Fed-model
Wat is het Fed-model?
Het Fed-model is een hulpmiddel voor markttiming om te bepalen of de Amerikaanse aandelenmarkt redelijk gewaardeerd is. Het model is gebaseerd op een vergelijking die het winstrendement van de S&P 500 vergelijkt met het rendement op 10-jarige Amerikaanse staatsobligaties. Het model is nooit officieel goedgekeurd door de Federal Reserve en heette oorspronkelijk het Stock Valuation Model van de Fed.
Het Fed-model dicteert vandaag dat als het winstrendement van S&P hoger is dan het rendement van Amerikaanse 10-jaars obligaties, de markt ‘bullish’ is; als het winstrendement onder het rendement van de 10-jarige obligatie daalt, wordt de markt als ‘bearish’ beschouwd.. “
Inzicht in het Fed-model
Econoom Ed Yardeni wordt gecrediteerd voor het ontwikkelen van het Fed-model in zijn huidige vorm in 1999, maar een grafiek die de relatie laat zien tussen de langlopende rente op staatsobligaties en de winstopbrengsten van 1982 tot 1997 werd twee jaar eerder gepubliceerd in het Humphrey-Hawkins Report van de Fed.
Het Fed-model dicteert vandaag dat als het winstrendement van de S&P hoger is dan het rendement van Amerikaanse 10-jaars obligaties, de markt “optimistisch” is. Dat wil zeggen dat de totale inkomsten van de bedrijven binnen de S&P 500 relatief hoog zijn in vergelijking met het rendement op 10-jarige staatsobligaties. Een bullish markt gaat ervan uit dat de aandelenkoersen zullen stijgen en daarom is dit een goed moment om aandelen te kopen.
Als het winstrendement onder het rendement van de 10-jarige obligatie daalt, wordt de markt als “bearish” beschouwd. Bedrijven behalen geen relatief hoge winsten in vergelijking met het rendement op 10-jaars obligatierendementen. Het Fed-model voorspelt een bearish markt en suggereert dat de aandelenkoersen zullen dalen.
Het Fed-model heeft geen reputatie als betrouwbare voorspeller van markten, aangezien het de Grote Recessie niet heeft voorspeld. In de aanloop naar de financiële crisis had het Fed-model de markt sinds 2003 als positief beoordeeld. Dit gaf de Fed-modelvolgers optimisme op de markten en moedigde hen aan om aandelen te kopen. Het model werd in oktober 2007, de vooravond van de Grote Recessie, nog steeds tot een bullish markt uitgeroepen.
Beleggers die het impliciete advies van het Fed-model volgden, kochten aandelen in de veronderstelling dat hun prijzen zouden stijgen. In plaats daarvan zagen ze ze sterk dalen en waarde blijven verliezen tijdens de volgende, lange recessie.
Belangrijkste leerpunten
- Het Fed-model is een tool voor markttiming op basis van een formule die de winstopbrengsten en de opbrengsten van staatsobligaties vergelijkt.
- Wanneer de rendementen op de obligatiemarkt hoger zijn dan de winst, zegt het Fed-model dat de vooruitzichten bearish zijn en dat het tijd is om aandelen te verkopen.
- Als de winstopbrengsten hoger zijn dan de obligatierendementen, zegt het Fed-model dat de markt optimistisch is en dat het een goed moment is om aandelen te kopen.
- Het trackrecord van het Fed-model is niet overtuigend – het bleef bullish vóór verschillende belangrijke marktdalingen, waaronder de financiële crisis van 2008.
Alternatieven voor het Fed-model
Na de Grote Recessie niet te hebben voorspeld, kon het Fed-model ook de eurocrisis en de crash van de junk-obligaties van 2015 niet voorspellen. Ondanks deze misstappen vertrouwen sommige beleggers nog steeds op het model als een voorspellend instrument.
Er bestaan ook andere markttiming- en waarderingsmodellen – sommige met een beter bewezen staat van dienst in het voorspellen van de marktrichting . Deze waarderingsmodellen onderzoeken andere marktgegevens: koers-winstverhoudingen, de koers-verkoopverhoudingen of het eigen vermogen van huishoudens als percentage van de totale financiële activa.
Met name econoom Ned Davis van Ned Davis Research bekeek de voorspellende geschiedenis van elk van deze modellen, inclusief het Fed-model, en ontdekte dat het Fed-model het minst nauwkeurig bleek te zijn bij het voorspellen van bear- en bullmarkten.