Top 5 feiten over het opzeggen van daden

Onroerend goed werd ooit overgedragen door middel van een ceremoniële handeling die bekend staat als “livrei van seisin”, waarbij de persoon die het land overdroeg een takje of kluit turf passeerde van het land naar de persoon die het land in ontvangst nam.

Het gebaar kan vergezeld gaan van een mondeling en / of schriftelijk contract, maar alleen de “livrei van seisin” heeft het eigendomsrecht op het onroerend goed juridisch overgedragen. Tegenwoordig wordt het eigendomsrecht op onroerend goed natuurlijk via een akte overgedragen. Een eigendomsakte is een geschreven en ondertekend juridisch instrument dat wordt gebruikt om het eigendom van onroerend goed over te dragen van een vorige eigenaar (de concessieverlener) aan een nieuwe eigenaar (de gerechtigde).

Akten kunnen op verschillende manieren worden geclassificeerd. In grote lijnen zijn daden officieel of privé. Officiële akten worden verleden op grond van gerechtelijke of gerechtelijke procedures, zoals akten van trustees en belastingakten. Bij de meeste vastgoedtransacties gaat het echter om privéakten.

De akten worden ook gecategoriseerd op basis van het type eigendomsgarantie dat door de concessieverlener wordt geboden. Algemene garantiebewijzen bieden het hoogste niveau van kopersbescherming, terwijl quitclaim-akten doorgaans het minste bieden.

Aktes om op te zeggen zijn meestal bedoeld om eigendommen tussen familieleden over te dragen of om een ​​defect in de titel te verhelpen, zoals een verkeerde spelling van een naam. Hoewel ze relatief vaak voorkomen en de meeste makelaars ervaring met hen hebben, worden ze over het algemeen gebruikt bij transacties waarbij de partijen elkaar kennen en daarom eerder geneigd zijn de risico’s te aanvaarden die gepaard gaan met het gebrek aan kopersbescherming. Ze kunnen ook worden gebruikt wanneer een eigendom eigendom overdraagt ​​zonder te worden verkocht, dat wil zeggen wanneer er geen geld mee gemoeid is.

Omdat quitclaim-akten zo’n beperkte kopersbescherming bieden, is het belangrijk om precies te begrijpen wat u krijgt als u op deze manier onroerend goed koopt. Hier zijn vijf dingen die u over deze contracten moet weten.

1. U koopt de minste bescherming van een akte.

Ook wel een niet-garantie akte genoemd, een quitclaim-akte geeft aan welk belang de concessieverlener momenteel in het onroerend goed heeft, indien van toepassing. De concessieverlener “remiseert, geeft vrij en claimt alleen” zijn belang in het onroerend goed aan de gerechtigde. Er zijn geen garanties of beloftes met betrekking tot de kwaliteit van de titel. De akte zal dit verduidelijken door taal op te nemen als: “De concessieverlener geeft geen garantie, expliciet of impliciet, met betrekking tot de titel in het hierin beschreven eigendom.”

In situaties waarin de concessieverlener op grond van een quitclaim-akte geen belang heeft in het onroerend goed, verwerft de curator niets op grond van de quitclaim-akte en verwerft hij geen recht op garantie tegen de concessieverlener.

2. Accepteer alleen een quitclaim-akte van concessieverleners die u kent en vertrouwt.

Omdat quitclaim-akten geen garantie geven over de kwaliteit van de titel van de concessiegever, zijn ze het beste voor transacties met een laag risico tussen mensen die elkaar kennen en waarbij doorgaans geen geld wordt uitgewisseld. Daden om op te zeggen worden daarom vaak gebruikt om eigendommen binnen een gezin over te dragen, zoals van een ouder naar een volwassen kind, tussen broers en zussen, of wanneer een eigenaar van een onroerend goed gaat trouwen en zijn echtgenoot aan de titel wil toevoegen.

Echtparen die samen een woning bezitten en later gaan scheiden, gebruiken ook quitclaimakten. Wanneer een partij het huis verwerft in een echtscheidingsconvenant, kan de andere partij een quitclaim-akte uitvoeren om hun belang in het onroerend goed te elimineren (en om te voldoen aan de beslissing van de rechtbank).

3. Ze kunnen worden gebruikt om een ​​titelgebrek te verhelpen.

Een quitclaim-akte wordt vaak gebruikt om een defect  (een ” wolk op de titel “) in de geregistreerde geschiedenis van een onroerendgoedtitel te verhelpen. Titelgebreken omvatten items zoals problemen met formulering (bijvoorbeeld op een document dat niet voldoet aan de staatsnormen), een ontbrekende handtekening (zoals die van een echtgenoot) of het niet correct registreren van onroerendgoeddocumenten. Als de naam van een gerechtigde bijvoorbeeld verkeerd is gespeld in een garantieakte die in het openbare register is geplaatst, kan een quitclaim-akte met de juiste spelling aan de gerechtigde worden uitgevoerd om de titel te perfectioneren.

Een ander voorbeeld is uitgegaan van een zoekopdracht op titel blijkt dat de echtgenoot van een verleden concessieverlener een belang in het pand kunnen hebben, omdat ze niet goed een verleden daad in de keten van de titel te voeren. In deze situatie kan de echtgenoot van de vroegere concessieverlener worden gevraagd om een ​​quitclaim-akte uit te voeren aan de huidige eigenaar, waarbij hij eventuele belangen in het onroerend goed “stopzet”.

4. Ze zijn net zo effectief als een garantie-akte om de titel over te dragen, maar alleen als de titel goed is.

Een quitclaim-akte kan de titel net zo effectief overbrengen als een garantieakte als de concessieverlener een goede titel heeft wanneer de akte wordt geleverd. Het is echter het ontbreken van garanties die een quitclaim-akte minder aantrekkelijk maken vanuit het perspectief van een gerechtigde. Als de titel bijvoorbeeld een gebrek bevat, heeft de gerechtigde geen rechtsmiddel op de concessieverlener onder de akte. Een quitclaim-akte wordt vaak gebruikt als de concessieverlener niet zeker is van de status van de titel (of deze gebreken bevat) of als de concessieverlener geen aansprakelijkheid wil onder de titelconvenanten.

5. Een quitclaim-akte heeft invloed op het eigendom en de naam op de akte, niet op de hypotheek.