Waar halen de meeste fondsmanagers hun marktinformatie vandaan?

Veel fondsbeheerders, of ze nu een beleggingsfonds, trustfonds, pensioen of hedgefonds beheren, hebben soms toegang tot middelen die de gemiddelde belegger niet heeft. Maar het type en de kwaliteit van de informatie blijven over het algemeen hetzelfde voor alle investeerders.

De informatie die managers gebruiken, is afkomstig van openbaar beschikbare informatie in de vorm van persberichten, jaarverslagen en deponeringen met relevante uitwisselingen. Fondsbeheerders zullen hoogstwaarschijnlijk een team van financiële analisten hebben die de nieuwste software gebruiken om specifieke bedrijven, markten en economische variabelen te analyseren, die aanbevelingen en voorspellingen zullen doen over toekomstige prijzen en markttrends.

Hoewel deze fondsbeheerders toegang hebben tot al deze middelen, zijn de conclusies die ze trekken over een bepaald effect of een bepaalde markt in potentie niet beter dan wat een retailbelegger kan doen met een tv-afstandsbediening in de ene hand en een muis in de andere. Het enige verschil tussen een fondsbeheerder en een individuele belegger is dat de fondsbeheerder hoog opgeleid is en zich moet houden aan een reeks ethische normen.

Fondsbeheerders en de meeste analisten doorlopen een formeel trainingsproces, dat hoogstwaarschijnlijk een aanwijzing als Chartered Financial Analyst zal omvatten,uitgegeven door het CFA Institute. Het CFA-programma omvat drie rigoureuze niveaus van gestandaardiseerde tests, maar om je in te schrijven moet je minimaal een erkend universitair diploma hebben.

Om een ​​CFA-aanduiding te behouden, moet de houder zich ook houden aan de Code of Ethics and Standards of Professional Conduct van het Instituut, anders loopt hij het risico te worden geschorst of verwijderd uit de CFA-vereniging. Behalve hun opleiding en ervaring zullen fondsbeheerders ook een gedegen kennis hebben van macro-economie, internationale handel en gedragsfinanciering. Hoewel het niet nodig is om een ​​CFA aan te houden om fondsbeheerder te zijn, wordt het aangemoedigd.

Hoewel de ervaring en opleiding van een fondsbeheerder hen een voorsprong kunnen geven, zijn de acties van een fondsbeheerder mogelijk niet zo transparant als ze zouden moeten zijn. De beheerder kan beleggingen doen die in strijd zijn met de belangen van de beleggers van dat specifieke fonds. Zo kan een pensioenfonds manager hefboomwerking van het fonds om een aankoop security (dit soort strategie is illegaal is de meeste gevallen), maar de belegger zal niet weten de fondsbeheerder is om dit te doen. In dit scenario is de kans op verliezen groter dan wanneer de manager een positie zonder hefboomwerking zou innemen.

Hoewel fondsbeheerders hoogopgeleide professionals zijn, gebruiken ze over het algemeen nog steeds dezelfde openbaar beschikbare informatie die alle beleggers gebruiken, en de conclusies die ze trekken zijn mogelijk niet beter dan die van een gewetensvolle belegger.