrekken van woninghypotheken, leningen en elementaire bank- en spaarinstrumenten – betaal- en spaarrekeningen, depositocertificaten (cd’s) en andere – aan klanten. Deze leden betalen contributies die samen worden gepoold, waardoor ze betere tarieven krijgen voor krediet- en spaarproducten.
Het concept van federale besparingen en leningen of spaargeld is geworteld in de bouw- en leningverenigingen die prominent aanwezig waren vóór de Grote Depressie. Veel van deze bouw- en leningverenigingen vertrouwden grotendeels op een aandelenopbouwmodel waarbij leden zich ertoe verbonden aandelen in de vereniging te kopen en vervolgens het recht hadden om tegen de waarde van die aandelen te lenen om een huis te kopen.
Toen veel van deze instellingen tijdens de depressie begonnen te worstelen, kwamen de regeringen van Hoover en Roosevelt tussenbeide om de industrie te hervormen. De regering verstrekte handvesten voor federale spaargelden en leningen en zette het Federal Home Loan Banking (FHLB) -systeem op om ervoor te zorgen dat deze nieuwe – of in ieder geval omgedoopte – kredietverstrekkers over voldoende liquiditeit beschikten.
Destijds waren deposito’s in federaal gecharterde S & L’s verzekerd door de nieuwe Op 31 december 2019 waren er 659 FDIC-verzekerde spaarinstellingen.
Belangrijkste leerpunten
- Federale spaar- en kredietinstellingen werden gevormd als gevolg van de regelgevende beweging die volgde op de Grote Depressie.
- Deze entiteiten richten zich op goedkope financiering voor hypotheken en spaar- en betaalrekeningen.
- Als gevolg van de spaar- en kredietcrisis is het Office of Thrift Supervision begonnen met het reguleren van deze instellingen.
- S & L-deposito’s zijn nu verzekerd door de Federal Deposit Insurance Corporation.
Speciale overwegingen
De hausse na de Tweede Wereldoorlog markeerde het hoogtepunt van de invloed van de spaarzaamheid, met een totaal aantal S & L’s van 6.071 in 1965. Het Congres beperkte de rentetarieven die S & L’s en commerciële banken in 1966 op deposito’s konden zetten, waardoor die groei in gevaar kwam. Toen de rentetarieven in de jaren zeventig stegen, begonnen consumenten hun geld op te nemen en op rekeningen te zetten die een hoger rendement boden. Bovendien betekende een stagnerende economie dat spaarzaamheid minder leners had die in aanmerking konden komen voor een lening.
De wetgevers namen begin jaren tachtig wetten aan om S & L’s te dereguleren. Ze hadden nu bijvoorbeeld de mogelijkheid om een breder scala aan producten aan te bieden en minder restrictieve boekhoudprocedures te gebruiken. Maar in plaats van de problemen van de spaarzaamheid te verlichten, leken de wetten later in het decennium bij te dragen aan meerdere gevallen van wanbeheer en fraude. In 1990 schatte de regering dat wangedrag van S & L het Amerikaanse publiek maar liefst $ 75 miljard kostte.
De regering herstelde het toezicht en richtte in 1989 het Office of Thrift Supervision op als reactie op de spaar- en kredietcrisis. Deze regelgevende instantie, zelf een afdeling van het ministerie van Financiën, hielp de veiligheid en stabiliteit van de spaargelden en leningen van de leden te verzekeren. Het werd in 2011 ontbonden en zijn functies werden ondergebracht bij andere agentschappen. Hoewel S & L’s de crisis hebben overleefd, is hun prevalentie aanzienlijk afgenomen sinds hun hoogtepunt in de jaren zestig.
Federale besparingen en leningen (S & L’s) versus commerciële banken
Federale spaar- en kredietbedrijven worden op twee manieren beheerd. Volgens het model van wederzijds eigendom is een S & L eigendom van zijn spaarders en leners. Een S&L kan ook worden opgericht door een groep aandeelhouders die alle aandelen in de kringloop bezitten.
raad van bestuur gekozen door aandeelhouders. Commerciële banken zijn ook meer gediversifieerd in termen van het aanbod dat ze bieden. Een groot deel van hun leningen is gericht op bedrijven en bouwprojecten. Ze bieden ook vaak een breder scala aan diensten aan consumenten, zoals creditcards en vermogensbeheeroplossingen.
S & L’s zijn daarentegen veel meer gericht op de woninghypotheekmarkt. Volgens de wet mogen ze slechts tot 20% van hun vermogen uitlenen voor commerciële leningen. Om in aanmerking te komen voor leningen van de Federal Home Loan Bank, moeten S & L’s bovendien aantonen dat 65% van hun vermogen is belegd in woninghypotheken en andere consumentgerelateerde activa.