Formulier 2439: kennisgeving aan aandeelhouder van niet-uitgekeerde langetermijnwinsten
Wat is formulier 2439: kennisgeving aan de aandeelhouder van niet-uitgekeerde langetermijnwinst op kapitaal?
Formulier 2439 is een formulier van de Internal Revenue Service (IRS) dat Real Estate Investment Trusts (REIT’s) moeten uitkeren aan aandeelhouders om niet-uitgekeerd langetermijnkapitaal te rapporteren winsten. Beleggingsfondsen zijn vereist om de meeste meerwaarden aan aandeelhouders uit te keren, en de aandeelhouders rapporteren deze winsten op formulier 1099-DIV. Als het fondsmaatschappij echter besluit deze winsten te behouden, moet het namens de aandeelhouders belasting betalen en deze transacties op formulier 2439 rapporteren.
Belangrijkste leerpunten
- Formulier 2439 is een IRS-formulier dat gereguleerde investeringsmaatschappijen (RIC’s) – ondergeschikte fondsen en op de beurs verhandelde fondsen – en vastgoedbeleggingsfondsen (REIT’s) moeten uitkeren aan aandeelhouders om niet-uitgekeerde langetermijnwinsten te rapporteren.
- Als een fondsmaatschappij besluit haar vermogenswinsten te behouden in plaats van ze uit te keren aan aandeelhouders, moet het namens de aandeelhouders belastingen betalen en deze transacties rapporteren op formulier 2439.
- Het nettoresultaat van een toewijzing van vermogenswinst is in wezen hetzelfde voor de aandeelhouder als een uitkering van vermogenswinst.
Formulier 2439 begrijpen: kennisgeving aan aandeelhouder van niet-uitgekeerde langetermijnwinsten
Vorm 2439 wordt geproduceerd door de Amerikaanse Internal Revenue Service (IRS) voor gebruik door RIC’s en REIT’s aan de aandeelhouders op lange termijn te informeren meerwaarden dat het niet heeft uitgekeerd aan haar beleggers. Dit behoud van meerwaarden is relatief zeldzaam. Regelgeving vereist dat fondsbedrijven bijna alle winsten aan beleggers uitbetalen in een transactie die bekend staat als een vermogenswinstverdeling. Fondsen hebben de neiging om vermogenswinsten op te bouwen in de maanden november en december, maar kunnen beleggers doorgaans vooraf waarschuwen met een schatting. Dit geldt met name voor actief beheerde fondsen, die meer transacties uitvoeren binnen hun portefeuilles. Indexfondsen hebben de neiging om meer statische portefeuilles te bevatten en dus minder en meer voorspelbare vermogenswinsten te genereren.
Beleggers van wie de aandelen worden aangehouden op belastingvrije rekeningen, zoals een individuele pensioenrekening (IRA), kunnen een formulier 990-T indienen om belastingteruggave te eisen op de belastingen die door het fondsbedrijf zijn betaald. Aandeelhouders die aan federale belasting zijn onderworpen, moeten ook de basis voor hun aandelen naar boven aanpassen. Om dit te doen, trekken ze eerst de belastingen af die door het fondsbedrijf op formulier 2439 zijn gerapporteerd van de meerwaarden die op hetzelfde formulier worden gerapporteerd. Ze moeten dat verschil dan optellen bij de eerdere kostenbasis.
Aandeelhouders moeten verwijzen naar formulier 2439, zelfs als ze geen bezit nemen van de behouden winsten, om de winsten en belastingen te rapporteren op hun eigen formulier 1040, schema D, regel 11.
Bedrijven die formulier 2439 moeten indienen, moeten kopieën A, B, C en D invullen voor elke aandeelhouder voor wie de gereguleerde investeringsmaatschappij (RIC) of de vastgoedbevak (REIT) belasting heeft betaald over niet-uitgekeerde vermogenswinsten op grond van sectie 852 (b) (3) (D) of 857 (b) (3) (C). Vervolgens moeten ze kopie A van alle formulieren 2439 toevoegen aan formulier 1120-RIC of formulier 1120-REIT wanneer het wordt ingediend bij het juiste IRS-servicecentrum. Verstrek kopieën B en C van formulier 2439 aan de aandeelhouder vóór de 60e dag na het einde van het RIC- of het REIT-belastingjaar. Bewaar kopie D voor de administratie van de RIC of REIT.
Formulier 2439 is beschikbaar op de IRS-website.
Voordelen en nadelen van formulier 2439: kennisgeving aan aandeelhouder van niet-uitgekeerde langetermijnwinsten
Het nettoresultaat van een toewijzing van vermogenswinst verschilt in wezen niet van de aandeelhouder dan een uitkering van vermogenswinst. Bij de uitkering betaalt de belegger die een meerwaarde-dividend in contanten ontvangt, belasting over die winst en herbelegt vervolgens de rest in nieuwe aandelen, wat zeer vergelijkbare resultaten zou moeten opleveren als de belegger die een formulier 2439 van het fonds ontvangt.
Een mogelijk verschil tussen een toewijzing van vermogenswinst en een uitkering van vermogenswinst is dat, omdat het in een hogere inkomensgroep valt, de fondsmaatschappij waarschijnlijk een hoger belastingtarief betaalt over de winsten die het behoudt, terwijl het individu mogelijk onderworpen is aan een lagere tarief. Door het bedrag in dollars dat door het fondsbedrijf is betaald op hun individuele formulier 1040 te vermelden, kan de aandeelhouder profiteren van de discrepantie tussen het belastingtarief van het fondsbedrijf en zijn eigen belastingtarief.