Grensmarkten

Wat zijn grensmarkten?

Grensmarkten zijn minder geavanceerde kapitaalmarkten in de derde wereld. Een frontiermarkt is een land dat meer ingeburgerd is dan de minst ontwikkelde landen (MOL’s), maar nog steeds minder gevestigd dan de opkomende markten omdat het te klein is, te veel inherente risico’s met zich meebrengt of te illiquide is om als opkomende markt te worden beschouwd. Grensmarkten worden ook wel “pre-opkomende markten” genoemd.

De term “grensmarkten” werd in 1992 bedacht door Farida Khambata van de International Finance Corporation. Hoewel ze kleiner, minder toegankelijk en ietwat risicovoller zijn dan meer gevestigde markten, is het nog steeds mogelijk om in frontiermarkten te beleggen. Ze worden als wenselijk beschouwd door beleggers die op zoek zijn naar substantiële langetermijnrendementen, aangezien deze markten het potentieel hebben om in de loop van decennia veel stabieler en gevestigd te worden. Het is echter ook mogelijk dat een meer gevestigde, opkomende markt terugkeert naar de status van frontiermarkt, dus beleggen in deze markten is nog steeds riskant.

Hoe grensmarkten werken

Beleggers streven naar frontier- of pre-opkomende aandelenmarkten om potentieel hoge rendementen na te streven. Aangezien veel frontiermarkten geen ontwikkelde aandelenmarkten hebben, zijn investeringen vaak privé of direct in startups en infrastructuur. Hoewel het mogelijk is om sterke resultaten te behalen door te beleggen in frontiermarkten, moeten beleggers ook hogere risico’s accepteren dan bijvoorbeeld in de Verenigde Staten of Europa (of enig ander van de G7-landen).

Enkele van de risico’s waarmee beleggers op grensmarkten worden geconfronteerd, zijn politieke instabiliteit, slechte liquiditeit, ontoereikende regelgeving, ondermaatse financiële rapportage en grote valutaschommelingen. Bovendien zijn veel markten overdreven afhankelijk van volatiele grondstoffen.

Grensmarkten en minder ontwikkelde landen

Grensmarkten lopen voor op minder ontwikkelde landen, hoewel vergelijkbare risico’s kunnen gelden voor beleggers. De VN somt momenteel 47 minder ontwikkelde landen op die voor aanzienlijke structurele uitdagingen staan ​​op het gebied van duurzame groei. Dit omvat onder meer extreem kwetsbaar zijn voor economische en ecologische schokken. Dit leidt ertoe dat de minst ontwikkelde landen toegang hebben tot specifieke internationale ondersteuningsmaatregelen en financiële hulp die niet beschikbaar zijn voor meer ontwikkelde landen.

Het CDP-secretariaat van DPAD / DESA beoordeelt regelmatig de status van de minst ontwikkelde landen om te bepalen of en wanneer ze zullen afstuderen in de categorie. In maart 2018 kondigde de Commissie voor Ontwikkelingsbeleid (CDP) bijvoorbeeld hun aanbeveling aan dat de naties Bhutan, Kiribati, São Tomé en Principe en de Salomonseilanden moeten afstuderen in de categorie MOL.

Grensmarkten en portefeuillebeheer

Investeringen in frontiermarkten kunnen een lage correlatie hebben met ontwikkelde markten en kunnen dus voor extra diversificatie zorgen voor een aandelenportefeuille. Bij portefeuillebeheer moeten beleggers de sterke en zwakke punten, kansen en bedreigingen van bepaalde keuzes in evenwicht brengen, afwegingen maken en weddenschappen plaatsen tussen schulden, aandelen, binnenlandse, internationale, groei en veiligere opties.

Het is belangrijk om het rendement van een portefeuille te maximaliseren, gezien de bereidheid van de belegger voor risico. Het toevoegen van beleggingen in frontiermarkten aan een portefeuille is voor bepaalde beleggers niet altijd geschikt. Degenen die op zoek zijn naar stabiliteit, veiligheid en / of gestage inkomstenstromen, kunnen risicovolle weddenschappen in deze gebieden vermijden. Als u echter bereid bent en risicovol bent (u kunt dus verliezen in uw portefeuille opvangen), kan het nuttig zijn om een ​​klein deel van uw vermogen aan grensmarkten toe te wijzen en een nieuwe uitdaging te vormen.