Termijnprijzen
Wat is termijnprijsbepaling?
Termijnprijsstelling is een industriestandaard voor onderlinge fondsen die is ontwikkeld door de Securities and Exchange Commission (SEC) en die investeringsmaatschappijen verplicht om fondstransacties te prijzen op basis van de netto-inventariswaarde (NAV) aan het einde van de dag, ook wel de termijnprijs genoemd.
Regel 22 (c) (1) vormt de basis voor deze prijsstelling en staat bekend als de termijnprijsregel. Termijnprijzen helpen de verwatering van aandeelhouders te beperken en zorgen voor efficiëntere onderlinge fondstransacties.
Belangrijkste leerpunten
- Termijnprijzen is een conventie die door onderlinge fondsen wordt gebruikt om aandelen in fondsen te prijzen op basis van de netto-inventariswaarde (NAV) aan het einde van elke dag.
- NAV berekent de totale marktwaarde van de beleggingen die door het fonds worden aangehouden, verminderd met de verplichtingen en kosten van het fonds.
- Termijnprijzen zijn vastgesteld door SEC Rule 22 (c) (1) en zijn bedoeld om de effecten van aandelenverwatering te verminderen en ook om de fondsprijzen in de hele sector te standaardiseren.
De basisprincipes van termijnprijzen
Termijnprijzen zijn de standaardmethodologie waarvoor open-end onderlinge fondsen worden verhandeld. Termijnprijzen hebben voornamelijk betrekking op open-end onderlinge fondsen die niet op een beurs worden verhandeld met realtime prijzen. Open-end beleggingsfondsen worden gekocht en verkocht van het beleggingsfonds. Beleggers kunnen ze kopen via tussenpersonen zoals financiële adviseurs, makelaars en discountmakelaardijplatforms.
Regel 22 (c) (1) van de Investment Advisors Act van 1940 vereist dat onderlinge fondsen worden verhandeld tegen hun termijnprijs. Beleggingsfondsen prijzen hun aandelen eenmaal per dag na het sluiten van de markt. De slotkoers wordt de intrinsieke waarde (NAV) genoemd. De NAV per aandeel is gelijk aan de totale marktwaarde van de activa minus de verplichtingen van het beleggingsfonds gedeeld door het aantal uitstaande aandelen. Alle onderliggende effecten worden geboekt tegen hun dagelijkse slotmarktwaarde.
Beleggers die transacties aanvragen, handelen tegen de volgende termijnkoers van het beleggingsfonds. De regel voor termijnprijzen vereist dat transacties worden gebaseerd op termijnprijzen voor de grootste efficiëntie. Termijnprijzen vereisen dus dat de boekhouding van onderlinge fondsen zorgvuldig rekening houdt met de timing van fondstransacties. Beleggingsfondsen die tijdens de handelsdag worden verhandeld, ontvangen de NIW aan het einde van de dag als transactieprijs. Beleggingsfondsen die worden verhandeld na het sluiten van de markt, ontvangen de termijnkoers van de volgende dag. Met termijnprijzen kan een transactie in onderlinge fondsen niet plaatsvinden tegen een eerdere NIW. De prijs kan alleen worden gebaseerd op een waarde die wordt bepaald na ontvangst van een bestelling.
Overwegingen voor termijnprijzen
De SEC heeft Regel 22 (c) (1) ingesteld om het risico van verwatering van aandeelhouders dat kan optreden als gevolg van achterwaartse prijsbepalingsmethoden, te verminderen. De SEC heeft ook swing-pricingmechanismen toegevoegd voor dagelijkse NIW-berekeningen die in november 2018 van kracht zullen worden. Swing-pricing zoals beschreven in Sectie 22 (c) (1) onder bepalingen (a) (3) zal het onderlinge fondsbedrijven mogelijk maken om marginaal rekening te houden met transactiekosten van het fonds om de liquiditeitsrisico’s van het fonds beter te beheren. Bedrijven moeten een swing pricing-beleid opstellen dat in het prospectus van een fonds zal worden beschreven.