Hoe worden futures gebruikt om een ​​positie af te dekken?

Een futurescontract is een gestandaardiseerde, juridische overeenkomst om een ​​actief tegen een vooraf bepaalde prijs op een bepaald tijdstip in de toekomst te kopen of verkopen. Op deze gespecificeerde datum moet de koper het actief kopen en moet de verkoper het onderliggende actief verkopen tegen de overeengekomen prijs, ongeacht de huidige marktprijs op de vervaldatum van het contract. Onderliggende activa voor termijncontracten kunnen grondstoffen zijn, zoals tarwe, ruwe olie, aardgas en maïs, of andere financiële instrumenten. Futurescontracten – ook wel futures genoemd – worden soms door bedrijven en investeerders gebruikt als afdekkingsstrategie. Afdekking verwijst naar een reeks beleggingsstrategieën die bedoeld zijn om het risico dat beleggers en bedrijven ervaren, te verminderen.

Sommige bedrijven die producenten of consumenten van grondstoffen zijn, gebruiken futurescontracten om het risico te verkleinen dat een ongunstige prijsbeweging in de onderliggende waarde – meestal een grondstof – ertoe leidt dat de onderneming in de toekomst met onverwachte kosten of verliezen te maken krijgt.

Wanneer een belegger futurescontracten gebruikt als onderdeel van zijn afdekkingsstrategie, is het hun doel om de kans te verkleinen dat hij verlies zal lijden als gevolg van een ongunstige verandering in de marktwaarde van het onderliggende actief, meestal een effect of een ander financieel instrument. Als het effect of het financiële instrument doorgaans veel volatiliteit vertoont, is de kans groter dat een belegger een futurescontract koopt.

Futurescontracten gebruiken om te hedgen

Wanneer bedrijven in de termijnmarkt investeren, is dat meestal omdat ze vóór een transactie proberen een gunstigere prijs vast te leggen. Als een bedrijf weet dat het in de toekomst een specifiek item moet kopen, kan het besluiten om een longpositie in een futurescontract in te nemen. Een longpositie is het kopen van een aandeel, grondstof of valuta met de verwachting dat deze in de toekomst in waarde zal stijgen.

Stel dat bedrijf X weet dat het binnen zes maanden 20.000 ounces zilver moet kopen om een ​​bestelling uit te voeren. Stel dat de huidige marktprijs voor zilver $ 12 per ounce is en de prijs van een termijncontract van zes maanden $ 11 per ounce is. Door het futurescontract te kopen, kan bedrijf X een prijs van $ 11 per ounce garanderen. Dit verkleint het risico van het bedrijf omdat het zijn futurespositie kan sluiten en 20.000 ounces zilver kan kopen voor $ 11 per ounce in zes maanden op de vervaldatum van het contract.

Als bedrijf X het termijncontract van zes maanden niet had gekocht – en de prijs van zilver zou stijgen van $ 12 per ounce naar $ 14 per ounce na een maand – zou het bedrijf gedwongen zijn om de 20.000 ounces zilver te kopen voor de prijs van $ 14. per ons. Dit zou resulteren in hogere kosten voor het bedrijf (vergeleken met de prijs van $ 11 per ounce die het had kunnen garanderen door een futurescontract voor zilver te kopen).

Aan de andere kant, als een bedrijf weet dat het in de toekomst een specifiek item zal verkopen, kan het besluiten om een shortpositie in een futurescontract in te nemen. Shorting is het kopen van een aandeel, grondstof of valuta met de verwachting dat deze in de toekomst in waarde zal dalen.

Bedrijf X kan bijvoorbeeld akkoord gaan met een wettelijk contract dat hen verplicht 20.000 ounces zilver te verkopen op een datum die zes maanden in de toekomst ligt als de huidige marktprijs voor zilver $ 12 per ounce is en de futures-prijs $ 11 per ounce. Wanneer bedrijf X zijn futurespositie binnen zes maanden sluit, kunnen ze zijn 20.000 aan zilver verkopen voor $ 11 per ounce.

Als bedrijf X niet de beslissing had genomen om deze positie in een futurescontract in te nemen en de marktprijs van zilver onverwachts was gedaald tot $ 10, zou het gedwongen zijn geweest om elk ounce zilver te verkopen voor $ 10 per ounce (vergeleken met het verkopen van elk ounce zilver voor $ 11 per ounce). In deze situatie heeft het bedrijf het risico verkleind dat het in de toekomst financiële schade zal ondervinden als gevolg van een sterke daling van de marktprijs voor zilver. Bedrijf X heeft gegarandeerd dat het $ 11 ontvangt voor elk ons ​​zilver dat het verkoopt.

Het belangrijkste voordeel voor beleggers die willen deelnemen aan een futurescontract, is dat het de onzekerheid over de toekomstige prijs van een grondstof, effect of een financieel instrument wegneemt. Door een prijs vast te leggen waarvoor u gegarandeerd een bepaald activum kunt kopen of verkopen, kunnen bedrijven het risico van onverwachte uitgaven of verliezen elimineren.

1:19

Futurescontracten versus opties

Net als futurescontracten zijn optiecontracten ook afgeleide financiële instrumenten. Bij optiecontracten – ook wel opties genoemd – heeft de koper de mogelijkheid om de onderliggende waarde te kopen of te verkopen (afhankelijk van het type contract dat hij aanhoudt). Opties zijn anders dan futures omdat de houder van een optie niet verplicht is om het actief te kopen of te verkopen als hij ervoor kiest om dat niet te doen, terwijl de houder van een futurescontract verplicht is om het onderliggende actief te kopen of te verkopen als deze tot afwikkeling wordt gehouden . Als u als belegger een futurescontract koopt, gaat u een contractuele overeenkomst aan om de onderliggende waarde te kopen. Als u een futurescontract verkoopt, gaat u in feite een overeenkomst aan om de onderliggende waarde aan een andere partij te verkopen.